Rachida keek Dina met grote ogen aan. "Nog twee uur! Stel je voor ik val," zei Rachida. "Ik denk niet dat ik zal winnen. Het jurkje is mooi, maar ikzelf." Dina zuchtte diep uit. "Maak je niet druk."
Ze glimlachte nadat ze haar woorden had uitgesproken. "Wat krijgt de winnaar?" vroeg Rachida om van onderwerp te veranderen. Dina merkte dat en grinnikte zachtjes. "Vijftigduizend euro."
De deur ging open en Zakaria keek de dames aan. Zijn gezicht stond op blanco. "Niet vallen hè." Hij toonde misschien niks, maar de sarcasme droop van zijn stem. Rachida vernauwde haar ogen.
Ze keek hem uitdagend aan. "Is dat de manier hoe je iemand bedankt?" Zakaria keek haar slechts aan en zei niks. "Maar na de show, wil ik een interview van jou." Hij keek haar geïrriteerd aan.
Hij had geen keuze. "Oké." Hij vertrok en liet Rachida grijnzend achter. Ook voelde ze haar bloed razen door haar lichaam. Ze was bang dat ze het zou verpesten voor hem. "Het komt goed."
Ze draaide om en keek Dina glimlachend aan. Gelukkig is Dina ook meegegaan, dacht Rachida. Alleen met Zakaria zou ze het niet redden. De man was een mysterie. Dina keek naar de ketting die Rachida omhad.
Dina grijnsde slechts. "Wanneer ga je trouwen met Monsif?" vroeg Rachida uit het niets. Glimlachend keek Dina Rachida aan. haar ogen straalden. Haar glimlach bewees dat ze gelukkig was en haar vraag waardeerde.
"Twee maanden na de tournee. Rachida ik nodig jou ook uit. Je komt ook toch?" Rachida keek haar verbaasd aan. Ze kende elkaar niet lang, maar Rachida waardeerde het en glimlachte.
"Ik zal daar zeker aanwezig zijn." Dina knikte slechts. "And now the creation of Zakaria Tahir!" Er werd geapplaudisseerd. Dina keek Rachida met een geruststellende blik aan. Rachida zuchtte diep uit en liep naar voren.
Ze was nog niet op het podium. Ze wist dat Zakaria nog wat zou zeggen tegen het publiek. "Welkom allemaal," begon Tahir met zijn welkomstwoord. Hij praatte Engels, maar toch hoorde Rachida een accentje in zijn stem.
"And now, i want show you all my new creation and mine new model: Rachida Marrabou!" Rachida bloosde en keek Dina voor het laatste keer aan. "Ik vertrouw je." Rachida glimlachte en liep het podium op.
'Voor je kijken. Niet naar je schoenen. Handen in je zij. Draai negentig graden. Gezicht neutraal. ' De woorden van Dina spookten in haar hoofd. Al snel kwamen er andere modellen op het podium.
Het hart van Rachida bonsde tegen haar ribben. Ze was nerveus. Ze liep weer terug naar Dina. Met hetzelfde pasjes dat Dina Rachida had aangeleerd. De modellen van Zakaria liepen weer terug.
Er werd geapplaudisseerd en gefloten. "Dat was prachtig!" de woorden van Dina troostte Rachida. Het feit drong Rachida pas later door. Het feit dat ze het had gered. Zonder te vallen, dacht ze.
Daarna keek Rachida Dina met een grijns aan. "Zonder jou had ik het niet gered! Je hebt me echt geholpen!" Ze omhelsde Dina. Ze herinnerde weer aan de dag toen ze Zakaria had omhelst.
Ze vervloekte zichzelf in stilte. De man die de show presenteerde, kondigde aan dat Illias aan de beurt was. Rachida keek stiekem mee. Ze stond achter de grote doeken. Oftewel gordijnen, gromde ze in zichzelf.
Mooie kleren, gaf ze toe. Ze keek naar haar eigen jurkje. "Mijne is mooier," fluisterde ze zachtjes zodat niemand haar hoorde. "Vind ik ook." Met een ruk draaide ze om en keek in de ogen van Zakaria die nu donker stonden.
De man was maar een raadsel. Dit bleef ze maar herhalen in haar eigen. De modellen van Illias liepen weer terug. Illias hield even een welkomstwoord en de man had weer de leiding. Het duurde een halfuurtje voordat hij de uitslagen had. Hij grijnsde rond. "We got the winners. The winner is.." De man keek met verbaasde ogen naar zijn kaart en keek weer naar het publiek...
