"Ben je zenuwachtig?" vroeg Rachida aan Dina. Nog één dagje, dacht Rachida in haar zelf. Nog één dagje en dan de grote modeshow waar Rachida op verheugd had. Dina keek Rachida lachend aan. "Een beetje, maar jij bent zo te zien zenuwachtiger dan ik!" Al gauw lachte Rachida mee.
De week was snel verlopen. Zakaria en Rachida hadden elkaar vermeden. Ze had noch iets van Monsif noch iets van Richard meer gehoord. "Ik moet even naar het kantoor, wil je meekomen?" vroeg Dina. Rachida schudt glimlachend haar hoofd. "Ik moet het artikel nog afschrijven." Dina keek ondeugend.
"Ik kom wel met je mee. Mijn werk kan nog wel even wachten, mag ik je nog helpen?" vroeg Dina. Lachend knikte Rachida. Rachida pakte haar laptop tevoorschijn. "Heb je je vragen opgenomen?" vroeg Dina. Rachida knikte. Ze besproken de vragen en schreven de antwoorden op.
"Zoals iedereen weet, is Zakaria Tahir een beroemde, succesvolle en een harde man die zijn werk goed doen. Een man die weet wat hij doet. Ook staat Tahir bekend om iemand die bijna nooit interviews geeft, en zodra hij dat wel doet, hij altijd kortaf reageert. Maar voor de eerste keer heeft Tahir de vragen voluit beantwoordt.
Zakaria Tahir houdt van zijn baan en familie. De meesten vragen zich af waarom hij Dina Tahir als zijn assistente heeft gekozen aangezien ze zijn nichtje is. Maar, Dina Tahir bewijst dat ze haar baan aankan en dat ze goed is. Ze presenteert goed." "Bedankt" zei Dina. Rachida glimlachte zachtjes.
Ze schreef verder op. "Hij houdt ook van.." "Meisjes met groene ogen, met knalrode lippen en een grote mond." Rachida keek Dina droog aan. "Als jij het niet gaat toegeven, doe ik het wel" zei Dina. Ze hield haar gezicht in de plooi. Rachida lachte tegen haar zin. "Hij houdt ook van extreme sporten." Ze beet even op haar pen.
"Van welke sporten houdt hij precies?" vroeg Rachida en keek Dina afvragend aan. "Van bungeejumping, parachute vliegen." Rachida schreef het op. Het artikel werd al snel gevuld met de zinnen van Dina. Maar het was nog niet af. "Pas na de modeshow, heb ik het eerste artikeltje af. Daarna nog 2 maanden."
Dina glimlachte. Haar ogen verraadde haar echter. "Het gaat goed komen met Monsif en Zakaria, echt waar." "Wat nou als Zakaria gelijk heeft?" vroeg Dina met een trieste blik. Rachida zette een grimas op toen ze aan Monsif dacht. "Dan ga je verder met het leven. Je hebt mij. Je familie. Zakaria. Je staat nooit alleen, Dina," zei Rachida.
"Rachida" vroeg Dina. "Ja?" "Denk je dat Zakaria een privédetective heeft ingeschakeld. Ik wil het niet. Ik wil zelf erachter komen. Je hoeft het niet meer uit te zoeken," zei Dina glimlachend. Rachida glimlachte terug en keek naar haar laptop. Ze had al een detective erop af gestuurd.
Ze had het al gedaan, maar ze mocht niks aan Dina zeggen. Ze voelde zich stom. Waarom mocht ze het niet zeggen? Ze zou er toch achter komen. Het voelde alsof ze loog tegen Dina. De telefoon van Rachida ging af. 'Rayhan' stond er op de telefoon. Dina zag de naam en lachte zachtjes. "Je zus heeft je gemist."
"Rachida!" gilde Rayhan gelijk nadat ze had opgenomen. "Hoi, Rayhan. Hoe gaat het met je?" "Gaat goed zusje! Hoe gaat het met jou?" "Het gaat goed," zei Rachida. "Wacht ik zet je op luidspreker, Dina zit naast me." Ze zette het op luidspreker. "Hoor je me, blondje?" vroeg Rayhan.
Rachida dacht gelijk aan Zakaria en bloosde. "Hoe gaat het met de liefde?" vroeg Rachida om de onderwerp te veranderen. Rayhan zuchtte gelukzalig uit. "We gaan over 2 maanden trouwen. Een dag nadat jij bent gekomen! Mama en papa zijn blij dat ik ga trouwen. Rachida, mama wilt je weer zien.."
De woorden bleven in de lucht hangen. Dina keek naar Rachida die verstijfd voor haar bleef kijken. "Is het niet te laat?" vroeg Rachida met een brok in haar keel. Rayhan zuchtte diep uit. "Mama heeft ook mij uit het huis gezet. Ze kon tegen vader zeggen dat ik nooit zoiets zo doen! Ze heeft me niet eens verdedigd."
Dina voelde zich de vijfde wiel en wilde opstaan. Rachida pakte de hand van Dina. "Blijf hier," zei ze zachtjes. Dina knikte en nam plaats naast Dina. "Het is en blijft onze moeder, Rachida," zei Reyhan wijs. "Ik ben en blijf hun dochter, Rayhan." zei Rachida terug met pijn in haar hart.
"We hebben dit vaak besproken. We zien het wel wanneer je terug bent, Rachida. Vergeet niet dat ik van je houd." Rachida zuchtte haar pijn uit. "Ik houd ook van jou, Rayhan" "Dina, hoe gaat het met jou?" vroeg Rayhan. Rayhan sloot even haar ogen. Het deed haar pijn. Ze had gelogen.
Hun moeder wilde Rachida niet zien. Maar ze kon er niet tegen. De twee belangrijkste vrouwen in haar leven hadden ruzie met elkaar. Ze zou echter erover beginnen. Nog even wachten, Reyhan, fluisterde ze zachtjes tegen haarzelf. "Gaat goed. Hoe gaat het met jou?" "Gaat ook goed."
Het was weer even stil. "Dina," verbrak Rayhan de stilte. "Ja?" vroeg Dina. "Ook jij bent uit uitgenodigd hè! Ook jou wil ik zien bij mijn bruiloft." Dina lachte om de enthousiaste Rayha. Ook Rachida lachte zachtjes om haar zus. "Neem je Zakaria ook mee?" vroeg Rayhan ondeugend.
Rachida keek droogjes naar haar telefoon. "Je bedoeld de liefje van Rachida?" vroeg Dina ondeugend en keek Rachida grijnzend aan. De sfeer was totaal veranderd. Van verdrietig naar een gelukzalige gevoel. Met een kussen sloeg Rachida Dina. "Oeh, is er al iets gaande tussen hen?"
Dina lachte. "Nee nee, ze zijn beiden koppig. Maar ze voelen echter wel wat voor elkaar!" riep Dina. De deur ging open. "Dames.." begon Zakaria. De dames stopten met bewegen, met een kussen in hun handen, die in de lucht bleef. "Nee, hij heeft niks gehoord,"zei Dina zachtjes. Rachida werd rood. "Dina, dus je bedoeld dat Rachida verliefd is op Zakaria! En Zakaria op haar! Wat leuk," riep Rayhan. "O nee," kreunden de dames.
