Het was druk. Net nog geen chaos, dacht Rachida terwijl ze om haar heen keek. De modellen raakten snel in stress. Sommige dan. "Kleed je dan om." zei Zakaria tegen Rachida met pretoogjes. Rachida stak haar wenkbrauw op. "Ik ga niet weer op het podium," zei Rachida menens. Zakaria knikte grijnzend.
"En of je op het podium gaat." Rachida keek hem droog aan. "Haar make-up moet ook gedaan worden, en haar kleren moet nog worden uitgezocht. Doe maar het nieuwe jurk," zei Zakaria in het Engels tegen de middeljarige vrouw die de modellen opmaakte. Rachida keek Zakaria boos aan. Grijnzend keek Zakaria weg.
Dina ging naast Zakaria staan en schudde lachend met haar hoofd. "Je weet dat ze je straks zal pakken, toch?" vroeg Dina. Zakaria keek zijn nichtje teder aan en knikte. Dina keek glimlachend terug over haar hoofd en liep weg. Zakaria zuchtte. Hij hield van zijn nichtje. Hij wilde dat ze gelukkig was, zoals nu.
Maar hij vroeg zich af of ze nog na vanavond gelukkig zou zijn. Hij keek naar de klok. Het was 5 uur. Zakaria keek Dina en Rachida voor de laatste keer aan en liep naar buiten. Hij was uit het gebouw, en wachtte op Illias zoals ze hadden besproken. Zachtjes prevelde hij in zichzelf. Hopend dat zijn plan zou lukken.
Hij zag Illias al aanlopen. "He, hè, je bent er. Was je verdwaald?" vroeg Zakaria sarcastisch. Illias keek hem droog terug. "Heb je me gemist dan, schatje?" vroeg Illias. Zakaria lachte tegen zijn zin. "Ik neem de ingang," begon Zakaria. "Jij de uitgang. Wanneer ze het presenteren, wie gewonnen heeft, zend je alles live uit. Eerst op het dak, daarna pas op het gebouw. Je weet het plan al."
Illias knikte. "En als jij hebt gewonnen?" Zakaria woelde door zijn zwarte krullende haren. "Maakt niet uit. Alle lichten gaan uit, en dan zal het worden verzonden naar het kleine beeld, daarna naar het grote." Illias knikte. "Dus ook als jij wint, we weten wat ons te wachten staat." "Dit is belangrijker dan geld," zei Illias.
Zakaria knikte. Al wist hij dat Illias dit allemaal voor Dina deed. Tot zijn verbazing kon hij niet boos worden op Illias omdat hij van zijn nichtje hield. Al wist hij wel dat hij de botten van Illias zou breken, als Illias Dina pijn zou doen. Illias verbrak zijn observatie van zijn gedachte: "Veel succes," zei Illias en liep naar de uitgang. Zakaria knikte en deed wat hem te wachten stond.
"Goedemiddag dames en heren!" zei de Amerikaan genaamd Dwayne Johnsen. Hij presenteerde de show, vanavond. Het gesprek verliep in het Engels. "Zoals jullie weten, kunnen de kandidaten veel geld hiermee verdienen. Ook de beroemdste en succesvolste modeontwerpers zijn hier. En, voor de verassing, een zakenman!"
Er werd geapplaudisseerd. "We hebben vandaag 5 kandidaten. Jullie hebben gestemd wie er wel en niet mocht mee doen met de show," zei Dwayne. "We hebben: Zakaria Tahir, Illias El Getabi, Bella Torres, Laura Labiro en Soraya El Mourabit. Ja, dames en heren, de zakenman Monsif Ben Dawed doet vandaag ook mee!"
Weer werd er geapplaudisseerd. "Zit goed, dames en heren. Want hier komen ze dan!" De modellen van Zakaria liepen als eerst op het podium. Zijn nieuwste jurk, zou pas op het laatst worden geshowd. Daarna volgden snel andere modellen. Met blozende wangen liep Rachida het podium op, en deed wat er van haar werd verwacht.
Ze liep terug naar Dina en hoorde een applaus. "Goed zo, Rachida!" riep Dina en vloog om de hals van Rachida. "Monsif doet ook mee," zei Rachida. Dina knikte. "Ik heb het gehoord, ik vraag me af waarom hij dit opeens doet. Hij is toch geen ontwerper?" Rachida haalde haar schouders op en keek weg.
