•Attentie dames (en heren), zouden jullie het verhaal van fadoua023 en van ssschrijfsterr willen lezen? Het is een kleine moeite! 🤗❤️•
-----------------
De verraderlijke, vreugdeloze lach van Zakaria beantwoorde de vraag van Illias. "Leuk?" vroeg hij cynisch. "Je bent niet meer welkom. Wil je nu vertrekken?" vroeg hij koud. Illias keek hem ook koud aan. "Het zal zeker leuk worden, Tahir." Hij keek nog één keer om en liep weg.
Dina keek Zakaria droog aan. "Wat een façade. Wanneer gaat je masker vallen?" Zakaria zei niks. Rachida volgde het gesprek stilletjes. "Dus wat wordt het?" vroeg Rachida om de onderwerp te veranderen. Zakaria keek haar koud aan. Ze keek weg, en voelde haar hart krimpen.
"Dat hebben we onze jurkje. Ik ga het doorgeven." Dina stond op. Ze wist wat haar te wachten stond. Rachida en Zakaria bleven over. "Waarom zoveel haat tegenover elkaar?" flapte Rachida eruit voordat ze het wist. Maar ze kon nu haar woorden niet meer terugnemen, en keek hem afwachtend aan.
"Behalve het feit dat hij vreemd is gegaan met jouw verloofde," voegde ze erbij toe. Droog keek Zakaria haar aan. "Fijn dat je het weer inwrijft." Rachida trok haar wenkbrauw op. "Weer? Inwrijven? Ik vroeg je iets normaals. Waarom zoveel haat?" "Bepaalde dingen hoef je niet te weten," zei hij neerbuigend.
Ze voelde zich gekwetst en hief haar kin op. "Je kan mij vertrouwen, Zakaria. Ik heb jou ook vertrouwd." Zakaria was even stil en keek in de ogen van Rachida, die dit keer geen emotie toonde. Verdomme, hij kon als geen ander mensen kwetsen. In de stilte vervloekte hij zichzelf daarvoor.
"Het is slechts een kleine ruzie." Rachida lachte gemaakt. "Ja zeker, vandaar al die haat. Wat is er aan de hand?" vroeg ze weer. Zakaria dacht aan zijn 'vriend' en zijn ogen werden harder van kleur. "Iets. Je hoeft niet alles te weten." Koppig keek ze hem aan. '"Wat ben jij een irritante mens. Arrogant ook nog."
Hij pakte haar stevig van haar bovenarm. "Hoe irritant of arrogant ik ook ben, je vindt mij leuk." Ze begon vreugdeloos te lachen al was het waar wat hij zei. Al wist hij het zelf niet zeker. Hij had het eruit geflapt. "Jou? Ik vind jou helemaal niet leuk." Zakaria grijnsde irritant waardoor ze nog bozer werd.
"Schatje, anders zou je me niet kussen," zei hij. Hij streelde haar wangen met zijn knokkels. Als dit zo zou doorgaan, zou ze bezwijken onder zijn aanrakingen. Ze deed een stap naar achteren. "Helaas, Tahir. Dat is niet zo. Jij kuste mij. Volgens jouw woorden dan, vind jij mij leuk."
Ze loog. Ze probeerde meer haarzelf wijs te maken dan hem. "Wie weet vind ik je ook leuk," zei hij ondeugend. Haar hart miste een slag maar ze keek hem droog aan. "Houd op met zulke grapjes. En jammer dan, ik voel niks voor jou behalve irritaties."
Zakaria lachte en gooide zijn hoofd in zijn nek. "Waarom mag jij Monsif niet?" vroeg ze zijn aanstekende lach negerend. Zijn lach verdween. "Hij is te gladjes." "Het leek alsof je hem in het begin wel mocht," zei ze met halfgesloten ogen. Zakaria schudde.
"Nep. Allemaal nep. Ik mag hem niet en hij mij niet," zei hij kil. "want hij weet dat ik hem vernietig zodra ik er achter kom dat hij mijn kleine nichtje pijn heeft gedaan." Zijn woorden klonken menens. Rachida slikte.
"En Illias?" Zakaria keek haar weer droog aan. "Hij heeft me verraden. Weet je genoeg?" Ze schudde met haar hoofd. Hij zuchtte en keek haar daarna met zijn verleidelijke grijns aan. Hij boog naar haar toe. "Wil je het dan voelen, schatje?" ze deinsde naar achteren. Lachend liep hij de kamer uit.
