Hij lachte en weer kwamen zijn kuiltjes te voorschijn. Ze keek snel naar de andere kant. Hij was niet goed voor haar, vond ze. Ze wist niet wat er aan de hand was, maar ze voelde zich prettig naast hem.
Maar ook ongemakkelijk. Ze voelde zich veilig maar ze wist niet welke houding ze moest aannemen. "Zie je dat daar?" vroeg Zakaria wijzend naar een attractie. "Daar moet je in, blondje. Durf je het?"
Ze keek naar het attractie dat hoog in de lucht ging. Ze volgde het met haar ogen. Het ging om zijn kop. De uiteinden van het attractie gaven licht. "ja," zei ze. "Ik durf het. De vraag is durf jij het?"
Zakaria grijnsde. Ze wisten beiden dat zij blufte. Ze liepen naar de kermis en ze zag het ding steeds dichterbij komen. Mensen die gilden. Mensen die toekeken naar het grote attractie. Rachida wilde in het echt ook één van de mensen zijn die alleen keken.
Zakaria kocht twee kaartjes. Rachida bleef maar naar het attractie kijken. "Je kan nog terug hoor," zei Zakaria uitdagend na dat het attractie was gestopt. Rachida keek naar het knappe gezicht van Zakaria. "Nee," zei ze. "Ik ga der in."
Ze namen plaats en ze hoorde Zakaria zachtjes grinniken. "Stoere meid, hoor," zei hij grijnzend. "Ha ha, wat grappig Tahir." Ze keek hem cynisch aan waardoor zijn grijns nog breder werd.
"Dat weet ik. Je mag pas kotsen wanneer we weer beneden zijn," ging hij verder. Ze keek hem droog aan. "Als jij beloofd dat je pas beneden zal janken. Niet in mijn oren gillen als een wijf, oké Tahir?"
Zakaria gromde maar hij liet zich niet zomaar uit het veld slaan. "Zal ik je bewijzen dat ik allesbehalve een wijf ben?" vroeg hij ondeugend. Ze bloos en keek hem boos aan. "Jij vies mannetje!" riep ze boos.
"Jij vroeg er om, schatje," zei hij uitdagend. Hij grijnsde. "Wat ben jij een klootzak, zeg. Viespeuk." Hij lachte om haar en leunde achteruit. Ja, ondanks haar irritante trekjes, hij mocht haar wel.
Een werker deed twee touwen om hen twee heen. Ze hadden nu touwen, en grote metalendingen over hen heen. Rachida voelde kriebels in haar buik. Ze kreeg altijd kriebels in haar buik, wanneer ze hoog de lucht in ging.
"Wanneer je bang wordt, mag je mijn hand wel vastpakken, hoor." Rachida keek hem droog aan. "Ga je me blijven irriteren?" vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw. Zakaria knikte lachend. "Ik vind het best wel leuk."
Ze begonnen te bewegen en met grote ogen keek Rachida voor haar uit. De ding begon naar boven te gaan. Het attractie deed wat er van haar werd verwacht, en Rachida kneep even haar ogen dicht.
Zakaria lachte om haar. Onbewust hield ze zijn hand vast. Zakaria zag dit echter wel maar hij deed alsof hij het niet zag. Hij keek opzij en zag de stad Miami verkleinen. Alles leek zo klein. De huizen, de gebouwen. Alles.
Rachida opende haar ogen weer en zag dat ze zijn hand vast had. Beschaamd trok ze haar hand weer terug. Zakaria keek naar de andere kant, hij zal het vast niet hebben gemerkt, dacht ze opgelucht.
Zakaria bleef maar naar beneden kijken terwijl de ding in de lucht bleef. Onderaan het attractie, stapten nieuwe mensen erin. "Zakaria?" fluisterde ze langzaam. Zakaria draaide zich naar haar om met een vreemde blik in zijn ogen.
--------
Straks nog 2 deeltjes plaatsen? 🤔
