Gözyaşım "Yaprak Güzelim" Tamamlandı

64.Bölüm Güzel Haber

Kaybetmek korkusuyla endişe duygumun arasında mekik dokuyordum adeta . Sadece biraz önce gelseydim kaynar çaydanlık Eslem'in üzerine dökülmeyecekti .Ama keşke demenin bir faydası yoktu gelecek olan başa geliyor bir şekilde .

İnsan gerçekten de sevdiğinin başına birşey geldiğinde ne yapacağını bilemiyordu,eli kolu bağlı kalıyordu.

Neyseki benim kendimi toparlamama kayınbabam Ahmet Bey yardım etmişti .Zaten onlar da benim Eslem diye bağırışımı koşa koşa gelmişlerdi .

Kendime gelmem ile Eslem'i kucağıma alıp arabaya koşmam bir olmuştu .Dua ediyordum ki kıyafetleri sıcaklık ile derisine yapışmaz inşallah diye .Peki yine neden bayılmıştı? Acaba bünyesi yine zayıf mı düşmüştü?

Tam Eslem'i arka koltuğa yerleştirecektim ki :

-Asaf sen karının yanına geç ben kullanırım arabayı .Hanım sen de geç öne.

Bazı insanlar böyle kritik anları hızlı ve doğru karar vererek kurtarıyorlardı . Tıpkı kayınbabam gibi .

Neyseki 15 dakikada yakın bir hastaneye varmıştık.Hemen Eslem'i kucağıma alıp acilden giriş yapmıştım .Gelene kadar Eslem bir türlü gözlerini açmamıştı .

Bir hemşirenin yardımı ile nihayet Eslem'i doktorlara emanet edebilmiştim .Endişe ile kafanın dolu olmasının yanında hastaneye girişini de yaptırmıştım .

Ben bekleme salonunda beklerken arabayı park eden kayınbabam ve kayınvalidem yanıma gelmişlerdi.Tuhaf bir şekilde her ikisi de kızları olduğu halde benden daha dayanıklı ve metanetliydiler .Bilmiyorum belki de ben de iyi olayım diye öyle davranıyorlardı .

-Asaf Eslem nasıl oğlum ?

-Bilmiyorum baba daha şimdi müdahale etti doktorlar birazdan hemşire bize bilgi verecekmiş .

-Allahım şifalar versin oğlum .

Eslemin babası omzumu sıkarak bana destek olmaya çalışıyordu .Ben de sormaya karar verdim :

-Baba nasıl bu kadar sakin olabiliyorsun.

Baba olmanın hakkını verircesine babacan bir tavırla gülümsedi .

-Eslem küçüklükten beri böyle kazalar atlatırdı .Hatta belki sana anlatmıştır.Bana okul çıkışı yardıma geldiği zamanlarda fırından elini kolunu yaktığı çok olurdu .Sonra onu annesinden gizlemeye çalışırdı .

Bu arada Eslemin annesi gözü yaşlı da olsa bu anıları tebessüm ile dinliyordu .

-Hatta hanım eninde sonunda o yanık izlerini gördüğünde seni bir daha göndermeyeceğim,hiç kendine dikkat etmiyorsun derdi .

Konuşmaya Zeynep Anne de dahil olmuştu .

-Sonra da bana cevap yetiştirmeye çalışırdı .Anne ben çocuk değilim . Babama yardım ediyorum ben , çalışırken böyle mesleki kazalar olabilir derdi .

Anne baba gülümserken Asaf da onlara katılmıştı .Herhalde hanımı Eslem böyle her işe koşturduğu için ufak tefek kazalar ile muhatap oluyordu .

Öyle ki maşallah bitmek bilmeyen hareketliliği ,kıpır kıpır bir yanı vardı .Yeri geldiğinde de duygusallığın hakkını da veriyordu .

İnşallah bu yanık izleri de uzun süre kalmazdı ,özellikle canı yanmazdı .

Şu hastaneye her gelişimde sağlık ile imtihan oldukça halimize her an Allah'a şükür ediyordum .Kimin ne derdi ne hastalığı varsa onlar için deva ve şifa diliyordum Rabbimden .