İSA YERYÜZÜNDE

YÜREK IŞILTISI Bölüm 91

88

"Mercan bey ne be! Resmi daire ya da market çalışanları birbirine böyle hitap eder, market ya da resmi daire çalışanı değiliz."

"Peki Mercan. Arada çatlak moruk dersem kızma. Sevdim seni."

Çok sevme ama. Ya gece boğazını kesersem ya da bana bağımlı olursan kör olursun. Tek başınasın. Bunu hiç unutma. Yan yana olmamız aldatmasın seni."

"Hı."

"Teksin. Ben geberip giderim mesela yarın. Hı? N'aparsın?"

"Bilmem."

"Başının çaresine bakacaksın, evlat."

"Umarım. Ama çok özledim."

"Neyi?"

"Ailemi" dedi İsa, 5 yaşındaki çocuk gibi ağlamaya başladı.

"Üzülme evlat. Kavuşursun, kavuşulmayacak şey yoktur hayatta."

"Zor. Umudumu kaybediyorum bazen."

"Direnmelisin. Savaşmalısın."

"Belki de öleceğim onları göremeden."

"İnanmalısın. Güzel ve iyi şeylere. Evine dönebileceğine."

Güldü:"Evin dediğin yer mağara, mağaradan bozma."

"Zaten bizde mağara insanlarına dönmedik mi bu koşullarda?"

Güldüler.

"İnanmalısın ısrarla. Böyledir inanmak. Bırakırsan olmaz. Asla bırakma."

"İnanmak, ha? Bu bazen gülünç geliyor bana. Babam bana güzel ve iyi şeylerden söz ederdi, mesela meleklerden, onlar da bana palavra gelirdi, ses etmezdim. Annem masallarla beynimi uyuşturmuş anlaşılan. Güzel; ama gerçekte yeri yok. Gerçek acımasız. Ormana düşmeden önce şahane bir evimiz vardı, hayatım bambaşkaydı, burada ise her çeşit yokluğun en alasını gördüm ve görüyorum."

"Annenin haklı olduğu noktalar olabilir. Sevgi; yani Allah şu an gökyüzünde. Ama kanatları o yola adanmış her insanla (ortalama iyi insanla) hareket etmektedir yeryüzünde. En küçük vicdani kıvılcımlar ile. Damarlanarak bir gökkuşağı oluşturmaktadır evrende. Akıl almaz milyonlarca biçimde! Sevgi şu an kalplerimizde. Allah yanımızda. Melekler de palavra filan değildir."

Güldü:"Bence palavra."

"Ahmaklık yapma! Var ya da yok olduğuna dair düşüncen hemen pes etmesin. Gerçeği zamanla gereceksin. Bekle. Zamanını bekle. Doğru zamanını bekle. Topraktaki tohum zamanla fidana dönüşür. Kendine ve öteki şeylere zaman ve şans tanımalısın. Aileni çok özlemiş olabilirsin. Ama bu özlemin kölesi olursan başaramazsın. İçinde yanan ateşi söndür. Bunu becer ve yola devam et. İçinde yanan o veya bu ateşi söndürmeyi beceremezsen devam edemezsin ki. Hayatın ve hayatının manasını uzun yıllarda çözebilirsin. Ama kızıp basit bir hata yapıp gebermek her an mümkün. Önce kendini yenmelisin. İçindeki acı ve özlem ateşini söndür. Ahmağa benzemiyorsun sen."

"Mutlu değilim."