John'un gömleğindeki çilek desenlerini gördükten sonra çilekli cheesecake aşerdiğim için ilk buluştuğumuz kafede ben, Kim ve John oturmuş çılgınlar gibi cheesecake yiyorduk.
"Kanka," diye seslenen Kim'e döndüm. "Biz John'la bir şey yaptık."
"Beğenir misin, bilmiyoruz ama..." Üç tane poşet çıkarıp bana uzattığında merakla uzandım ve içini açtım.
"Belki giydirmezsin ama görünce eniştem de sever gibi geldi, aldık biz de."
Poşetlerden çıkan bebek kıyafetlerine aşık olmuştum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok güzeller," diye mırıldandım gözlerim dolarken. "Zayn de beğenecek. Teşekkür ederim." Kıyafetleri tekrar poşete yerleştirirken mutluydum.
"Senin yakışıklı ne zaman dönüyor?" diye soran John'a gözlerimi kısarak baktım. Sürekli kocama yavşamaya kaldığı yerden devam ediyordu!
"Bilmiyorum." dedim gerçekten bilmeyerek.
Üç gün önce gecenin bir yarısında telefonu çalmış ve acilen karargaha çağırmışlardı. İki dakika içinde hazırlanıp evden çıktığında uyuyamayıp gece boyu yalnızlıktan üşümüştüm. Göreve nereye gittiğini bilmiyor olmama rağmen bu sabah geri döndüğünü anlatan bir mesaj atabilmişti. Ben de Kim'le planımı şu an eve gelecekse iptal edebileceğimi söylediğimde kendisini beklemememi söylemiş, ardından mesajlarım iletilmemişti.
"Konuşmuyor musunuz hayatım?"
"Nasıl konuşabilirler John?" Kim konuştuğunda ona döndüm. "Dağın başında telefon mu çeker?"
İştahım kaçtığında çatalı bırakıp tabağımı ittirmiştim. "Dağ başında değil ki şu an. Döndüğünü haber verdi yani."
John benim bıraktığım tabaktan yemeye başladı. "Döndüyse neden konuşmuyorsunuz tatlım?"
