İSA YERYÜZÜNDE

YÜREK IŞILTISI Bölüm 31

31

"Sen babamın karanlık ve zor ve kötü zamanlarına katlanmadan onun sevgisini alamazsın bir kere!"

"Haaa. Şimdi anladım. Kıskançlık yapma. O zaten senin baban. Babanı çaldığım filan yok. İllaki seni seviyor ve hatta elbette beni daha çok sevmez."

Kapı çalıyordu. İsa her zamanki gibi koşup sevinçle kapıya bakacaktı. Rabbani de davrandı ve onu itip yere düşürdü. O bütün söylenen olumsuz sözlerin hıncını almak için bir nebze de olsa. Ona baktı ezercesine.

İsa dilenci gibi acılı ve ağlamaklı bakıyordu. Rabbani acıdı ona ve elini uzattı. İsa başını öteki tarafa çevirdi nefretle, öfkeden patlayacak gibi olmuştu. Rabbani gidip kapıyı açtı.

Adem ve eşi Havva içeri neşeyle girdi. Su bidonlarını yerlerine yerleştirdiler. Adem ateş başındaki oğluna ve onun yanına yeni kurulan Rabbani'ye baktı: "Ne o çocuklar anlaşıp kaynaşmaya başladınız mı, sizi yan yana görmek ne güzel?!"

Adem ikisinin ortasına geçip oturdu. Rabbani'nin başını okşadı. Oğlunu ensesini sonra omzunu sıktı, dedi ki: "Evlat, yalnız ve sıkıntılı günlerin sona erdi. Artık yalnızlık acısı çekmezsin. Senin yerinde olsam bu muhteşem sırdaşı ve fırsatı kaçırmazdım. O yanındayken ve yaşıyorken gününü gün et bence. Onun gibi birini bir daha asla bulamazsın." Kollarını açtı ve kartal gibi ikisini de kucakladı kendine doğru çekerek..

Adem Rabbani'yle sohbete dalınca İsa oradan kalktı ve mutfak bölümünde uğraşan annesinin yanına oturdu, ikisine bakıyordu kıskançlıkla.

"Ne düşünüyorsun evlat?" diye sordu Havva

"Hiç."

"Yeni arkadaşınla işler nasıl gidiyor?"

"Bilmem ki."

"Özlemini çektiğin bir dost deyip deyip dururdun. Tadını çıkar. O nasıl biri, kafalarınız uyuştu mu? Hiç söz etmiyorsun; anlatsana?"

"Çok sert."

"Nasıl yani? Ne demek istedin."

"İstese kafamı kırar.

Kadın güldü: "O zaman kafanı kırmasına yol açacak şeyler yapma."

"Tabi."

"Ondan iyi bir elektrik aldın umarım."

İsa ses etmedi; ama gerginliğini saklamak için ona sevecenlikle gülümsedi.