Geç geldiğini biliyorum ama uzun oldu Öyle ödeşelim
Naber nasıl gidiyo
Mama ne zaman doğursun
Ağlama rutinime geri dönmüş bulunmaktayım.
Yirmi dört ve yirmi beşinci haftamı Zayn'siz geride bırakmıştım, ağlamaktan başka ne yapabilirdim ki?
Matias ve Kimberly karşımda oturmuş, beni delirmişim gibi izlerken burnumu silip tavana bakarak derin bir nefes aldım.
"Sakinleş artık." diye seslenen Kim'di.
"Zayn'in gelmesini istiyorum!"
"Abla, adam görevde. Nasıl gelsin birden?"
Şu üç haftadır en çok korktuğum şeyi hayal edip tekrar ağlamaya başladım. Ya doğumda da görevde olursa? Hayatımın geri kalanı boyunca kesintisiz ağlardım.
Doktor randevularını da kaçırıyordu, her geri döndüğünde karnımın büyüdüğünü söylüyor ama buna tanık olamıyordu. Çocuklarla da mı böyle olacaktı? Cevabı biliyor oluşum daha çok canımı yaktı.
"Kesin kötü bir şey oldu. İki haftayı geçti Kim," Burnumu çektim. "Albay'ı mı arasam?"
"Kötü bir şey olsa bilirdik herhalde."
"Her boka Albay'ı arama cesareti bir tek senin kıçında vardır herhalde kanka."
"Ama mesajlarım iletilmiyor bile. Ona ultrason fotoğraflarını atmıştım."
Eğitimde anlattıklarını hatırlayıp tekrar ağlamaya başladığımda Matt sarılmak için yanıma gelmişti.
Kaç saatimi ağlayarak harcadığımı hatırlamıyordum. Beni Matt'in kollarından ayıran telefonumdan gelen ses olmuştu. Birden doğrulup belimin acısını görmezden gelerek telefonu aldım. Zayn'den değildi, Leo'dan oluşu daha çok endişelenmeme sebep oldu.
Leo; Yenge bak sana ne atıcam
Earth; LEO
Earth; ZAYN NEREDE İYİ MİSİNİZ DÖNDÜNÜZ MÜ
Earth; ARAYABİLİR MİYİM
Leo; ARAMA YENGE SAKIN ARAMA
Leo; Görevden yeni geldik telefonları almamıza izin vermedi daha ben gizlice yürüttüm
Earth; DÖNDÜYSENİZ NEDEN ARAMALARIMA CEVAP VERMİYOR
Leo; Albayın odasına gitti direkt yenge telefonu nerede bilmiyorum
Leo; Özlemişsin işte atacağım şeye bakar mısın artık
Gerçekten döndüğüne ve iyi olduğuna birkaç dakikalığına kendimi inandırabilirdim sanırım, en azından onu sapasağlam karşımda görene kadar.
