İSA YERYÜZÜNDE

YÜREK IŞILTISI Bölüm 38

37

Beraber gülüyorlardı.

"Kurbağa, ha? Sen az muzip değilsin. Ustam da çok muzipti. Sen de onun gibi şamata çıkarmasını biliyorsun en olmadık yerde. Bay panço." Güldü.

"Bana neden panço dedin? Kulağıma hoş geldi."

"Ne bileyim içimden öyle geldi. Peki sen panço dememi neden sevdin?"

"Bilmem. Dondurma gibi bir şey gibi geldi. Hemen seviverdim."

Gülümsedi: "Yürekten gelen şeyleri hemen sever insan."

"Ormana gitme."

"Kafama ya da içime koyduğumu yaparım."

"Bu kez yapma, lütfen."

"Yapmasam içim rahat etmez."

"Ölürsen ne yaparım; manyaklaşma! Seni çok yeni buldum ve bulduğum gibi kaybetmek istemem."

Rabbani güldü: "Böyle şeyleri hep yaparım."

İsa'nın gözleri doldu: "Seni zor buldum, daha önce senin gibi biriyle hiç karşılaşmadım. Sen olmasan ne yaparım. Yıkılırım cidden. Biterim."

"Saçmalama. Sen tek başına da anlamlısın. Güçlüsün."

"Boş versene! Tek başına avuçlarını yalar insan. Aç köpek gibi.

Rabbani güldü: "Sen çok komiksin... Hah hah hah!"

"Geri dönemezsen ne olacak?"

"Dert etme. Ben işi bilirim ve geri dönerim."

"Zor olur. Mahvolursun. Pişman olursun orada başın belaya girince.

"Zoru gömerim. Hiç merak etme."

"Göm et; ama şaka gibi değil bu. Babam ormanın acımasız olduğunu söyler.

"Baban çok korkak biri. Ama onu çok sevdim."

"Sonsuza dek seninle ya da senin bizimle kalmanı istiyorum. Orman başına kötü bir şey getirir. Gitme!"

Panço. Yüreğimden esen rüzgara uymasam ben ben olamam. Ben sana dost olamam. O sese uymazsam zaten bir çöp kadar değersiz biriyim. Ruhumun da işi bitmiş demektir."

"Bırak şu saçma şairaneliği. Aklını başına al! Kafanı kırarım yoksa!"

Rabbani güldü.

"Benim için ille bir kahramanlık yapman gerekmiyor ki. Sen zaten kahramansın. Bana ya da aileme bir şey kanıtlamana gerek yok ki."

"Hayır. Bu mesele senle ilgili değil. Yüreğimden akan aleve kayıtsız kalamam."

"Boş versene alevi malevi! Geberirsen ne olacak?"

"Yok. Mesele şu: İçimde çılgın bir at uyandı. Onu durduramam artık.

"Dostum sen zırdelinin tekisin."

"Olabilir."

"Yahu neden böyle bir çılgınlık uyandı içinde? Onu bir türlü anlayamıyorum; o bize zarar verecek. Yapma!"

"Ruhumda gizli saklı kalmış ve unuttuğum bütün esprileri ve güzellikleri ayağa kaldırıyorsun sen... anlaşılan bu hayattaki eşsiz dostumsun, canıma can katan, silahım gibi bir şeysin. Sen beni ben yapan temel taşlarından birisin sanki. Öyle güzel hissettim ki bugün; anlatamam."