İSA YERYÜZÜNDE

YÜREK IŞILTISI Bölüm 71

69

İsa gofreti hemen açıp yumuldu. Yapılı adam uzakta bir noktaya baktı ve piposuna tütün koyup tutuşturdu: "Seri olmamız lazım. Kar tekrar başlamadan epey yol almamız lazım.

Yapılı adam bir gofret daha çıkarıp verdi. Ama hemen sonra onu çekip almaya çalıştı, İsa vermek istemedi; ama kaptırdı. Yapılı adam gofreti ağzına attı. Çiğnerken güldü. Dişlerinin bir kısmı altın, bir kısmı çürük ve simsiyah ve bir kısmı gümüştü.

"O dişler de nedir bayım? Hiç böyle dişler görmemiştim."

"Şeytanlar böyledir." Güldü pis pis. "Şamata bitti çocuk. Şimdi seni bağlayacağım ve ses çıkarmayacaksın. Bana itaat edeceksin. Yoksa gırtlağını keserim!"

"Sen garanti kötü birisin. Sen bir vahşisin. Senin gibi birini hiç görmedim hayatımda!"

Yapılı adam onu ensesinden tuttu sinek gibi. Kaldırdı ve katırın üstüne yatırdı, bağladı ve üstünü örttü.

Yapılı adam katırın ipini tutmuş ilerliyordu seri adımlarla.

İsa dayanamadı, dedi ki: "Siz tam bir vahşisiniz. Ayı görsem bu kadar endişelenmezdim."

Yapılı adam güldü: "Çok konuşma çocuk. Hayatını kurtardım işte. Bunun değerini bil. Yoksa ağzını bağlamak zorunda kalırım. Bana efendim demekle başla işe. Yoksa gofret mofret alamazsın daha."

"Peki, efendim."

"Bunu sevdim, çocuk. Anlaşmaya başlamak ne güzel!"

İsa, onun huyuna suyuna göre davranmayı ve bir yol ve bir açık bulduğunda ondan kurtulmayı hesap etmişti.

"Bayım, size soru sorabilir miyim, efendim?"

"Sor bakalım?"

"Nereye gidiyoruz?"

"Gidince görürsün."

"Bana kötü bir şey yapmayacaksınız, değil mi?"

"Sana ürkünç gözükebilirim; ama benim de bir kalbim var."

Birkaç saat daha ilerlediler. İsa uyuyakalmıştı.

Yapılı adam onu uyandırdı: "Burada kamp yapalım."

Onu çözüp katırdan indirdi.

"Bana barınak yapmakta yardım et, sakın arkamdan iş çevirip kaçmaya kalkışma, gidersen peşinden gelmem, donup ölürsün."

"Peki efendim."

Yapılı adam ağaçtan uygun dallar kesti ve İsa onları barınak yapılacak yere taşıdı. Sonra yakılan ateş başına kuruldular, yapılı adam ona dostça gülümsedi ve yemekleri çıkardı, peynir, patates ve ekmek. Patatesleri köze koydu.

"Bayım, yani efendim, benim bir ailem var. Eğer beni geri götürürseniz sizi kesinlikle ödüllendirecektir babam."

"İyi; ama benim yüküm var. İlerlemem lazım. Dönüşte seni bırakabilirim. Anlaştık mı?"

İsa ona gülümsedi. Onun yalan attığını hissetmişti; ama oyunu sağlam olsun diye dedi ki: "Size çok teşekkür ederim. Hakkınızda çok yanılmışım, efendim."

"Barınak nasıl yapılır; öğrendin mi, yazmışsınıdır kafana?"

"Ben mi?"

"Yok deden! Sen tabi avanak! Burada senden başka kimse var mı?"

"Buna kafa yormadım. Sadece senin dediklerini yaptım."

"Çocuk, sen aptalın tekisin."

Güldü:"Aklımda kaldı ama."

"Hadi canım."

"Aptal değilimdir. Ama biraz aptallık senin iri taş kafanda bile vardır, pardon efendim."

Yapılı adam ona pis pis baktı bir süre ve birden kahkaha patlattı.