exile ¬ malik

blink of an eye

+250 yorum sınırı koymamız yok mu bee

Hayırlı olsun

Birden irkilerek uyanışımın sebebi Zayn'in dün dönmüş olduğuna alışamamamdı. Artık evde oluşunu kendime hatırlatarak saten sabahlığımı üzerime geçirdim ve hala uykulu olsam da saçımı at kuyruğu yaparken çizim odama yürüdüm. Zayn oradaydı.

Kafamı içeri uzattığımda detaylı bir şekilde işlediğim kendi portresine bakıyorken bulmuştum onu.

"Beğendin mi?" diye sordum içeri adımlarken. Sesimi duyunca birden bana döndüğünde siyah kotunun üzerinde olduğunu gözümden kaçmadı.

"Ben yokken sadece ağladığına emin misin? Benden daha gerçek görünüyor. Çok iyi."

"Teşekkür ederim."

"Hangi fotoğrafa bakarak yaptın? Gözlerim kamerayla çekilmiş gibi."

Elimi sırtına yerleştirip yanağımı sağlam olan omzuna yasladım. "Bakmadım. Ezbere çizdim."

"Ciddi misin sen?"

"Evet."

Kıkırdadığımda bana dönüp burnumu parmakları arasında sıkıştırmıştı. "Boş zamanlarında gözlerimi inceliyorsun herhalde."

"Sayılır... Sen nereye gidiyorsun böyle?"

"Marketten geldim."

"Zayn!"

Daha dün gelmişti eve, yerinde duramıyordu. Bazen bu ev onun için de lanetliymiş gibi hissediyordum.

"Kızma hemen. Mazeret hazırladım. Erken uyanmıştım, sıkıldım evin içinde. Hava almak iyi gelir diye gittim."

Kollarımı boynuna sardım. "Yatağa dönmek istiyorum."

Yeterince açık bir cümle olduğunu düşünüyordum ama suratıma bakmayı sürdürdüğü birkaç saniyenin ardından tebessüm etti. "Uyumak anlamında mı?"

Başka bir cevap istediğini bildiğim için anlamamış gibi yaptım. "Başka ne anlamda olabilir ki?"

Tebessümünün kayboluşunu gülerek izledim. Bu haldeyken sevişmeyi düşünmediğini umarken onu elinden çekiştirmiştim. "Hadi, seninle sohbet etmeyi özledim."

"Yatak sohbeti?"

"Normal sohbet Zayn."

"Bugün havanda değil gibisin. Hamilelik hormonların nereye gitti?"

Kendimi yatağa atıp uzandığım yerden ona baktım. "Omzun sakat."

"Fena alakasız." diye mırıldandı yanıma uzanırken. Aslında gerçekten onu daha iyi görmüştüm bugün. Markete gidebilmişti, kolunun üzerine ağırlığını da verebiliyordu. Sanki vurulan başka biri gibiydi. Böylesine güçlü oluşunun beni hayrete düşürdüğü zamanlar oluyordu.

"Kaç gün raporlusun?"

Tavana bakarak sıkıntılı bir iç çekti. "İki hafta vermişler."

"Seni mutlu etmemiş gibi?"

"Birkaç gün yeterdi," dedi ellerini ensesinde birleştirirken. "İki hafta çok uzun."

Elimi göğsüne yerleştirirken acı ama tatlı bir gülümseme yayıldı suratıma. "İşten ayrı yapamıyorsun değil mi?"

Ne yapayım, görüyorsun der gibi omuz silkti.

Bir kedi gibi göğsüne sırnaştım. "Seninle gurur duyuyorum."