İSA YERYÜZÜNDE

YÜREK IŞILTISI Bölüm 98

95

İsa, üstündeki molozlardan kurtulmuştu.

"Nerdesin usta?"

"Bu tarafa gel."

İsa kısa bir süre sonra onu buldu.

"Usta, başın kanıyor!"

"Ufak bir çizik."

İlerliyorlardı.

"O kırmızı düğmeye basmayacaktın."

"Düğme çok güzeldi. Şeker gibi. Küçükken komşu evlerin ziline hiç basmadın mı? Bu da onun gibi bir şeydi, okuldan çıktığımda çevredeki apartmanların zillerine basıp kaçardık arkadaşlarımla. Yemek aralarında da en büyük eğlencemiz buydu."

"Dıt dıt dıt" sesi duyuldu yine.

"Usta ne bu yine? Ben bir yere basmadım ki."

"Demek ki bombaların birine basınca diğerleri de belli zaman aralığıyla harekete geçiyor."

"Ney?"

"Ney değil; zurna!"

"Usta kaç bomba daha var sence?"

"Ne bileyim, hemen çıkmalıyız buradan; yoksa mezarımız olacak."

Daha da hızlandılar döküntüler arasından yol bulmak zordu.

Tavandaki aralıktan aşağı indiler.

Bu sıra bir patlama daha oldu.

Daha da hızlandılar, burada döküntüler yoktu. Bir patlama daha oldu.

Ateş başına gelmişlerdi. Bir patlama sesi daha duyuldu.

Yaşlı adam iyi hissetmiyordu.

"Usta neyin var, rengin soldu, kan ter içindesin?"

"Bilmem neden böyle, midem bulanıyor biraz. Halsiz hissediyorum."

İsa ona ateşin üstünde kaynayan tenekeden bir bardak sıcak su verdi.

"İç şunu."

Yaşlı adam biraz içti bardaktan.

"Usta, sana bir şey söylemem lazım."

"E söyle ne duruyorsun!"

"Şey, korkma ama; şey rengin iyice kaçmış, sapsarı oldu yüzün, galiba konserve zehirledi seni."

"Olabilir. O konserve mi dokundu; bilmiyorum. İyi hissetmiyorum. Belki de o patlayan bombalar havaya bir sinir gazı yaydı. Öldürücü bir gaz."

Ama ben niye öyle hissetmiyorum. Sana konserve dokunmuş olmalı.

Bilmem ki. Tadı çok iyiydi. Ama söyleyeyim. Yarın türlü ve uzun tırnaklı bir yaratığa dönüşürsem şaşırma. Mesela kurt adama dönüşebilirim."

Güldü: "Ölürken bile şaka yapıyorsun."

"Öldüğümü nerden çıkardın?!"

"Şaka yapayım dedim. İyi hisset diye."

"Hı." dedi, gülümsedi, o laboratuarda yani burada tekin işler yapmadıkları kesin. O da neydi! Yaklaşma bana şeytan."

"Ne oldu usta, ne gördün orada? Orada bir şey yok ki. Aklın karışmaya başladı anlaşılan. İnsan ölürken hayaller görürmüş."