Zakaria keek met opgetrokken wenkbrauw de kamer rond. Dina en Rachida keken beiden voor hen uit. Ze hadden tot nu toe helemaal niks gezegd. Het was avond, en ze hadden het jurkje al af. Ze hadden door gewerkt. Ze hadden het gered, en daar was hij trots op. hij keek even naar de deur. Illias was er nog niet.
Dina keek naar haar handen en Rachida keek dit keer uit het raam. "Best wel interessant hè?" vroeg Zakaria sarcastisch. De dames reageerden niet. Zakaria boeg zich af wat hun probleem was. Wat er aan de hand was. "Monsif komt bijna, toch Dina?" vroeg hij. Dina keek geschrokken op. "Uhm, ja."
Zakaria knikte slechts. "Hoezo?" vroeg Dina een beetje te snel. Zakaria schudde met zijn hoofd. Ja, iets zat Dina dwars. "Ik vroeg het, gewoon. Moet er iets zijn. Dina?" vroeg hij dwingend. Dina schudde met haar hoofd. Rachida wendde haar blik van het raam en keek Dina aan.
"Wat staat er morgen op het schema?" vroeg Rachida afwezig. "Door werken, aan onze jurk." Dina zweeg even. "Of nee, we zijn al klaar. Zakaria heeft morgen een interview met het bedrijf Fame! Voor de rest hebben we niks," zei Dina. Rachida knikte met haar hoofd. "Het begint al laat te worden, waar blijft Illias?"
Ze klonk geïrriteerd. Ze wilde slapen. "Heb je hem gemist?" merkte Zakaria sarcastisch op. hij keek haar zonder emotie aan. "Ja, je moet het eens weten," zei ze uitdagend terug. Ze begreep niet waarom hij opeens zo iets zei. Dina keek van de één naar de ander. "Met wie heb je het interview?" onderbrak Dina hen.
"Met de mooie dame genaamd Nicole Rebai." Hij keek Rachida aan. "Ken je haar? De beroemde, mooie, halfbloedje. Half Frans en Algerijns." Hij probeerde haar reactie te peilen, maar ze was een gesloten boek. Rachida voelde zich boos en voelde pijn. Ze was jaloers op de mooie dame. Zonder dat ze haar had gezien.
"Nee, het boeit me ook niet echt," zei ze kil. Dina boog naar Rachida om iets in haar oor te fluisteren. "Rachida, de mooie dame is.." Rachida schudde met haar hoofd. "Nee, het maakt me niet uit. Echt. Hoe mooi ze ook is." Dina zweeg en keek naar de andere kant. Ze probeerde niet te lachen om de jaloezie van Rachida.
Rachida erkende haar jaloezie niet. "Zo beroemd is ze ook weer niet, zo te zien. Anders zou ik haar kennen," zei Rachida arrogant. Zakaria hield zijn lach in en keek met een warme blik naar Rachida. Rachida zag zijn blik en keek weg. "Ben je jaloers?" vroeg hij. Rachida keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan.
"Jaloers? Op wat?" Zakaria lachte sluw. Zijn wolventanden kwamen te voorschijn, dacht ze in haar eigen. Dina volgde het gesprek grijnzend. Ze hield van haar neef. Ook van Rachida, maar Zakaria had zeker iemand nodig om hem gedeisd te houden. Ze grinnikte om zichzelf.
"Je hoeft niet jaloers te zijn, blondje." Rachida raakte geïrriteerd en werd boos. "Ik ben niet jaloers! Houd daarmee op." Zakaria knikte maar nee hij geloofde haar niet. "Waarom zo boos dan?" vroeg hij geamuseerd. Haar ogen spoten vuur. Argusogen. "Je irriteert me, Tahir. Daarom."
LJe bent jaloers omdat ik over een mooie dame heb." Rachida balde haar handen tot een vuist. "Ga je me slaan?" vroeg Zakaria irritant door. "Ja, ik ga je zeker slaan als je je mond niet snel dichthoudt!" Dina keek de twee glimlachend aan. De deur ging open en met een ruk keken ze naar de deur.
"Hallo, medemensen," zei Illias met een irritante grijns. Hij zoekt ruzie, dacht Rachida zuchtend. Illias keek rond, en zag vier bedden. Het was een grote kamer en hij vroeg zich af waarom er niet nog een paar kamers extra was. Maar met tegenzin zou hij hier slapen. Al was het voordeel dat hij hen zou irriteren.
Niemand zei wat terug. Het was even stil totdat Zakaria de stilte verbrak. "Hoi. Je weet waar je bed is," zei hij koel. Illias keek zijn 'vriend' sarcastisch aan. "Nee, dat weet ik niet. Wil je het me wijzen?" vroeg hij cynisch. "Moet ik je hand ook dan vasthouden, zodat je niet verdwaald?" vroeg Zakaria.
"Hang je kleren maar op in één van de kasten," onderbrak Rachida de heren. Dina keek Illias slechts emotieloos aan. Zijn woorden galmden nog steeds door het hoofd van Dina. Hij legde zijn koffers neer en ging op zijn bed zitten. "Hoe gaat het met jullie?" vroeg hij. "Je hebt het sfeer verpest," zei Zakaria.
Illias grinnikte. "Aan jullie gezichten zie ik de tegendeel. Over wat hadden jullie het?" Zakaria keek Rachida grijnzend aan. "Over de knappe Nicole Rebai." Rachida voelde weer een steek. Ze keek hem boos aan. Illias begon toen te lachen. "Knappe? Ze was knap. Maar nu ze de 60 benaderd, is ze niet meer zo knap."
Zakaria begon te lachen, ondanks dat hij Illias niet meer kon uitstaan. Dina lachte ook snel mee. Behalve Rachida. Die bloosde en voelde zich dom. "Is Rachida jaloers?" vroeg Illias. Rachida keek hem boos aan en hief haar kin in de lucht. "Nee. Ik ben niet jaloers! Waarom zeggen jullie dat steeds?"
Illias grinnikte weer. "Omdat je zo naar gedraagt. Het lijkt alsof je jaloers bent op de knappe dame genaamd Nicole Rebai." Rachida keek hem boos aan. "Ha-ha," lachte ze sarcastisch. "Waarom zou ik jaloers zijn? Ach weet je, jullie zijn irritant bezig. Ik ga slapen." Ze keek Dina aan. Expres sprak ze nog alleen tegen Dina. "Slaap lekker Dina." "Slaap lekker, schatje," zei Zakaria snel. Rachida keek hem boos aan en probeerde te slapen.
