{ killed p.jm }

110

jungkook

mia poprosiła mnie, żebym pojechał do skyler po jakąś bluzę, którą kiedyś u niej zostawiła, więc jako najlepszy chłopak wsiadłem do samochodu i pojechałem.

obecnie czekam aż sky ruszy dupe i zechce mi otworzyć. mija kolejne dziesięć minut, a ja nadal stoję jak debil.

dobra pierdolic, chwyciłem za klamkę i drzwi momentalnie się otworzyły.

okej, chyba nie jest dobrze.

chyba, że nasza urocza parka gdzieś się bawi w pokoju i zapomnieli zakluczyc dom.

zawołałem skyler, ale nikt mi nie odpowiedział. szybszym krokiem wszedłem do kuchni, w której jak się okazało nikogo nie ma.

pomału zaczynam się denerwować. chwyciłem za telefon i zadzwoniłem do Jimina.

- stary gdzie wy jesteście?

- no ja w dormie

- nie jesteś ze skyler?

- nie obchodzi mnie, gdzie jest

- cos się stało?

- daj mi spokój - warknął

czyli parka się jednak nie bawi. po imprezie pewnie się pokłócili.

szybko wbiegłem do pokoju skyler, której tam nie było.

cholera.

została łazienka. jeśli tam jej nie będzie, dzwonię na policję.

wszedłem do ostatniego pomieszczenia i o mało nie zemdlałem.

- cholera skyler! - krzyknąłem potrząsając ją

chwyciłem za telefon i wybrałem alarmowy

- kurwa cos ty narobiła! - krzyknąłem mając nadzieje, że się obudzi

po niecałych dziesięciu minutach pogotowie przyjechało i wsadziło dziewczynę do karetki. oczywiście ja pojechać nie mogłem. no debile.

wyszedłem z domu przyjaciółki biorąc jej klucz i zamykając drzwi po czym wszedłem do samochodu i szybko ruszyłem za karetką.

-

- skyler smith, co z nią?

- narazie próbujemy ją obudzić

- ja pierdole

- damy panu znac spokojnie

wkurwiony i przybity jednocześnie zająłem miejsce na szpitalnym krzesełku. cholera gdybym przyszedł wcześniej, może nic by się nie stało!

po chwili poczułem wibracje w mojej kieszeni, wiec chwyciłem za telefon.

- no co jest? zgubiłeś się?

- jestem w szpitalu

- jungkook co się stało?!

- skyler

- jade już

kocham tą dziewczynę.