Illias El Getabi leunde met zijn hoofd tegen zijn bureaustoel. Wat voelde hij zich dom, en vernederd. Hij wist niet wat meer pijn deed, dat ze niet van hem hield, of het feit dat ze nooit van hem zou houden. Hij keek weer op toen de deur open ging. "Ik heb je hulp nodig," zei Zakaria gelijk.
Illias keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Wat moet je, Zakaria? Je kan ook kloppen." "Dit is mijn bedrijf." "Onze bedrijf," corrigeerde Illias hem. "Althans het was onze bedrijf. Wat moet je?" "Jij kent Monsif langer dan dat ik hem ken, toch?" vroeg Zakaria. Illias stond rechtop en zweeg.
"Ja." Hij had geen zin om tegen te stribbelen en te liegen. "Ik ga je een paar vragen stellen over Monsif," zei Zakaria. "En, wie heeft jou gegarandeerd dat ik jou überhaupt zou helpen? Je bent wel echt zeker van je daden hè?" vroeg Illias sarcastisch. Zakaria keek Illias met samengeknepen ogen aan.
"Waarom vraag je niet aan Dina, over Monsif?" "Zij gelooft me niet. Ze gelooft niet dat er iets mis is aan Monsif." "Waarom denk jij dat er iets niet klopt met Monsif." Zakaria zweeg even en leunde tegen de stoel die achter hem stond. "Zoals je weet, heeft Ben Dawed geen goede achtergrond. Dat is niet het enige."
"Wat is er dan nog meer aan de hand volgens jou?" vroeg Illias. Het liefst sloeg hij Illias, totdat hij zich terug zou trekken van zijn slechte daden. "Zijn bedrijf gaat binnenkort failliet, hoe kan het zijn dat hij steenrijk is? Hoe kan het zijn dat hij nog steeds op staande voet is?" vroeg Zakaria.
"Wat ik me afvraag is ook waarom zijn bedrijf opeens failliet gaat." "Ik weet het niet." Illias loog. Hij voelde zich schuldig over het feit dat hij loog maar niet over een daad dat hij had gedaan. Illias had ervoor bezorgd dat Monsif failliet zou gaan. Monsif is nog steeds niet achtergekomen dat Illias het is.
"Jij hebt ervoor bezorgd dat hij failliet is gegaan, of niet Illias?" Illias keek zijn tegenstander aan en knikte. "Waarom?" Illias zuchtte en besloot open kaart te spelen. "Monsif houdt niet van Dina. Hij wilt haar geld en macht. Onder haar macht valt jouw bedrijf. Zoals je weet, als jij op pensioen zou gaan, of iets in die richting, Dina zou het bedrijf krijgen."
"Hoe weet je dit?" vroeg Zakaria. Zijn gedachten waren bevestigd, maar hij wilde bewijs. "Monsif en ik hebben gestreden voor Dina. Vraag niet waarom, ik heb geen zin om het jou uit te leggen Tahir. Maar Dina is van Monsif gaan houden. Ik wist wat Monsif wilde, maar hij bedreigde me. Zijn bedreigingen lieten me koud, maar dat was het niet."
Illias zweeg even. "Zoals je weet Tahir, mijn achtergrond is ook niet bepaald mooi. Ik ben de onderwereld ingestapt, en zoals je weet heb ik ook over lijken gelopen. Hij heeft een video waarin lijkt alsof ik iemand heb vermoord. Hij bedreigt me daarmee, dat hij naar de politie zou gaan. Snap je het, man! Ik kan dit mijn familie niet aan doen!"
Illias sloeg met al zijn woede en frustratie tegen zijn bureau. "Ik heb het zelf verpest! Dat weet ik. Door naar hem te luisteren lijkt het alsof ik mijn zelfrespect heb verloren. Vooral nadat Dina met Monsif was verloofd. En ik heb Ghizlane niet bedrogen, althans niet bewust. Ik was onder manipulatie van drugs."
Zakaria was sprakeloos en keek Illias met samengeknepen ogen aan. "Je houdt van mijn nichtje? Hoe lang al?" vroeg Zakaria. Dit had hij totaal niet verwacht. "Doet er niet aan toe. We moeten Monsif tegen houden. Ik ga wel de bak in, zolang hij Dina maar geen pijn doet," zei Illias denkend aan de liefde van zijn leven.
Maar helaas was de tegendeel waar. "Je bent er dus niet met Ghizlane vandoor gegaan?" vroeg Zakaria. De woorden drongen hem later door. Illias knikte. "Als je beter zou uitzoeken, zou je dat weten. Maar het is nu te laat," zei Illias zuchtend. "Ik heb niet echt iemand vermoord, maar op de video lijkt het wel zo. We moeten die video vernietigen." "Wie is het wel dan diegene op die video?" vroeg Zakaria.
"Ik weet het niet, maar ik denk een van zijn mannen, we moeten daar achter komen." Zakaria knikte. "Illias," begon hij en woelde door zijn haren. "Het spijt me dat ik je heb beschuldigd voor zo iets. Ik wist het niet, man." "Het maakt niet meer uit. Ghizlane paste toch niet bij jou," zei Illias genadeloos. "Rachida wel."
Onbewust grijnsde Zakaria nadat hij haar naam hoorde vallen. Hij stak zijn hand naar Illias uit. "Pakken we Monsif samen." Illias keek even naar de grote hand en knikte. Ook hij stak zijn hand uit. Zakaria gaf vriendschappelijk een klop op de schouder van Illias. Illias lachte. "Kom hier jij." Ze omhelsden elkaar lachend. Ze wisten, hun vriendschap was weer opgelost. Maar Monsif niet.
--------
Eindelijk is het weer goed tussen hun twee. Ik kreeg zelfs tranen 😂
#gevoelig
