Ze liepen vermoeid naar de uitgang. De uitgang van de schip hol. Ze keek om zich heen. Ze waren in Canada. Haar reis zou beginnen in Canada. "Kom je nog, blondje?" vroeg Zakaria met een speelse grijns.
Geschrokken keek ze hem aan. Hoe wist hij haar koosnaampje? "Hoe weet jij dat?" vroeg ze aan hem. Hij grinnikte zachtjes. "Via bronnen." Ze wou vragen wat zijn 'bronnen' waren maar ze werd meegetrokken door een enthousiaste Dina.
"Dit gaat leuk worden Rach!" riep ze blij uit. Lachend keek ze Dina aan. "Ik hoop het, Dina." De dames keken elkaar glimlachend aan. Dit beloofde nu al, een goede vriendschap.
"Ja, ja. Ik wil nu gaan, dus dames loop nou maar." Rachida keek Dina met opgetrokken wenkbrauw aan. "Ik weet het. Mijn neef is een arrogante zak." Rachida schoot in de lach. "Ik heb medelijden met je," zei ze slechts.
Dina keek haar neef grijnzend aan. "Ik heb medelijden met mijzelf. Met twee gekke vrouwen." Dina grinnikte. Rachida keek hem uitdagend aan. "Ik zou ook medelijden met mijzelf hebben als ik jou was. Ik zou gek worden door mijn arrogantie."
Ze glimlachte fijntjes naar hem toe. met open mond keek hij haar na. Ze had lef. Met haar kon je niet vervelen. Hij kreeg een kleine glimlach om zijn mond. Drie maanden met een vrouw met een grote mond. Een beeldschone vrouw.
Ze stapten allemaal in en reden, met een Range Rover, naar het gereserveerde hotel. "Gaat het Dina?" vroeg Zakaria aan zijn nichtje. Dina knikte naar hem en ging naast hem zitten. Leunend tegen zijn schouder.
"Ik ga mijn ouders missen," zei Dina. Zakaria glimlachte en streek door haar haren. Rachida keek met pijn in haar hart weg. Ze mist haar ouders ook. Ze is nu ver, nog een reden om hen te missen.
Maar toen ze zo dichtbij bij haar ouders was, waren haar ouders ver. Ver van haar. Een traan baande langzaam naar beneden. Dina zag dat. "Ga jij je ouders ook missen?"
vroeg ze aan haar.
Rachida draaide om, niet voordat ze haar traan weg had geveegd, en zei: "Ja. Ik ga ze missen." "Ver van je familie zijn, is nooit leuk," verzuchtte Dina.. "Ik ben altijd ver verwijderd van hen," flapte Rachida eruit.
Ze keken haar aan en snel keek ze de andere kant op. "Hoe bedoel je?" vroeg Dina zachtjes. Ze keek hen weer aan. Ook Zakaria keek haar aan. Zijn ogen keken haar warm, wat haar verwarde.
"Hoe gaat het met Monsif? Hoe heb je hem zover gekregen?" vroeg Zakaria. Hij keek Rachida nog even aan en richtte zijn blik op zijn nichtje. Stilletjes bedankte ze hem. Hij had haar hieruit geholpen.
