"Laat hem los Zakaria! Hij is het niet waard!" Dina trok aan haar neef en Rachida stond ook op. Boos keek ze naar Illias die weer was opgestaan. "Jij wordt van mij, schoonheid. Vergeet dat niet," zei hij grijnzend tegen Rachida.
Ze keek hem droog terug. "Doei." Illias liep weg met een bloedende neus terwijl Zakaria Rachida met een donkere blik aankeek. Ze zag dit keer geen intensiteit in zijn ogen. Maar meer verraad en haat.
Ze keek snel weg. De mensen om hen heen gingen weer zitten. Ze waren opgestaan nadat ze het zagen. Dina keek ze boos aan. "Hij wilt je uitlokken. Negeer hem," zei Rachida wijs. Zakaria zei niks.
"Waarom had je niet gezegd dat we morgen een modeshow hadden?" vroeg Dina. Zakaria keek haar even stil aan. "Ik wist het niet. De klootzak was het zogenaamd vergeten te melden."
"Dat soort dingen moeten ze ook aan jou zeggen toch?" vroeg Rachida met een frons tussen haar wenkbrauwen. Dina knikte. "Gaan we het redden? Voor morgen een paar modellen vinden?" vroeg Dina.
Zakaria knikte en stond op. "We gaan nu aan het werk. Dan redden we het zeker. Rachida blijf jij maar hier." "Ja joh want het is hier zo leuk," siste ze sarcastisch. "Wat jij wilt, blondje," zei Zakaria met een intense blik.
Ze zuchtte geïrriteerd uit. "Noem me gewoon Rachida, Zak." Zakaria schudde met zijn hoofd. "Ik zal je voortaan blondje noemen." Dina keek Rachida ondeugend aan. De man maakte Rachida woedend.
Ze liepen naar buiten en wachten op een taxi. Toen er een taxi aankwam, nam Zakaria alles over. Hij vertelde waar het was en gaf op het einde de man een flinke fooi. Ze liepen een groot bedrijf binnen.
Alles in Miami is groot, dacht Rachida in haarzelf. Ze liepen gelijk door en Zakaria haalde een pasje uit zijn zak. Hij opende de deuren en ze liepen verder. Rachida keek om zich heen. Modellen en ontwerpers die druk waren.
Kleren die hingen. Paspoppen die verschillende kleren met verschillende kleurrijke kleren aanhadden. Het was fascinerend om het allemaal aan te zien. "Waar is jouw kantoor?" "7e verdieping."
Rachida zuchtte vermoeiend uit. Ze liepen naar de lift en hij drukte op een knop. "Het is mooi hier," zei ze terwijl ze naar beneden keek. De lift was doorzichtig en ze kon naar beneden te kijken.
Het was prachtig, dacht ze weer. Ze liepen de lift uit. "No! The other one!" riep een oude man uit. Rachida keek de oude man grinnikend aan en volgde Zakaria en Dina. Zakaria scande met zijn pas en de deur ging open.
Het kantoor van Zakaria was mooi ingericht. En kleurrijk, tot de verbazing van Rachida. "Ik ben iets vergeten mee te nemen," zei Zakaria na een tijdje. "Wat dan?" "De mappen. Ik haal het wel even."
"Rachida ga met hem mee. We zullen hier vaker komen, dan leer je gelijk ook waar de spullen liggen." Rachida keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Dina keek haar ondeugend terug.
Ze liep achter Zakaria. "Welke verdieping?" vroeg ze om de stilte te verbreken. "De 2e verdieping," zei hij doodleuk. "Gaan we weer met de lift?" vroeg ze opgewekt. Ze wist dat het een domme vraag was.
Maar ze vond de lift leuk. Vooral als je naar beneden keek. Je zag mensen lopen en het leek alsof je over de mensen liep. "Nee. Via de trap," zei hij sarcastisch. Rachida negeerde hem. Ze kon zoiets wel verwachten.
Ze liepen naar de lift. Alleen zij twee waren in de lift. Er werd geklopt op de glazendeur. Zakaria drukte op de knop om de deuren te openen, maar de knop functioneerde niet. De man voor de glazendeur schudde heen en weer met zijn wijsvinger.
Met een ruk ging de lift een stuk omloog. Rachida pakte Zakaria van zijn arm, maar beiden vielen ze op de grond. "Wat was dat?" vroeg ze geschrokken. "De lift is kapot," zei hij zachtjes. Rachida keek hem met een bange blik aan.
De mensen die daar werkte, keken hen twee aan. "Wat romantisch denken ze zeker," flapte Rachida eruit. Zakaria grijnsde. "Zullen we het nog romantischer maken?" Ze keek hem droog aan. "Hoe dan, Zak?"
"Noem me geen Zak," Hij zuchtte en ging verder. "Door jou te kussen. Dan hebben ze gelijk ook een mooie uitzicht," zei hij ondeugend. Rachida deed alsof ze moest kotsen en draaide om. De mensen keken inderdaad hen aan.
Ze zagen hoe ze bezig waren met de lift. De lift ging weer met een ruk naar beneden en Rachida viel op Zakaria. Zakaria lag uitgestrekt op de grond en Rachida lag op hem. Ze keek hem met rode wangen aan.
"Sorry," mompelde ze. Ze probeerde op te staan maar Zakaria trok haar weer tegen zichzelf. Hij keek haar intens maar ook ondeugend aan. "Zullen we al deze nieuwsgierige mensen een romantische show geven?"
