Yıldızlar Kralı

Bölüm 4: Değişim

Karmela'nın gözleri ile temas ettiğinde nefes almayı unuttu. Gözlerinde gördüğü korkunçluk hayatında karşılaştığı hiçbir şeyle kıyaslanamazdı. Ela kucağında Alvina ile Ersa'nın yanına indi. Yüzü bembeyaz olmuştu. Ersa kanlar içinde yerde yatıyordu. Bilincini kaybetmişti.

"Ersa! Oğlum uyan!"

Ersa'nın ellerini tuttu. Hissettiği soğukluk ile kalbi daha hızlı attı. Yaşadığını biliyordu oğlunun. Varlığını hissedebiliyordu, ama durumu iyi görünmüyordu.

"Karmela! Ersa iyi değil!" Karmela Ela'nın sesi ile Rolan'ın kafasını sıkma kuvvetini arttırdı. Rolan elinde tuttuğu bibloyu zorlukla kırdı. Biblo kırılınca Rolan'ın bedeninden siyah, yarı saydam yoğun bir gaz çıktı.

Zkanda da biblo çıkardı ve kırdı. Rolan gibi vücudundan yoğun bir gaz birikimi çıktı. Bedeni ise yere yığıldı. Karmela Rolan ve Zkanda'ya zarar vermek için yöntemleri vardı, ancak antik hazine kullandıklarından kolay olmayacağını biliyordu.

Onları bıraktı ve Ersa'nın yanına koştu. Ersa'nın göğsündeki ve karnındaki yaraya Ela'nın enerjisi ile yardımcı olduğunu gördü. Anında ifadesi karardı. Biraz daha geç kalmış olsaydı ne olurdu? Bunu düşünmek bile istemedi.

Alvina küçük elleri abisinin ellerini tutmuş gözünden akan yaşlarla abisine sesleniyordu. "Abi! Abi! Uzağa saklandığım için özür dilerim lütfen uyan abi!"

"Anne abim neden uyanmıyor?"

Ela zorlukla gülümseyebildi. "Merak etme Alvina. Abin sadece yorgun. Şuan da dinleniyor. Dinlenmesine izin verelim olur mu?"

"Ela oğlumuzun tam bir uykuya dalmasına izin verme. Hemen döneceğim."

Karmela yüksek bir hızla gökyüzüne yükseldi. Alvina babasının nereye gittiğini göremememişti. On dakika için de Karmela yanında bir adamla geri döndü. Adam korku içindeki yüzüyle Ersa'nın yanına ulaştı. Karmela ona hiçbir açıklama yapmamış, zorla çekiştirmişti. Karmela'nın hızına ayak uyduramayınca da korkudan nasibini almıştı. Karmela oğlunun yüzünü gördüğünde acele etmesi gerektiğini anladı. Daha da solgun görünüyordu.

"Doktor yaralı olan çocuğu tedavi et."

Adam kanlar içindeki çocuğa şaşkın bir ifadeyle baktı. Küçük bir çocuk nasıl silah yarası almıştı.

"Hemen!"

Karmela'nın baskın sesi ile adam Ersa'nın yanına oturdu ve yaralarını kontrol etti. Ersa'nın yarasını yakından kontrol edince adamın bakışları daha da karardı. Yaraları çok derindi. Birkaç ilaç ve eşya çıkardı. Sıvı halindeki ilacı Ersa'nın yarasına döktü. Ersa'nın yüzü sıvının yarası ile temas etmesi ile ekşidi.

Adam çıkardığı bir hapı Ersa'nın ağzına bıraktı ve enerji yardımıyla içirdi. Ardından çıkardığı keskin aletlerle yaraya tedavi uygulamaya koyuldu. Bu sırada Ela'nın bakışları Alvina'ya kaydı. Ersa'yı bırakmak istemese de Alvina'yı aldı ve eve girdi.

Alvina gidince adam yaranın içine bir parça yaşam enerjisi aktardı. Daha sonra yaşam enerjisini elindeki iğneye aktardı ve Ersa'nın yarasını dikti. Her diktiğinde yaşam enerjisi deriyi birbirine bağlıyordu. İki yarayı da kapattığında bir saatten fazla zaman geçmişti. Karmela süreç boyunca yanında durdu.

"Göğsündeki yara karnındaki kadar ciddi değildi. Yaraları tedavi ettim ama yine de küçük bir çocuk için yaraların ciddiyet derecesi artıyor. Size ilaç vereceğim. İki hafta yatağından ayrılmasın. Normal bir şekilde hareket edebilmesi bir ayı bulur. Sağlığına dikkat etmeli ve iyi beslenmeli."

