"Weet Zakaria dit?" vroeg Rachida terwijl ze om haar heen keek. Het was een prachtige uitzicht. Dina wilde namelijk parachutevliegen. Rachida kon daar geen nee op zeggen. Al was ze bang.
Het was niet ver van hun hotel. Wat hun voordeel was natuurlijk. "Dit is prachtig!" zei Dina. Rachida knikte. Het was prachtig maar hoog. "Dina is dit een goed idee?" Dina keek haar ondeugend aan.
"Je zult het leuk vinden. Justin wil je het voor haar doen?" vroeg ze in het Engels. De man achter Rachida deed het voor haar. "Nee" riep Rachida. Dina grijnsde. "Het is niet zo eng als het lijkt,"
"Ik wil niet alleen! Kom we gaan samen Dina!" riep Rachida bang uit. Dina schudde met haar hoofd. "Er zal iemand achter je komen. Iemand die dit al heel lang doet," zei ze tegen Rachida. Rachida zuchtte.
Ze voelde twee sterke armen om haar middel. "Hey!" ze sloeg de armen weg. "Rachida, dat is voor je veiligheid," zei Dina met twinkelingen in haar ogen. Rachida mompelde wat en liet de handen toe.
Achter Dina kwam er een vrouw, die hier waarschijnlijk werkt. Dina sprong naar beneden. Haar parachute ging open en met grote ogen keek Rachida naar Dina. "Vertrouw me," zei een zachte stem.
Ze verstijfde toen een feit bij haar doordrong. Ook zij sprong naar beneden. Ze verschool onbewust haar gezicht tegen de borstkast van de man achter haar. Ze wist dat het Zakaria was. Hij lachte.
Beschermend sloeg hij zijn armen strakker om haar heen. "Zakaria ik wil naar beneden!" riep ze gillend. Ze hoorde Dina hard lachen. Zakaria zetten zijn kin op haar kruin. Ze trok beschaamd haar hoofd vandaan zijn borstkast.
Ze keek naar beneden en gilde weer. "Sst niet bang zijn. Ik ben er toch?" Deels voelde ze zich veilig. Maar toch schudde ze met haar hoofd. Zakaria grijnsde naar haar. Dina ging steeds naar achteren.
Maar ze waren hoog in de lucht, waardoor ze nog harder begon te gillen. "Dina heeft vliegangst, maar hoe durft ze dit te doen dan?" Zakaria lachte om zijn nichtje. "Zij heeft dit vaker gedaan. Ze gaat niet vaak mee naar andere landen."
Hij zucht en gaat verder: "Toen we naar Marokko gingen, stortte het vliegtuig bijna neer. Sindsdien is ze bang voor vliegtuigen. Je moet het aan haar vragen, waarom ze nu niet bang is," zei hij fluisterend in haar oor.
Ze giechelde. "Wat is er?" vroeg hij verbaasd. "Dat kietelt." Ze gingen hoger en het draaide een beetje. Ze gilde weer en sloeg haar handen voor haar gezicht. "Zakaria ik wil naar beneden!" Ze voelde zijn hoofd heen en weer gaan.
Ze zuchtte gefrustreerd uit. De man probeerde haar boos te maken. Wat heb ook gelukt is, dacht ze grimmig. "Wil je nog hoger?" Ze schudde snel met haar hoofd. Hij leunde weer met zijn kin op haar kruin. "Maar toch doe ik het."
