"Binnenpretje." Rachida kijkt Dina waarschuwend aan. Zakaria knikt slechts. Met zijn drieën lopen ze naar beneden. "Je bent nog niet van mij af. Ik zal je pakken," fluisterde Rachida naar Dina. Dina grijnsde. "Ik kan niet wachten."
"We gaan vandaag naar de bedrijf Trust. Zakaria gaat daar een paar contracten ondertekenen." Rachida knikte naar Dina. "Waar gaan de contracten over?'" Ze had haar recorder al aangezet.
"Over hoe je irritante journalisten weg kan krijgen," zei hij droog. Rachida negeerde zijn onnodige antwoord. "Kan jij het misschien zeggen, Dina?" vroeg ze glimlachend. Zakaria pakte haar recorder uit haar hand.
"Nee. Dat kan ze niet zeggen. En nu ga jij je smoel dicht houden." Met argusogen keek Rachida Zakaria aan. "Pardon? Ten eerste Tahir, ik heb een mond. Ten tweede ik doe mijn werk!"
Hij keek haar grijnzend aan. Hij vindt het heerlijk om haar te irriteren. "En nu de waarheid graag. Waarom ga je een contract onderteken." "Zodat hij connecties heeft met andere bedrijven in andere landen. Hij wilt internationaal zijn."
Met een glimlach keek Rachida Dina aan. "Dankjewel schat." Zakaria keek naar Dina en Rachida. "Zijn jullie twee tegen mij ofzo?" vroeg hij met samengeknepen ogen. De dames grijnsde. "Ja. Ik ben tegen jou."
Rachida liep voor hem uit nadat ze haar woorden had uitgesproken. De man maakte haar gek. Het liefst zou de hem nu terplekke een klap verkopen. Zakaria en Dina haalden Rachida snel in.
"We gaan overmorgen verder." "Naar waar gaan we?" vroeg Rachida. "We gaan naar Miami," zei Dina met glinsterende ogen. Zakaria rolde met zijn ogen. "Hoe vaak ben jij daar wel niet geweest kleintje?"
Dina grijnsde en duwde haar neef zachtjes. Rachida wendde haar blik van hen af. Ze miste haar ouders. Haar zus. haar nichten en neven waar ze altijd mee speelde. Dolde. Een traan gleed vanuit haar ooghoek.
Ze hadden haar pijn gedaan. Intense pijn. Haar vader had onwetende woorden uitgesproken. Woorden die de toekomst had verpest. Haar toekomst. Ze dacht weer aan Rayhan.
Die zou trouwen. En uit huis gaan. En zij? Rachida zou alleen blijven. Zonder iemand. Niemand die haar zou omhelzen en zou zeggen dat ze van haar hield. Niemand zou haar lachend aankijken meer.
Ze wist dat ze altijd bij haar zus terecht kon komen. maar niks zou hetzelfde zijn als vroeger. "Niks," fluistert ze hardop. Zakaria kijkt haar aan. Rachida heft haar gezicht op. Ze kijkt in zijn prachtige ogen.
Snel kijkt ze de andere kant op. Hij keek weer met zijn warme intense ogen aan. ogen die door jouw ogen boorden. Ogen om verliefd op te worden. "Dit gaat leuk worden!" riep Dina uit.
Rachida keek haar glimlachend aan. "Gaan we ook een mode show zien? Of geven?" vroeg Dina aan haar neef. "In Miami pas. Dan gaan wij een mode show geven. We zullen lang in Miami blijven."
"Hoelang?" vroeg een nieuwsgierige Rachida. "Twee a drie weken. We gaan twee modeshows geven. We gaan een wedstrijd houden tegen MiamiFashion." "Leuk," zei Rachida glimlachend. Ze was benieuwd hoe het was om een modeshow te zien.
In het echt. Eentje waar je alles met de blote oog kan meemaken en zien. "Wat is de prijs?" "100.000 dollar." Zakaria deed alsof het lucht was. Alsof het niks was. Dina ook. "Misschien word jij wel een model," zei Dina tegen Rachida.
Rachida grinnikte. "Ik denk het niet." ze stapten in de grote auto. "Ik wel. Wie weet. Toch Zakaria?" Zakaria keek Rachida onderzoekend aan. Ze begreep niks van hem en zijn blik. "Hmm wie weet. In een blauwe jurk. Of een rode."
