İSA YERYÜZÜNDE

BÖLÜM 5

5

İsa gülümsedi, gülecek gibi oldu, tuttu kendini, başını öne eğdi ve geri döndü. Ama hemen mağaraya girmek istemedi canı. Mağaranın bulunduğu ağaçlıklı tepenin ardını merak etti, etrafı dolaşmaya ve keşfetmeye karar verdi. Bunun bir zararı olmazdı ki. Bunu bir kez yapmıştı zaten. Çok zaman önce tabi. O eski merak ve arzularını teskin etmek ve kendini mutlu etmek istiyordu malikanedeki gibi.

Sonra eski keşfettiği yerin daha ötesine ilerlemek istedi. İlerledi ve kendini kaptırmıştı. Farklı bir kuşun öttüğünü duydu ve durup kulak kesildi. Ormanın derinliklerinden gelen ustaca öten kuş büyüleyiciydi. Şairane bir şeydi. Ormana geldi geleli ilk kez böyle bir ötüş duymuştu. Anlaşılan bu kuş kimseciklerin bilemeyeceği bir sır olarak yaşayıp gidiyordu buralarda. Bu ötüşü birileri keşfetse herhalde onu yakalamak için neler yapmazlardı ki. Acaba neye benziyordu?

Kuş çok uzakta olmamalıydı. Çocukça serüven duygusuyla bastı. Kaptırdı kendini. Kuşa çok yaklaşmıştı. Ama ara ara başlayan ve biten ötüş bu kez tamamen kesildi. Anlaşılan kuş konsere son vermişti. Çok geçmeden ötüş yeniden başladı. İşin hakkını veren bu kuşu seyredeceğim derken yorulmuş ve terlemişti. Saçmaladığını düşündü ve ayıldı. Çevresine şöyle bir bakındı, geriye. Neredeydi? Buraları bilmiyordu. Korku bastı içini. Ya geri dönmeyi başaramazsa ve tek başına ne ederdi ormanda? Nasıl hayatta kalırdı ki? Korkudan ödü patlıyordu. Burası bir zamanlar yaşadığı koca malikanenin konforlu ve güvenli bahçesine ya da şatafatlı içeriğine hiç benzemiyordu. Kabustu burası... kabus!

Geri bastı. Herhalde böyle bulurdu mağarayı. Ama çok uzun zaman geçmesine rağmen istediği gibi olmadı ve oturup ağladı. Hava kararmadan bu işi çözmesi gerektiğini anlayıp tekrar bastı. Eve dönemeyeceği düşüncesini kenara itip. Sık bir bitki örtüsüyle karşılaştı. İlerlemek çok zor oluyordu şimdi. Geri dönmek istedi; ama bunca yolu gelmişken geri dönmek de aptallık ve büyük bir emek ve zaman kaybı olacaktı.