Haar volle lippen omsloten de bovenstuk van haar pen. Alsof ze ideeën uit haar pen kon zuigen. Wat moest ze schrijven? Ze had eigenlijk niks om te schrijven. Ze sloot haar ogen en een denkrimpel verscheen.
Hier zit ze dan. Op haar 23e jarige leeftijd, als een journaliste. Nu moest ze een onderwerp kunnen vinden. Iets waar ze mensen mee kan vermaken. 'Zakaria Tahir' luidde de artikel aan.
Rachida rolde met haar ogen. Ze kon verwaande mensen niet uitstaan. Zakaria was één van die mensen. Een arrogante modeontwerper. Ze had hem maar één keer gezien. Maar op haar eerste gade zag ze al wat voor persoon het was.
Hij had een goedlopende bedrijf. Daar kon je niet mee spotten. Een arrogante zelfingenomen man. Maar ook tegelijkertijd een knappe onweerstaanbare man. Maar schijn bedriegt. Ze schudt haar hoofd en leunt achteruit.
Ze moest wat doen om haar beroep nog te kunnen redden. Anders zou ze worden ontslagen. Momenteel werkte ze nu bij één van de grootste tijdschrift bedrijven. Ze was trots op zichzelf dat ze daar mocht werken.
"Rachida Marrabou." Ze draait zich om en kijkt haar baas met samengeknepen ogen aan. "Ja meneer de Vries?" ze stond op en liep naar haar baas toe die een kopje kleiner dan haar was. Dat intimideerde hem.
"Ik heb een opdracht voor u," zei hij terwijl hij haar geïrriteerd aankeek. Rachida begreep het en ging braaf terug zitten. "wat kan ik voor u doen" vroeg ze terwijl haar bloed door haar aderen ruisen.
Een nieuwe opdracht. Ze leert mensen kennen en wordt elke keer weer een informatie rijker. Haar ogen glinsterden en haar groene ogen gaven aan dat ze dit wilde doen. "U moet mee op een tournee. Om hem te kunnen interviewen en verslagen te maken over hem."
Rachida knikte en keek hem afwachtend aan. Dit was niet de eerste keer. Ze hoopte dat het over iemand ging dat ze mocht. Maar dat ze mee mocht gaan op een tournee? Dat was voor het eerste keer. Het was net een uitdaging. Ze was dol op uitdagingen.
"Wie is het?" vroeg ze enthousiast. De Vries glimlachte. "Zakaria Tahir." Haar glimlach vervaagde. Dit was het laatste wat ze had verwacht. Ze wilde niet met hem op tournee gaan. Niet met die man.
"Wat is er? Ik kan het ook aan iemand anders geven. Maar dan is de kans groot dat u, uw baan verliest. Dat zal behoorlijk jammer zijn vindt u niet?" Rachida zuchtte diep en knikte met haar hoofd.
Hij had gelijk. Het was nemen of geven. Het was of/of en niet en/en. "Ik doe het. Wat moet ik allemaal gaan doen precies? Wanneer moet ik gaan? Met hoeveel mensen?" kogelde ze alle vragen op hem af.
De Vries kreeg een slappe glimlach. Terwijl hij een blaadje aan haar gaf, keek hij haar glimlachend aan. "Veel succes." Hij sloot de deur achter zich. Rachida keek naar het blaadje in haar hand.
Alles wat er stond zou een nieuwe uitdaging zijn. Zij , Rachida Marrabou, moet meegaan met een arrogante man. Een man zoals, Zakaria Tahir. Ze keek op en keek uit het raam. Ze zou het niet opgeven. Ze zou er voor gaan.