Drie uur later mocht het publiek op het mooiste jurk stemmen. Na een halfuurtje, kwam Dwayne terug. "We hebben het uitslag," begon Dwayne. "Dina, je moet met me mee komen, ik ben misselijk," loog Rachida. Rachida sleurde Dina mee naar het dak. Ze liepen de trappen op. Dina volgde haar slechts.
Het publiek begon onrustig te worden en het licht ging weer aan. De modellen en ontwerpers stonden nog steeds op hun plek. Alleen Monsif Ben Dawed was er niet. Het publiek begon te fluisteren. "Ik moet je wat vertellen," zei Rachida toen ze buiten waren. Dina keek haar afwachtend aan.
"We hebben bewijs dat Monsif slecht bezig is," begon Rachida. "Niet alleen jij zal dat weten maar ook de rest van de wereld. Hij heeft veel mensen in de maling genomen, het spijt me." Dina keek Rachida geschrokken aan. Het grote beeld dat op het dak van het gebouw, dat tegenover hun was, sprong open. Alleen de mensen op het dak zagen het.
"Nu ben je alleen," begon Illias. "Nu hoef je niet meer geheimzinnig te doen. Wat voer je in je schild?" vroeg Illias met samengeknepen ogen. Het gesprek verliep dit keer in het Nederlands. Wanneer het grote beeld open zou springen, zouden ze het gesprek in het Engels vervoeren. Zodat de rest het ook zag.
Monsif begon vreugdeloos te lachen. "Wat moeten jullie?" Dina en Rachida keken naar de overkant. Dit zagen alleen zij. "Je houdt niet van Dina, hè?" vroeg Zakaria. "Kom op, zeg het eerlijk. Je hebt haar gebruikt. Je dacht namelijk dat als ze van jou zou zijn, je alles zou bezitten wat van haar is."
Monsif knikte. Dina's hart kromp in elkaar van de pijn. "Is het waard?" vroeg Illias. Monsif knikte weer. "En als ik dit allemaal aan Dina vertel, wat dan?" vroeg Zakaria en hij balde zijn vuisten. "Dina zal jullie toch niet geloven," zei Monsif lachend. "Jij bent haar niet waard," zei Zakaria. Monsif knikte doodleuk.
"Maar ga opzij, ik moet naar beneden om mijn prijs op te halen." Zakaria schudde lachend zijn hoofd. Zijn lach was meer vreugdeloos dan met vreugde. Hij begon in het Engels te praten. "Je bedoeld winnen met het jurk dat je van mij hebt gestolen?" Dina en Rachida waren beiden sprakeloos.
"Waarom praten jullie in het Engels?" vroeg Monsif argwanend. "Waarom in het Nederlands? Wat is er aan de hand? Ben je bang?" vroeg Illias uitdagend. Hij wist dat Monsif er in zou trappen. "Ja inderdaad. Dat jurk dat ik van jullie heb gestolen." "Wat heb je nog meer gestolen?" vroeg Zakaria.
"Wat gaat dat jou aan?" vroeg Monsif. Zoals Illias al had gedacht, ook Monsif begon in het Engels te praten. "Gestolen? Monsif steelt niet. Monsif vermoord mensen." geschrokken sloeg Dina haar hand voor haar mond en begon zachtjes te huilen. Rachida omhelsde haar vriendin stevig.
"Je hebt toch geen bewijs," zei Monsif. "Nee, want je hebt een video waarop het lijkt dat ik iemand heb omgesneuveld, of niet?" Monsif knikte. "Je mannen hebben hun werk goed gedaan. Het lijkt inderdaad of ik het heb gedaan, al was ik het niet," Monsif knikte. "Ja, je hebt gelijk. Het zal wel. Mag ik er nu langs?"
Illias en Zakaria glimlachten beiden. "Ga je gang," zeiden ze in koor. Het gebouw met het beeld was niet ver van het gebouw, waar Rachida en Dina stonden. Ze konden alles zien. Monsif liep naar de deur. De deur vloog open. "Handen op je rug, nu nu nu!" Het arrestatieteam liet Monsif op zijn buik liggen.
Zakaria en Illias keken naar de overkant. Rachida stak haar duim op, als teken dat ze het hebben gezien. Daarna keken ze naar Dina die huilde op de schouder van Rachida. "Hij krijgt zijn straf," zei Rachida wrijvend over de rug van Dina. "Ik hield van hem." Rachida schudde met haar hoofd. "Het is voorbij. En nee schat, je hield van iemand waarvan je dacht dat hij echt was. Je hield niet van de echte Monsif."
--------
Straks nog een deel!❤️
