I AM NINA: Saving Lives

CHAPTER 75: MAKING SURE

"What the hell was that!" Pasigaw na naibulalas ni Dave nang makapasok kami sa bahay.

Pasalampak kaming tatlo na umupo sa sofa habang hinahabol ang aming mga hininga.

Nakarinig kami ng dalawang putok ng baril sa labas ng bahay. Siguradong hinuhuli na ng mga pulis ang baliw na lalaking iyon.

Pinunasan ko ang pawis na pawis kong noo. Kinabahan talaga ako sa nangyari!

"Ano ba kasing ginagawa mo sa lugar na 'yon?" Pagalit kong tanong kay Ate bel.

Napatingin siya sa akin. Hindi siya sumagot.

"Bakit hindi ka makasagot?" Inis kong tanong sa kanya.

Napaismid siya sabay irap. "May hinahanap ako." Sagot niya.

"Anong hinahanap mo?" Mariin kong tanong.

Tinitigan ako ni Ate Bel.

"Naghahanap ako ng bangkay ng batang babae. Nangako akong tutulungan ko ang multo kapalit ng pagturo niya kung nasaan ka! Pwede ba Nina, mamaya ka na magtanong; may kasama tayo rito!" Nagpipigil niyang sagot.

Napatameme ako. Hindi sa ayaw ni Ate Bel na sabihin ang totoo, ayaw niya lang marinig ni Dave.

"English please!" Seryosong sita ni Dave na kanina pa kami pinagmamasdang nag-uusap.

Sabay kaming napabuntong-hininga ni Ate Bel.

"I'm supposed to meet Lee when I noticed something strange in the woods." Pagsisinungaling ni Ate Bel.

Napakunot ang noo ni Dave na halatang nagdududa. "Really? Then why were you walking, you should have waited for him in front of the gate."

Nakita kong biglang napaisip si Ate Bel. "I got bored waiting, so I decided to walk and meet him halfway." Muli niyang pagdadahilan.

Tumaas ang kilay ni Dave; hindi pa rin siya convinced.

"I should tell the police that I saw a body at the bottom of the creek." Sabi ni Ate Bel para tuluyang umiwas.

Tumayo siya at lumabas para kausapin ang isang pulis na nasa bakuran.

"Do you believe what she's saying?" Naguguluhang tanong ni Dave.

"I don't know, maybe." Patay-malisya kong sagot.

"She should just have told you she's going out." Duda niya pa ring sabi.

Huminga ako nang malalim. Kailangan kong alisin ang focus niya kay Ate Bel.

"Are you okay?" Tanong ko sa kanya para maiba ang usapan.

Narinig ko ang malakas niyang buntong hininga.

"That actually scared the hell out of me! Never got into serious fights before. I still cannot imagine I can actually punch that hard!" Ngingisi-ngisi niyang sabi sabay tawa ng bahagya.

Natawa ako sa sinabi niya. Isang bagay na pinagka-iba ni Reyden kay Dave ay ang galing sa pakikipaglaban. Kung si Reyden siguro ang kasama namin kanina ay hindi na namin kinailangang kumaripas ng takbo.

"I cannot also imagine that I can jump that high." Biro ko.

Narinig ko ang malutong niyang tawa; hindi pa rin siya makapaniwalang hinabol kami ng itak kanina. Tumayo siya at nagpaalam na aakyat lang sa kwarto. Nang makaalis si Dave ay tumungo ako sa labas at pinuntahan si Ate Bel.

Naabutan kong isinasakay na sa police mobile ang nakaposas na lalaki na may tama ng bala sa kanyang hita.

Kausap ni Ate Bel ang isang pulis at sinasabi niyang may bangkay ng batang babae siyang nakita sa creek. Sinabi ng pulis na iche-check nila ang inireport ni Ate Bel.