Karmela Ersa'nın yaralarının ciddiyetini dinledi ve dinledikçe öfkesi arttı. Nasıl bu kadar dikkatsiz olabildi? Hayattan yeterince dersini almamış mıydı? Her zaman temkinli olmalıydı. Şimdi huzurlu bir yaşam sürünce gaflete düşmüştü. Kendisi yüzünden Karanlık Klan oğluna saldırdı. Antik hazinelerini kullanmayı göze alacak kadar gözleri dönmüştü.

Karmela bir kese para çıkardı ve doktora attı. "Kendin dönebilir misin?"

Doktor yolculuklarını hatırladı ve tekrar yüzü soldu. "Ev-evet efendim. Kendim dönebilirim."

Karmela doktoru umursamadı ve Ersa'yı enerji yardımıyla taşıdı. Yaralarına zarar vermek istemiyordu. Eve girdiğinde endişeli gözlerle karşılandı. Ersa'yı odasındaki yatağa bıraktı.

"Ersa nasıl? İyi mi?" Ela ağlamamak için kendisini zor tutuyordu. Alvina yanındayken ağlayamazdı.

"Evet iki hafta yatakta istirahat etmesi lazım. Bir aya ise normal yaşantısına dönebilir."

Alvina babasını duyduğunda abisinin kötü bir durumda olduğunu anladı.

"Baba abimin yanına gidebilir miyim?"

"Abin bugün dinlenirse iyi olur Alvina. Onu rahatsız etmeyelim tamam mı?"

"Abimi rahatsız etmeyeceğim baba. Sadece yanında uzanacağım. Olmaz mı? Lütfen."

Ela Alvina'nın abisi hakkında endişelendiğini biliyordu. O da gördükleri karşısında çok şaşırmış olmalıydı. "Tamam Alvina abinin yanında uzanabilirsin. Sadece onu rahatsız etmemeye dikkat et."

Alvina annesinden izin alınca ayrıldı. Ela ise Alvina ayrılınca Karmela'ya sarıldı ve ağlamaya başladı. Karmela eşinin saçlarını okşadı.

"Ya oğlumuz hayatını kaybetseydik Karmela? Ben onun yanında kalmalıydım. Oğlumuzu yalnız bırakmamalıydım."

"Kendini suçlama. Tahmin edemediğimiz olaylar oldu. Alvina'yı geri getirmek için gittik ikimizde. Karanlık Klanın cesurca davranacağını düşünmedim. Onların bir daha bizim ailemize el sürmesine izin vermeyeceğim. Sen bütün bunları dert etme."

Ela, Karmela'nın da kendisini suçladığını biliyordu. Eşini nasıl tanımazdı? Eskiden beri zorluklarla dolu yaşamından sonra biraz rahatlayınca yeniden bir bela onları bulmuştu. Kollarını Karmela'nın beline daha sıkı sardı.

İlk tanıştıkları zaman gözlerinin önünden geçti. Durum nasılda değişmişti. Yolunu kaybetmiş olan çocuk, şimdi onun ailesi olmuştu. Kurdukları aileyi kaybedemezlerdi.

***

Ersa üç hafta da tamamen kendine geldi. Üç haftalık süre boyunca Alvina sürekli odasından kaçıyor abisinin yanında uyuyordu. Karmela ve Ela ise oğullarına daha çok dikkat ediyordu. Ersa'nın yaşadıklarının onun için bir travma olmasından korkuyorlardı.

Bazı geceler Ersa'nın terler içinde uyandığına tanık oldular, ancak Ersa sorun olmadığını söylüyordu. İkisi de oğullarının içine kapanmasını istemiyorlardı. Böylece ailecek daha fazla zaman geçirmeye başladılar.

Ersa ailesinin sıcaklığı ile daha iyi hale geldi. Çalışmalarını yapmaya devam etti ve kendisini eğitti. Sabırla on yaşına gelmeyi ve dövüş sanatlarına çalışmayı bekledi. Karmela oğlunun isteğini anlıyordu. Yaşananlardan sonra dövüş sanatları çalışma isteği daha da artmıştı.

Karmela daha fazla korkmaya başladı. Oğlunun kendisi gibi bir kader yaşamasından korkuyordu. Hayır buna kesinlikle izin vermezdi. Oğlu yalnız değildi. Ailesi yanındaydı.

Geçen yıllarda aile birbirlerine daha fazla kenetlendiler. Beraber vakit geçirdiler. Ersa çalışmalarını azalttı ve ailesiyle geçirdiği zamanı arttırdı. Akademiye gidince çalışabilirdi. Şimdi kendisini zorlamasına gerek var mıydı?

Ersa'nın düşünceleri zamanla daha da olgunlaştı ve olaylara karşı bakış açısı değişmeye başladı. Karmela ve Ela hızla olgunlaşan oğullarının bir çocuğun sahip olmaması gereken düşünce ve tavırlarıyla üzülüyorlardı. Erkenden olgunlaşmak çocukluğunu da beraberinde kaybetmekti.