The Immortal Blood [Taglish Version]

CHAPTER 10 - BREAK

Jade Cardwell

PAGKATAPOS ng class ko, napansin ko agad si Raphael na hinihintay ako sa labas ng classroom ko. Mabilis akong lumabas kasabay ng iba kong classmates para hindi niya ko mahalata. Hindi niya siguro ako napansin dahil nakarating agad ako sa computer laboratory ng nag-iisa.

As soon as I closed the door, nagsimula na mag-unahan ang mga luha ko. Sinubukan ko umupo sa isang upuan at tumungo sa isang table. I feel so weak dahil wala akong kalaban laban sa mga mean girls. I can't even fight for Raphael.

Buti na lang ang dumating kanina si Samantha Durham. If she is not there, they will surely beat the hell out of me. Baka wala ako sa clinic, malamang nasa hospital na ko.

Hindi ko na napigilan ang humagulgol ng iyak. Nakakapagod ang mga nangyari kaya hindi ko na din namalayan na nakatulog na ako sa loob ng computer laboratory room. Nagulat na lang ako nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Raphael.

Kahit hindi ko ata sabihin sa kanya, obvious sa namamaga kong mga mata na umiyak ako. Umupo siya sa katabi kong upuan. He is looking at me carefully like I am fragile Ming dynasty ceramic piece that will break any time.

"Paano mo nalaman na nandito ko?" I asked as I plastered my fake smile.

"Sinabi sa akin si Samantha kung anong nangyari. Bakit hindi mo ko tinawagan? Hindi ba dapat sa akin mo una sinasabi kung may problema ka?" tanong ni Raphael sabay halik sa kamay ko.

"Mukhang close talaga kayo ni Samantha. Kahit sa sister mo at sa family mo, malapit din pala siya," nakangiti ko sabi sa kanya.

Ayokong pag-usapan ang nangyari kanina sa parking lot. Magmumukha lang akong kawawa sa harapan ni Raphael. Jealousy seems to be knocking on my door, but I can't entertain such feelings. Mabait sa akin si Samantha at ayokong mag-isip ng masama sa kanya.

"Madalas pumunta sa bahay namin ang babaeng 'yon. She will visit our house wit her lame reasons. Last night, dumalaw na naman siya sa bahay. Nagdala siya ng Pecan Pie, kaka-bake lang daw niya. Hindi ko alam kung natutuwa siya sa sister ko or gusto lang niya ko makita," biro sa akin ni Raphael.

He is obviously teasing me and he is intently looking at me as if waiting for my reaction. Iniisip siguro niya na nagseselos ako kay Samantha, which is totoo naman. Nang hindi ako sumagot, hinalikan uli ni Raphael ang kamay ko.

"Am I sensing a bit of jealousy here?"

"No, hindi ako nagseselos. Naisip ko lang, Samantha is stunning and you are gorgeous. Perfect kayo para sa isa't isa as if you were made to be together."

I smiled again, a smile that does not reach my eyes. Siguro gusto ni Samantha si Raphael. Hindi naman niya bibisitahin si Raphael palagi kung wala siyang gusto dito.

Teka, nagpapanggap lang ba siya na mabait sa akin? May underlying plans ba siya na kunin ang loob ko at agawin sa akin si Raphael?

"Every inch of your face tells me that you are indeed jealous, love. No need to be jealous. Magkaibigan ang pamilya namin at ang pamilya ni Samantha."

"Raphael..."

"Care to share kung anong tumatakbo ngayon sa utak mo?"

"Tingin ko, we should not see each other anymore," nakayuko kong sabi sa kanya.

"Dahil ba ito sa mga bullies? I can assure you, hindi na mauulit ang nangyari kanina."

"Hindi mo ko naiintindihan, Raphael. Bago ka pa dumating sa buhay ko, pinaglalaruan na kami ng mga school bullies. They will throw things at me and even spill food on my face. They don't even care if my parents passed away. They don't care if I am alone. All they can see is an ugly nerd that they can push around anywhere, any time."

"That will be the last time that they can hurt you."

"Kilala ko sila lalo na ang mga nasa cheerleading team. They will bully me more especially those who crave for your attention. This school is oozing with rich tyrant students who will not stop unless they get what they want at ikaw 'yon! Ikaw ang gusto ng mga babaeng 'yon! I am sorry, pero I don't think it is a good idea na magkita pa tayo. Mamahalin na lang kita sa malayo kaysa ma-bully na naman ako for my remaining high school years."

Pinisil ko lang ni Raphael ang kamay ko. I don't want to give him up, but I don't have a choice. I know that this will happen the moment I decided to be with him.

"Are you giving me up, love?" tanong ni Raphael habang nakatingin sa akin.

"Hindi sa ganun. Raphael, let us admit it. You are the most sought after man in our school. Masasaktan lang ako dahil maraming humahabol sa'yo. Maraming babae ang nagnanais na maging boyfriend ka nila."

"You are surely giving me up," nakangiti niyang sabi sa akin.

Bakit ka nakangiti? Hello? Nakikipag break ako sa'yo?

"Raphael, hindi naman ako sumusuko, pero sana maintindihan mo ko."

"Nope, I don't understand, love. Care to explain?" nakakaloko niyang tanong.

Bakit hindi mo ko sineseryoso? Natutuwa ba siya na nagsu-suffer ako?

"Raphael, ayoko lang ng complications. Gusto ko lang makatapos ng pag-aaral ng walang interaction sa ibang estudyante lalo na sa mga bullies. If we are together, I will be the topic of gossips, I will be bullied, I will be physically assaulted. Kung alam ko lang na impyerno ang eskwelahan na ito, sana sa normal school na lang ako nag-aral.

"So, are you breaking up with me?" he asked while giggling.

I'm not really sure why he finds my situation amusing. Dapat maintindihan niya ko, pero parang nag-eenjoy pa siya.

"Yes, Raphael. I am breaking up with you!" taas noo kong sagot sa kanya.

"Nope, not gonna happen, love."

"Pero---"

I was not able to finish my sentence as he is already ravishing my lips. It was a quick kiss, but enough to silence me.

"I don't want to hear any of your break-up lines. If you are not giving me up, then you should not break up with me. If I told you that they will not hurt you anymore, you should trust me on this. I want you to trust me, Jade Cardwell. Do you understand?"

Tumango lang ako sa kanya. I guess I don't have the power to leave him.

My heart and my life are practically in his hands...