"Ik mis je," fluistert Rachida kwetsbaar. Het is even stil aan de andere kant. "Ik jou ook, blondje. Maar binnenkort ben je weer bij ons," probeerde Rayhan haar op te vrolijken. Rachida lachte sarcastisch. "Ons? Alleen jij wacht op mij, zus." Rayhan zuchtte pijnlijk uit.
"Niet opgeven, Rachida. Het gaat goed komen. Zal ik met ma en pa praten?" Rachida dacht na. "Nee, doe maar niet. Je hebt het al vaker geprobeerd. Straks gooien ze jou ook het huis uit. Ik heb nog een paar maandjes, dan ben ik bij je," fluisterde ze weer. "Dat is nog wachten," zei Rayhan sip.
Rachida glimlachte. Ze sprak verder met haar zus. Beiden de zussen misten elkaar, maar ze konden er niks aan doen. Ze konden alleen voor elkaar zijn. "Heb je ook met je zus gesproken?" vroeg Dina glimlachend. Rachida glimlachte terug en ging naast Dina zitten. Ze had net opgehangen. Nu al miste ze Rayhan.
De kamer was gevuld door Rachida en Dina, die samen op het grote bed zaten. "Ik mis mijn zus en broer ook," glimlachte Dina. "En mijn kleine neefje, Faisal." "Is je zus, of je broer getrouwd?' vroeg Rachida nieuwsgierig. Dina knikte. "Mijn broer is getrouwd. Hij is 29, en heeft één zoon. Mijn schoonzus is zwanger."
Rachida glimlachte en feliciteerde haar uitbundig. "En je zus? Is ze verloofd?" vroeg Rachida door. "Nee, ze is noch verloofd noch getrouwd." Dina lachte even en keek naar haar handen. "Mijn zus is een weduwnaar." "Ow," bracht Rachida zachtjes uit. "Allah ie Ra7moe," zei Rachida zachtjes.
Dina bedankte en het was even stil. "Wat wil je doen na dat je bent getrouwd?" vroeg Rachida. "Ik wil mijn baan niet opgeven," zei Dina. "Ik wil blijven werken. Monsif vindt dat ook niet erg, waarschijnlijk," voegde ze er zachtjes aan toe. "Ben je gelukkig met hem?" vroeg Rachida.
Dina schrok van haar vraag. "Ja! Ik ben heel erg gelukkig met hem." Dina keek weer naar haar handen. "Maar je vindt moeilijk door het feit dat je neef hem niet mag." Dina knikte. "Toen Monsif mijn hand kwam vragen had Zakaria het hem moeilijk gemaakt. Mijn broer heeft hem kunnen overhalen, anders was ik nu niet verlooft."
Rachida keek Dina peinzend aan. "Vraag je jezelf aan waarom? Waarom Zakaria Monsif niet mag?" vroeg Rachida door. "Is dit een kruisverhoor?" vroeg Dina lachend. Rachida keek haar beschaamd aan. Dina glimlachte teder. "Ja, en ik heb het hem ook gevraagd. Hij zegt dat Monsif liegt over zijn werk en zijn leven. Kortom over alles."
"Dat kan Zakaria toch laten onderzoeken? Hij heeft toch wel een detective?" vroeg Rachida. Dina knikte weer. "Ik heb hem laten beloven dat hij zo iets niet zou doen." Rachida keek haar slechts aan. "Waarom, Dina? Bang voor de uitslagen? Jij vertrouwd hem, en als hij echt vertrouwbaar is komt je neef er toch ook achter?"
Dina zweeg even. "Maar stel je voor, dat is niet zo?" vroeg Dina. Rachida keek haar spijtig aan. "Dan weet je wat de waarheid is. Dan moet je ook niet met hem trouwen, Dina. Als hij nu al iets achterschuilt, wat zal hij dan nog meer verschuilen tijdens jullie huwelijk?" Dina zei niks.
Rachida omhelsde Dina. Glimlachend keken de jonge vrouwen elkaar aan. "Zullen we naar het interview kijken van Zakaria?" vroeg Dina met uitdagende ogen. Rachida lachte. "Oké, zet jij het aan dan pak ik iets te eten." Zo gezegd, zo gedaan. Rachida kwam terug met een zak chips, en drinken.
"Waarom is je nichtje Dina Tahir niet meegekomen?" vroeg de vrouw waar Zakaria gisteren over had. Rachida lachte zachtjes in haarzelf. Het gesprek verliep in het Engels. "Ze werkt hard, en ze mocht van mij uitrusten." De vrouw knikte. "En Rachida Marrabou? Wat vind je van haar? Van de mooie Rachida?"
