Love in Kiss

Sixty Seven

Sixty Seven

Hindi na-proseso ng utak ko ang sinabi niya kaya ng natapos ako sa paghuhugas ay sinundan ko agad siya sa kwarto. Nahuli ko siyang nakaupo sa kama habang may binabasa.

"Totoo ba?" pangungumpirma ko. Tiningnan niya lang ako at walang emosyong tumango.

Unti-unting umusbong ang ngiti ko at lumapit sa kaniya. Mas lalo akong nabigla ng may nilapag siyang sing-sing sa kama na wari'y hinihintay akong damputin 'yon.

Hindi ko na napigilang maluha habang nasa harap niya. Kinuha ko ang sing-sing at tinabihan siya. Pinagmasdan ko 'yon ng maigi at hindi napigilan ang luha na bumagsak.

Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko habang nakatingin sa kaniya. Lumapit siya sa akin at dahan-dahang kinuha ang sing-sing na hawak ko.

Pinanood ko kung paano siya lumuhod sa harap ko habang nangangapa ng sasabihin. I smiled. He slowly held my hand. Napatakip ako sa aking bibig dahil sa gulat, I never imagine Stephen will be on his knees asking me to marry him! Lord, huwag niyo muna akong kunin...please!

"I know how impulsive you are..." He paused and passionately looked at me. "I know how your imagination works in your little brain. And I know you are so disappointed because of my sudden proposal..." Umiling ako, for me it is the most beautiful proposal I've ever witnessed. "Sashi, you know me. I really hate surprises. I really hate an extravagant proposal na iniisip mo. And this is just me, on my knees, asking your permission to marry me in the simplest way I could." Tuluyang nagtagpo mga mata namin at nakita ko ang kislap sa mga mata niya.

"Sashi, will you be with me for the rest of our lives?" Wala akong mahanap na salita kung hindi ang pag-agos lang ng aking luha. I never really imagined that I will have him in this lifetime. I nodded.

He smiled so genuinely after I said yes as he slowly slid the engagement ring in my finger. 

Wala akong mahanap na salita upang i-describe ang nararamdaman ko.Nakaawang lang ang labi ko habang patuloy na lumalandas ang luha sa aking mga mata.

I felt so overwhelmed, pakiramdam ko nakalutang lang ako sa mga ulap. My happiness is on cloud nine!

Dapat ba akong magsalita? Dapat ko ba siyang halikan? Dapat ko ba siyang yakapin? But the action and words just can't explain how much I am so blessed and feel love at the same time. Sa mga oras na ito, gusto kong sumigaw, tumili, because finally my first love, first kiss, first heartache, my youth, my crush is finally my forever and my lifetime partner now. Sabay na naming haharapin ang bukas and instead of taking a glimpse of him everyday...gigising na ako na siya ang unang makikita. He will be my view everyday, can you imagine that?

Nanalo ba ako sa lotto? I guess I am, because instead of money–I take him. He is my reward.

****

Snippet's of Stephen POV

Kinuha ko ang phone sa aking bulsa at palihim na tinawagan si Mommy. Kakapasok lang ni Sashi sa kuwarto but I just can't calm myself.  I need to move.

"Mom?".

"May kailangan ka pa? Kagagaling lang namin d'yan ah! May nakalimutan ka bang sabihin?"

I hesitated a bit at hindi ko alam kung paano sisimulan ang namumuong desisyon sa isip. "If I choose to marry Sashi, will you approve?" I heard her giggle at the other line.

"Totoo ba? Of course! Hinding hindi ako tututol. For me, Sashi is always the best and most suitable girl for you. And she loves you so much, Stephen, at alam ko alam mo 'yon," marahang saad niya. Every word were emphasize, halatang pinapaintindi niya sa akin ang lahat ng sinasabi niya.