Smultronställe

ett hundra och två

Leżę na leżaku w ogrodzie i wpatruję się w gwiazdy. Tak dawno nie miałem czasu na zwykły odpoczynek. Ciągły stres, nauka, obowiązki. A jest tu tak pięknie.

Piękno jest wszędzie naokoło mnie, ale ja sam nie umiem go odnaleźć.

Taehyung jest z Jeonggukiem od kilku miesięcy i nie zanosi się na to, żeby mieli ze sobą zrywać. Moja mama poznała jakiegoś mężczyznę i mówi, że dobrze im się układa, a ja...

...ja wciąż świetnie się uczę. I to by było na tyle. To jedyne na czym jestem w stanie się skupić i na czym mi zależy.

Zbliża się koniec roku. Czas mija nieubłaganie, a w moim życiu nic się nie zmienia, mimo że tak bardzo chciałem, żeby się zmieniło.

Czekałem na niego.

Próbowałem rozmawiać.

Przefarbowałem włosy.

Czekałem.

Przebiłem uszy.

Znów czekałem.

I nic.

- Pieprzony Min Yoongi- mruczę wściekły pod nosem, bo to zdecydowanie było już za wiele.

Wszystkie emocje, które w sobie trzymałem, nagle postanawiają wypłynąć na wierzch w postaci czystej złości.

Zrywam się z leżaka i wbiegam do domu. Drzwi od łazienki są otwarte, więc nawet się nie zatrzymuję. Przerzucam wszystko co jest w szafce pod zlewem, w poszukiwaniu jednego przedmiotu, który jest mi teraz potrzebny.

Głupie, rude włosy.

______________________________________
Chyba mnie teraz znienawidzicie.
Do następnego...