Haar nagels leken bijna door de stoelleuning heen te gaan. Ze was bang. Ze was als de dood bang dat ze zou neerstorten. Ze zei altijd dat niemand het hoefde te weten. Dat ze vliegangst had.
Zakaria kijkt opzij en onderdrukt net nog een lach. Ze heeft haar ogen gesloten en haar handen klemmen zich aan de stoelleuning. "Heb jij dat ook gehoord Dina? We gaan neerstorten," zei Zakaria.
De ogen van Rachida schoten open en bang keek ze om zich heen. Ze zag hoe Zakaria in de lach schoot. "Schatje, we zijn nog op de grond. We moeten dus eerst opstijgen zodat we kunnen neerstorten."
Haar groene ogen keken boos naar hem. "Idioot. Wat is dat voor een grap? Wil je, je mond houden zodat ik jouw domme grappen niet meer hoef aan te horen." Ze sloot koppig haar ogen dicht.
Ze schrok zich rot door hem. Ze was doodsbang dat hij gelijk had. Ze opende half een oog en keek naar Zakaria. Ze zaten naast elkaar, en dit beviel haar niet. Ze zuchtte . Als dit haar al niet beviel, wat zou ze dan vinden van de rest van de maanden.
"Dina gaat het met je?" vroeg Rachida aan haar. Ze was bleek weggetrokken en keek met grote ogen voor zich uit. Dapper knikte ze "ja" maar Rachida wist beter. "Het komt goed inch'Allah"
Dina keek haar een en glimlachte. "Incha'Allah" fluisterde ze terug. "Stelletje mietjes. Wat zijn jullie bang zeg," zei Zakaria terwijl hij hard begon te lachen. Dina gaf hem een stomp waardoor hij nog harder begon te lachen.
Hij draaide zich om naar Rachida.
Ze was dichterbij gekomen om naar hen te luisteren. Precies voor haar gezicht stopte hij met draaien. Zijn adem streek langs haar lippen. Langs haar gezicht.
Ze probeerde niet te ademen. Maar ook hij voelde een zachte warme vlaag over zijn lippen heen. Haar adem streek zijn lippen. Wat hem, tot zijn verbazing, niet irriteerde. Integendeel. "Zakaria"
Ze trok haar gezicht terug na haar trance en keek hem dit keer boos aan. "We zijn geen mietjes. Dat ben jij." Ze snoof arrogant op en keek weer uit het raam. Zakaria trok zijn wenkbrauw op.
"Je moet oppassen met wat je zegt. Ik gooi je zo uit het vliegtuig," dreigde hij haar. Zijn stem intimideerde haar. Alsof hij macht had over haar. Hij sprak zijn woorden met lof en macht uit. Hij was zelfverzekerd.
"Ik weet zeker dat jij mij niet eens kan optillen. Dat laat ik je niet toe. En houd je dreigementen voor je, wil je? Ik ben niet echt bepaald bang," zei ze. Hij keek haar met samengeknepen ogen aan.
"We gaan stijgen," zei Dina die tussen hen kwam. Als ze niets zou zeggen zouden ze doorgaan. En Zakaria kennende, is koppig en hij zou haar pijn willen doen. Een stewardess kwam naar voren.
Ze begon uit te leggen wat ze moesten doen en wat ze moesten doen voor als het vliegtuig zou neerstorten. Gretig nam Rachida alles op. Ze volgde haar handeling en probeerde exact hetzelfde te doen.
Het vliegtuig steeg, en angst overmande Rachida weer. Ze sloot haar ogen en prevelde dua's. Ze keek opzij en keek uit het raam. De wolken waren te klein. Wat zou ze graag met haar hand door een wolk gaan. Alleen, omdat ze dan rust zal vinden, dacht ze alweer.
-----------
Hee lieverds,
Ik heb besloten dat ik 1/2 delen per week ga plaatsen ❤️ .
