exile ¬ malik

i couldn't give a reason

Okuyucularım için grup kursam hangi platform üzerinden olmasını tercih edersiniz?

Bayram kutlamasından ne beklemem gerektiğini bilmiyorum ama bunu beklemediğim kesindi.

Daha önce geçirdiğimiz bayramları hatırlıyorum. Bir ay boyunca oruç tuttuğunu, o aydan sonra bayram olduğunu da biliyorum ama Zayn herhangi bir şey yapmıyor. Kurban Bayramı'nda da yaptığı sadece koyun işini halletmeye gitmek oluyor. Dediğim gibi, daha önce hiçbir bayramda şu anda yaşadıklarımı tecrübe etmedim.

Oturduğum yerde iyice küçülürken evin içine dolmaya başlayan insanları biraz daha izledim. Bir kişi daha girerse odadaki açık pencereler yetmeyecek ve oksijenimiz tükenecekti. Hepsinin soyadı Malik miydi? Sanmıyorum. Neden bu kadar fazlalardı?

Kafamın içinde çok fazla soru var: Zayn nerede? Neden bu kadar kalabalık? Neden burada değilmişim gibi davranıyorlar? Bayram kaç gün sürüyor? Her gün gelmeye devam edecekler mi? Yardım çağrısı nasıl yapılır?

Zayn'e telepatik yollarla gelip beni kurtarması için sinyal gönderdiğimde içeri giren yaşlı bir adam bana yaklaşıp bir şeyler söylemeye çalıştı. Ona Urduca bilmediğimi anlatmaya çalıştığımda gülümseyip usulca yanımdan ayrılmıştı.

İki gündür peşimizden ayrılmayan Ahmad ve Omar ikilisine bile razıyım şu an. Lütfen biri beni bu ortamdan çıkarsın.

Üç kişilik bir aile daha geldiğinde derin bir nefes alıp artık dayanamayacağımı fark ettim ve koşar adımlarla salondan çıktım. Ayesha'yı ararken mutfakta olan birkaç kadına denk gelmiştim.

"Earth?" demişti yeşil başörtülü olan. Beni nereden tanıdığını veya tam olarak kim olduğunu bilmiyorum. İngilizce bildiğini düşündüm.

"Ayesha hala nerede?"

"Zayn'le depoya indiler. Beş dakikaya gelir. Sen iyi misin?"

Nefes verip acele ettim. "Teşekkür ederim," demiştim kapıya hızla yönelirken. "İyiyim."

Zayn yine haklıydı. Belki normal bir zamanda gelseydik iyi olabilirdim ama bayramda Pakistan'a gelmenin hiçbir yararlı yanı yoktu. Salona göz ucuyla tekrar baktığım ağlayasım geldi. İşkence gibi.

Biriyle göz göze geldiğim anda koşarak yukarı çıktım ve Zayn'le iki gündür kaldığımız odaya girip kapıyı sertçe kapattım. Banyoya adımlayıp yüzüme su çarptıktan sonra aynada kendime bakarken ağlamaya başlamıştım.

Geldiğimizden beri biraz sıkılmış olsam da Ayesha ve Omar'la iyi vakit geçiriyordum ama bugün... Bugün bambaşkaydı. Zayn'in hangi cehennemdeyse bir an önce yanıma gelmesini istedim. Neden hayatımda iyi başlayan her şeyin sonu boka dönüyordu?

Çok fazla insan var. Bunu düşününce ağlayışım şiddetlendi. Gergin ve yabancı hissediyordum. Gelmemeliydim.

Kapının açıldığını hissettiğimde korkuyla banyodan çıktım, birinin yanlışlıkla girdiğini düşünmüştüm ama Zayn'di. Elinde kıyafetler vardı ama ağladığımı görünce yatağa bıraktı hepsini.

"Earth?"

"Neredesin?!" Daha çok ağladım. Emin olmayarak bana yaklaştığında kendimi göğsüne attım. Bir kolu omuzlarımı sıkıca sararken diğer elini saçlarıma geçirmişti.

"Halam çağırmıştı. Neden ağlıyorsun?"

Cevap veremeyip sakinleşene kadar ağlamaya devam ettim. Soluklarım düzene girdiğinde yüzümü göğsünden kaldırdım. Sarılışını özlemiştim, beni sakinleştiren bu oldu.