THE WARFREAK AND 7 BOYS

CHAPTER 91

TIANA POV

KANINA kopa napapansing ang ingay nila dito sa kwarto pero mas pinili ko munang wag gumising.

"anong oras naba,guys!?" tinig ni Charby.

"Duh,past 11 na"sigurado sagot ni Erin.

"Ampucha"

"tahimik nga kayo"suway ni Fari.

Sino ba kase yung nagmura? Tapos tawa pa sila ng tawa.

"Hindi pa rin ba siya nagigising?"

"What do you think?Psh,kanina pa kaya tayo nandito" reklamo ni Erin.

Kahit kailan,mainitin ang ulo.

"Matulog na tayo,bukas na lang natin sya kakausapin" sabi ni Kuya Hux.

"Woahhh fine!!! awch--" reklamo 'yon ni Yaco, siguradong binatukan na naman.

"kahit kailan talaga ang ingay mo!" suway sa kanya.

"sorry na bebe Blythe hehe" rinig kopa habang palabas na sila ng kwarto.

Hays,thank you.

Alam kong naiwan pa dito si Razen dahil naaamoy kopa ang pabango niya,panay rin haplos niya sa buhok ko at pisngi.

"Aza" ayon na naman ang malambing niyang tinig.

Ramdam kong umupo ito sa tabi saka hinawakan ang kamay ko.

"I'm so sorry" mahina nitong sabi pero kahit hind ko nakita ay ramdam ko ang emosyon niya.

Gusto kong magmulat pero may kung ano saking pakinggan muna mga sasabihin ko.

"Sorry kase...hindi ko man kayang makuha ang sakit na dinadala mo" sabi nito.

Damn!

"Hindi ko man kayang akuin lahat,nandito naman ako para damayan ka" emosyonal nitong sabi saka hinalikan ang kamay ko.

"Ano man ang desisyon mo ay hindi magbabago pagmamahal ko sayo,hindi kita iiwan"

"Promise ko sayo 'yon diba? San ka man pumunta ay alam kong alam mo ang ginagawa mo"

"Basta wag kang susuko,tanggapin mo lahat dahil kasama mo naman ako sa lahat ng laban mo,mahal ko" parang tagos lahat sa puso ang mga sinabi niya.

Hindi ko alam na ganito pala si Razen, sobra kung magmahal.
Hindi ko man kayang pantayan ay nasusuklian ko naman ng pagmamahal rin.

"Mahal na mahal,baby" mahina ngunit emosyonal nitong sabi saka ako hinalikan sa noo ng matagal.

Hinalikan niya rin ako sa pisngi at sa labi.Pinaramdam niyang hindi niya nga ako iiwan pero ako naman ay aalis.

Pinipigilan kong yakapin siya,pinipigilan kong magmulat at pinipigilan kong umiyak.

Muli pa niya akong hinalikan sa kamay at 'don ko naramdamang may pumatak sa kamay ko.

Umiiyak siya.

Damn! Ang sakit...

"Razen" mahina kong tawag kahit nakapikit pa rin.

"wag mo'kong iwan" sabi ko pa rin.

Hinawakan nito ang kamay ko saka siya tumabi sakin.

Humarap ako dito at niyakap siya,sobrang higpit.
Sinisiksik ang mukha sa dibdib niya habang siya ay hinahaplos ang buhok ko.

"I love you so much"sabi nito.

"Remember....I'm your shadow until the darkness will come" huling sabi nito bago ko naramdaman ang antok.