Dina keek peinzend naar haar dossier. De deur werd open geslagen en Rachida keek Dina met grote ogen aan. "Dina! Ik ben mijn recorder kwijtgeraakt! Heb jij het gezien?" vroeg Rachida verwilderd. "Oké, wanneer had je hem het laatst gezien?" "Het interview dat ik met Zakaria had gevoerd. Een maandje geleden ongeveer dus!"
Ze bloosde. Ze was slordig geweest. Het was al en maand voorbij. De tijd leek te vliegen. Over 2 weken zouden ze terug gaan naar Nederland. Bij die gedachten glimlachte Rachida even. "Ik weet het niet," zei Dina. "Misschien in het kantoor van Zakaria," zei Dina. Rachida bedankte Dina en liep naar Zakaria.
Het ging beter dan ooit tussen hen. Ze waren close. Ghizlane was een tijdje spoorloos. Haar hoorde je niet klagen. Ze klopte op de deur. "Binnen," zei zijn zware stem. Het klonk schor. Rachida liep glimlachend naar binnen. "Heb je mijn recorder gezien?" vroeg ze aan Zakaria. Zakaria glimlachte toen hij haar zag.
"Nee, blondje. Wat leuk om je te zien zei hij ondeugend. "Ik dacht aan je. Weet je zeker dat je naar hier bent gekomen voor je recorder en niet voor mij?" Rachida keek Zakaria lachend aan. "Jouw charmante manier van verwelkomen toch ook." Zakaria lachte. "Het is in mijn la." Rachida liep snel naar zijn la.
"Wat doet ie hier?" vroeg ze aan hem. Hij haalde zijn schouders op. "Ik heb het pas net gezien. Misschien heb ik het per ongeluk mee genomen of zo," zei Zakaria en sloeg zijn armen om Rachida. Rachida knikte slechts. Het was verdacht, dacht ze. Ze vond het raar maar negeerde haar gedachten.
Hij verschool zijn gezicht in zijn nek. Rachida giechelde zachtjes. Het kietelde in haar nek. "Moet jij niet werken?" plaagde ze hem. Zuchtend maakte hij zich van haar los en knikte spijtig. "Inderdaad. Maar ik ben bijna klaar," zei hij ondeugend. "Dan spreek ik je later," zei ze en deed een stap naar achteren.
Hij mompelde wat en ze liep lachend zijn kantoor uit. "Ben je klaar?" vroeg Rachida aan Dina. Dina knikte en haakte haar arm in die van Rachida. "Gaan we dan naar het hotel?" Rachida knikte en de dames verlieten het gebouw. De deur ging open bij Zakaria en hij keek geschrokken op.
Hij kreunde inwendig toen hij zag dat het Ghizlane was. "Zakaria. Hoe gaat het met je?" vroeg ze en ze nam plaats tegen over hem. "Je was een tijdje spoorloos, wat een voordeel voor mij was. Waarom ben je in Godsnaam terug gekomen?" vroeg hij geïrriteerd aan haar. Ze keek hem beledigd aan.
"Iemand heeft ons betrapt," zei ze. Zakaria keek haar met een frons aan. "Met wat? Er is geen sprake met ons, tussen jou en mij." Ghizlane negeerde zijn woorden. Ze glimlachte onschuldig. "Iemand heeft een foto genomen toen je mij een kus had gegeven." Zakaria stopte met schrijven en keek haar met grote ogen aan.
"Wat? Ik heb jou niet gekust!" Ghizlane pakte een tijdschrift uit haar tas en gaf het aan Zakaria. "Tahir eet van twee walletjes!" luidde het artikeltje. Geschrokken keek Zakaria naar de plaatjes. Er was eentje met hem en Rachida. Lachend. En de andere was met Ghizlane, toen ze hem kuste.
"Wat heb jij gedaan!" schreeuwde Zakaria woedend. "Ik?" vroeg ze geschrokken. "Ik heb niks gedaan! Iemand heeft ons betrapt!" Zakaria stond snel op en pakte zijn jasje. Hij moest naar Rachida. Naar de vrouw waarvan hij hield voordat het uit de hand zou lopen. "Met jou reken ik later af!" riep hij boos naar Rachida.
"Wat een haast," zei Illias tegen Zakaria. "Heb je het tijdschrift gezien?" vroeg Zakaria aan Illias. Illias keek hem droog aan. "Ja, ik lees meidenmagazines. Ik heb niks te doen." Verwilderd gaf Zakaria het tijdschrift aan Illias dat in zijn handen was. Geschrokken keek Illias op. "Wat heb jij gedaan vriend!"
Zakaria reed met volle gas naar het hotel waar Rachida waarschijnlijk zou zijn, had hij gedacht. Ze liepen snel het hotel binnen en maakten de deur open van de kamer waar de dames sliepen. "Rachida," zei Zakaria zachtjes. Boos gooide Rachida het tijdschrift in haar handen op de grond.
"Jij bent geen haar beter dan Ghizlane!" riep ze boos naar hem toe. Haar tranen rolden naar beneden. "Jij bent net als haar! Hoe kon je zo iets doen, Zakaria?" Ze sloeg hem tegen zijn borstkast. "Wacht, zij heeft mij gezoend Rachida. Blondje, geloof mij," zei hij tegen haar en pakte haar bij haar polsen vast.
Dina en Illias maakten zich uit de voeten. "Je had me verteld dat je geen contact meer met haar had, nadat ik haar had gezien in jouw kamer," zei ze zinsdoelend op toen hij haar vertelde dat hij haar niet meer had gezien. Hij had gelogen. Maar met een reden, had hij gedacht. Zodat ze zich veilig voelde.
Zodat ze niet zou denken dat Ghizlane tussen hen in zou komen. Wat helaas niet waar was. "Ga weg Zakaria," zei ze boos en duwde zijn handen weg. "Zou jij het leuk vinden als ik jouw vertrouwen zou schaden?" vroeg ze huilend. "Je moet me geloven," zei hij zachtjes. "Je hebt tegen mij gelogen Zakaria."
"Ja, ik heb gelogen tegen jou. Maar ik heb haar niet gekust," zei hij en trok haar naar zichzelf toe. Rachida schudde met haar hoofd. Ze trok zichzelf weer los van hem. "Nog lager kon je niet zinken." Ze liep de deur uit. Dina zag haar en pakte Rachida zachtjes vast. "Naar waar ga je?" vroeg Dina.
Rachida haalde haar schouders op. Illias gaf de sleutels van de auto en knikte naar Dina. Dina glimlachte loom terug en ze liepen naar de auto. Illias liep zuchtend naar zijn vriend. "Ze gelooft me niet!" Hij woelt door zijn haren en leunt achteruit. Hij gooide de kussen weg die op de bank was.
