Rachida keek ze stilzwijgend aan. "Voor vandaag?" vroeg ze. Ze wist dat de antwoord ja was, maar ze was even uit het veld geslagen. "Ja. Wil je ons helpen?" vroeg Dina met grote afwachtende ogen.
Rachida keek ze aan. Zakaria kneep slechts zijn ogen halfdicht. Hij bleef haar stilletjes aankijken. "Maar ik kan het podium niet oplopen als een model," zei Rachida met rode wangen tegen Dina.
Dina gooide haar handen in de lucht, alsof ze bedoelde dat het een makkie was om op het podium te lopen. "Maak je niet druk. Ik zal het je leren!" De woorden van Dina klonken gemeend.
Rachida glimlachte toen en knikte. Ze keek Zakaria even aan. Hij zei niets en leunde nonchalant tegen de muur. Met een grijns keek Dina Rachida en Zakaria aan. Ze zei niks, maar haar blik sprak boekdelen.
"Je moet nog veel leren! Kom!" Dina trok aan de arm van Rachida en ze liepen gehaast het kantoor uit. Zakaria keek hen stilzwijgend na en ging weer terug zitten op zijn stoel. Hij moest winnen van Illias. De klootzak, dacht hij cynisch.
"Zo?" Rachida liep op het podium. Ze had een rode jurkje aan. Het stond haar goed ook. Het was gegoten voor haar. "Oké nu je andere been," zei Dina. Het was 2 uur later, en ze had het nog steeds niet onder de knie.
Rachida zette haar linkerbeen voor haar rechterbeen. "Rug recht." Ze ging recht staan en liep verder. "Dit gaat goed!" riep Rachida uit. Dina knikte instemmend mee. Ze keek naar haar schoenen.
Ze had schoenen met hele hoge hakken aan. Het had een zwarte kleur. Het jurk dat ze aanhad, hing onder haar knie. Ze keek met een glimlach naar het jurkje. Ze was er opslag verliefd op geworden.
"Nog een keer." Dina kwam naast haar staan en liet zien hoe het moest. Alweer. Rachida volgde haar handelingen. "Oké," zei Rachida toen ze weer ging lopen op het podium. "Ja zo! En nu terug," riep Dina enthousiast.
Rachida grijnsde en liep terug. Ze kwam weer bij het begin van het podium en liep weer naar het einde. Ze ging half dansend over het podium. "Rachida pas op! Je hakken zijn hoog," zei Dina lachend.
"Of moet ik zo doen?" Vroeg Rachida met twinkeling in haar ogen en liep weer over het podium. "Merci merci" zei ze met een arrogante ondertoon. Ze liet haar hand hangen en keek quasi arrogant naar Dina.
"Rachida," begon Dina. "I know it my lady. Ik doe het goed" zei Rachida arrogant. Ze wilde omdraaien maar viel van het podium. "Rachida!" riep Dina geschrokken en bezorgd uit. Zakaria kwam los van de muur en liep naar Rachida.
Rachida stond op. Het bloed gleed van haar neus naar haar mondhoeken. Ze gromde wat en veegde het bloed met de rug van haar hand weg. "Je deed het zeker goed. Vooral je laatste stukje," zei Zakaria.
Het klonk meer sarcastisch dan geamuseerd. Haar wangen werden rood en ze keek hem nors aan. "Doe jij het dan zak." Zakaria grijnsde naar haar. Zijn ogen fonkelde. Ze dacht na over haar conclusie.
Misschien was hij niet sarcastisch, dacht ze in haar eigen. Het bloed kwam nog altijd uit haar neus. "Kom mee," zei Dina. Ze schudde met haar hoofd. Ze deed een kleine kastje open die aan de muur hing, en haalde een EHBO doosje eruit.
Ze gaf haar een natte doekje. Haar telefoon ging. Dina keek naar haar telefoon en zag 'Monsif' staan. Haar wangen werden rood en haar ogen leken te stralen. "Ga maar," zei Rachida lachend.
Dina knikte bedanken en liep het zaal uit. Ze liep waarschijnlijk naar de kleedkamers. "Gelukkig is het geen grote show met veel mensen, blondje." Zakaria klonk geamuseerd. Rachida keek hem geïrriteerd aan.
"Ja. Inderdaad gelukkig." Ze draaide om maar Zakaria trok haar terug en boog naar haar oor. "Bij de grote show, ga jij op het podium. Met mij. Met een blauwe jurk," hij scande haar en ging verder. "Om te winnen. Samen. Op het podium. Ik zal je laten zien wat ik kan, blondje."
