exile ¬ malik

kaleidoscope of memories

+100 ⭐

Dolap kapağının kapanmasından çıkan sesten rahatsız oluşum uyanmamı kolayca sağladı. Sadece iç çamaşırlarımla olmamın verdiği üşüme hissiyle örtüye daha çok sarıldım ve gözlerimi açmadan kolumu Zayn olacağını düşünüp yan tarafa attım. Uyku sersemiydim.

Atlattığımda gözlerimi zor da olsa açabilmiş ve kemerini bağlayan Zayn'i görmüştüm. İsmini seslendiğimde giyinme işini bitirip bana doğru adımladı.

"Nereye?" diye sordum zorla çıkan sesimle.

"İşe."

Ellerimle yüzümü ovarak uyanmaya çalıştım. "Üniformanı yıkamamıştım."

Eğilip alnımı öptüğünde kısa saçlarını okşadım. "Komutanlıktan alacağım."

Komutanlığa gittiğini duyunca içime rahatlık çöküyordu. Uzağa gidecek olsa acele ederdi ve bana saçma sapan bir açıklama yapardı. Komutanlığa gittiğini söylerse de orada kalırdı.

"Görev mi var?" diye sordum yine de her ihtimale karşı. Belli olmuyordu.

"Eğitim."

Kafamı rahatlık hissiyle salladığımda örtünün üzerinden hafifçe karnımı okşadıktan sonra kapıya yöneldi.

"Sakın kurbağa yeme!" diye bağırdım arkasından. Gülüşünün sesi geldi.

Evden çıktığında diğer taraftaki komodinin üzerindeki saate döndüm. Sabah sekiz. Mükemmel. Bu saatte uykuya dönmek dışında yapmak istediğim hiçbir şey yok.

Bu yüzden uykuya geri döndüm.

Kaç saat uyuyakaldığımı bilmiyorum ama beni uyandıran şey çalan telefonum olmuştu. Ses sanki beynimin içinde çalıyor gibi hissettirirken uzanıp telefonu aldım.

Ekranda gördüğüm manzarayla yeni uyandığım için yanlış gördüğümü düşünüp gözlerimi ovdum ama hayır, hala aynıydı.

Leo görüntülü arıyor.

Dik oturup daha insancıl görünmeye çalıştıktan sonra örtüyü iyice üzerime çektim ve aramayı kabul ettim. Leo'nun keyifli suratı görüş açıma girdiğinde ben de gülümsemiştim.

O da komutanlıkta, bahçedeydi. Beni arayabildiğine göre Zayn'den bir şekilde saklanıyor olmalıydı. Çünkü daha önce Zayn'in işteyken etrafta telefon görmekten nefret ettiğini anlattığını hatırlıyordum.

"Günaydın yenge." diye seslendi sırıtırken.

"Günaydın Leo. Yüzündeki sırıtışı neye borçluyum?"

"Yenge, abimden gizleniyorum şu an. Seni aramak için şekilden şekile girdim."

Abisi olarak bahsettiği kişi Zayn'di.

"Ne oldu?" diye sordum ben de neşeyle.

"Az önce sinir krizi geçiriyordu, yapabilsem o an arardım."

"Neden?"

"Çaylakların eğitimi var bugün. Delirttiler. Görmen lazım. Saklandığım an aradım, belki denk gelir yine diye."

Güldüğünde surat ifadesi yüzünden benim de sinirlerim bozulduğu için güldüm.

"Nerede? Gösterebilir misin? Merak ettim."

Ayağa kalkıp binanın arkasından dolandığında yürüdükçe Zayn'in sesini daha net duyuyordum. Arka kamerayı açıp bir yerde durduğunda artık Zayn'i çok net görebiliyordum.