exile ¬ malik

nostalgia- what a funny feeling

Instagram'da karar kılmış bulunmaktayız

@zainsomniaz kullanıcı adım

Takip edip özelden grupta olmak istediğinizi yazın

Ayrıntıları grupta konuşuruz

-

-flashback episode-

"Uyudun mu?" diye fısıldadığımda hiç hareketlenme olmadığı için kafamı göğsünden kaldırıp suratına baktım.

Başı omzuna doğru düşmüş, derin nefesler alarak uyuyordu. Yorgun olduğunu söylediğinde ona inanmıştım tabii ki ama şu anki surat ifadesi bunu açıkça gösteriyordu. Dün dönmüştü görevden ve bir süre buralarda olacağını söylediğinde mutluluktan delirmiştim. Bugün de beraber vakit geçirmiş, ardından yeni kiraladığı evine geçmiştik.

Saat ikiye yaklaşıyordu ama ben çok mutlu olduğum için uyuyamıyordum. Her şey için çok heyecanlı hissettiğim bir dönemden geçiyordum, beni böyle hissettiren Zayn'di. Kısa süre içinde bütün dünyam haline gelmişti. Bunları düşünürken bile kalbime bir şeyler oluyordu.

Üzerine abajurden gelen ışığın düştüğü uzun kirpiklerini, sabah tıraş olduğu için pürüzsüz görünen suratını, az önce ısırıyor olduğum için de kızarmış dudaklarını inceledim sessizce.

Üzerine uzandığım kolu belimi sıkıca sarıyordu, her seferinde olduğu gibi. "Askerler uyurken bile silahlarına sarılır," diye açıklamıştı bir kere bana. "Kimse ellerinden alamaz."

Böyle şeyleri açık açık söyleyebilen bir adam olmadığı için ima ettiği şeyi anlamış, ben de ona sımsıkı sarılmıştım.

Komodinde yanan telefon ekranının ışığı bir anlığına odayı aydınlattığında olduğum yerden doğruldum, bunu yapmak için göğsünden destek almam onu uyandırmıştı. Gözlerini açmaya çalışırken "Bir şey mi oldu?" diye sordu boğuk sesiyle.

"Hayır. Sana mesaj geldi sanırım."

Kolunu çekmeye çalıştığını kalkacağını anlayıp ona yardımcı oldum ve üzerinden kalktım. Oturup telefonuna uzandığında yastığıma başımı yaslayıp örtüyü iyice üzerime çektim. Olduğu yerden mesajları okuduktan sonra biriyle kısa bir konuşma yapmış, ardından telefonu yerine bırakmıştı.

İşi bittiğinde erkeksi bir hırıltı çıkararak üzerime eğildiğinde onun için kollarımı açtım, o da belime sarıldı ve yüzünü boynuma gömdü.

"Yumuşaksın," dedi elleri çıplak sırtımda dolaşırken. "Pamuğa sarılıyor gibiyim."

"Kilo aldığımı mı söylemeye çalışıyorsun Zayn?"

Yüzünü boynumdan çıkarıp bana ters ters baktı. "Hayır. Annen hala aç mı bırakıyor?"

"Annemle ilgili değil!" Tırnaklarımı omzundaki dövmelerin üzerinde gezdirdim. "Sen yokken bir şey yiyesim gelmiyor."

Beni kendine daha çok çektiğinde çıplak bedenlerimiz birbirine yapışmıştı. "Sabah sana güzel bir kahvaltı hazırlayacağım ve her şeyi yiyeceksin. Tamam mı?"

"Tamam baba."

Gülüyor gibi bir nefes verip burnumu öptü. "Uyumadın mı?"

"Hayır."

"Neden?"

"Böyle sorguladığında gerçekten babammışsın gibi hissediyorum Zayn."

Kahkahasını duyduğumda elimi suratına yerleştirdim. "Önemsemek deniliyor."