Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 9.

Checked.

POV Rose.

Voor de mensen die het nog niet wisten, ik heb, eigenlijk had, zomervakantie. Vandaag is de eerste dag dat ik weer naar school moet en geloof me, ik kook nog liever levende puppies dan dat ik naar school ga.

School, ze hadden het beter ''de hel'' of ''het begin van een ongelukkig en depressief leven'' kunnen noemen. Elke dag probeer ik de pesterijen te vermijden maar er is simpelweg geen ontkomen aan.

Ook al heb ik Skylar en Stephanie, zij kunnen me niet dag en nacht in bescherming nemen, en dat wil ik ook helemaal niet. Ik ben groot genoeg om voor mezelf te kunnen zorgen, ook al denken mijn twee vriendinnen en ouders van niet. Ze hebben al een paar keer gezegd dat ik naar een psycholoog moet gaan om over mijn ''problemen'' te praten.

Ik word alleen gepest, so what? Ik ben geen klein kind meer en kan best wel voor mezelf opkomen, daar heb ik echt geen hulp bij nodig.

Zittend aan de ontbijttafel zit ik een beetje met mijn ontbijt te spelen, ik kan geen hap door mijn keel krijgen. Mijn ouders en zusje slapen nog, waar ik eigenlijk wel blij mee ben.

Geen drukke en opgewekte mensen om me heen, gewoon rust en stilte. Ook al kan ik bij mijn vriendinnen soms heel druk zijn, het liefste ben ik alleen. Alleen met mijn gedachten en 5sos muziek.

Die momenten koester ik, omdat ik niet vaak alleen ben, hoe raar dat ook klinkt aangezien ik maar twee vriendinnen heb.

Ik werp een blik op de klok en zie dat het al acht uur geweest is. School begint om half negen en het is minimaal twintig minuten fietsen.

Snel zet ik mijn ontbijt op het aanrecht en doe mijn spijkerjack aan. Daaronder heb ik een basic wit shirtje, zwarte skinny jeans en mijn lage, witte Allstars aan. Om het een beetje op te vrolijken draag ik een gouden kettinkje en een gouden armband.

Het is nog steeds erg warm buiten, ook al is het pas ochtend. Ik spring op mijn fiets en rijdt naar de plek waar ik altijd met Steph afspreek. Gelukkig staat ze er nog, en zodra ik binnen een straal van tien meter bij haar in de buurt ben begint ze wild te vertellen.

Ze geeft haar gebruikelijke preek, ik moet eerder komen want anders staat ze hier zo zielig alleen te wachten, en dan fietsen we samen naar school. Net voordat de bel gaat rennen we de school in, opzoek naar het juiste lokaal.

We zitten in dezelfde klas, maar hebben niet alle lessen samen. Dat komt omdat ze een ander profiel dan ik heeft gekozen, waardoor ze ook andere vakken heeft. We hebben op maandag standaard het eerste uur samen biologie, wat wel gezellig is.

We bereiken het lokaal en tot onze verbazing zijn er nog maar een stuk of tien mensen. Rustig lopen we de klas in, nadat de leraar ons een boze blik heeft gestuurd.

Het nieuwe schooljaar is begonnen, hoera. We willen op onze vaste plek zitten, als we daar opeens twee andere mensen aantreffen.

''Hé, hier zitten wij altijd,'' zegt Stephanie met een geïrriteerde stem. De twee personen draaien zich om en ik moet even slikken als ik zie wie het zijn.

''Kijk, als we daar onze lieve Rose niet hebben, heb je een leuke vakantie gehad?'' vraagt Rick met een gemene stem.

Ik slik en wil weglopen als ik een andere stem hoor. ''Loop je nou gewoon weg, zonder Rick zijn vraag te beantwoorden? Je bent nog steeds niets veranderd, Rose.''

James spreekt mijn naam bespottend uit, waarna hij samen met Rick begint te lachen. Ik voel de tranen achter mijn ogen branden, maar ze zijn het niet waard om voor te gaan staan huilen.

''Mijn vakantie was geweldig, ik hoop dat die van jou zo erg was dat je erover na hebt gedacht om naar mars te verhuizen."

Wauw, een beter comeback had je niet kunnen verzinnen Rose.

"Lief van je dat je er naar vraagt, en nee, eigenlijk heb ik een geweldige vakantie gehad,'' beantwoord Rick mijn geweldige uitspraak.

Het liefst had ik hem nu recht in zijn gezicht gemept, maar Stephanie trekt me mee naar de andere kant van de klas. Ik werp nog een blik op Rick en James, die me nog steeds met hun arrogante hoofden aankijken. Stephanie merkt mijn afwezigheid op en kijkt me strak aan.

''Trek je niets van die asociale kakkerlakken aan, ze zijn het niet waard,'' fluistert Stephanie naar me. Ik schenk haar een glimlach en weet dat ze gelijk heeft, waarom zou ze anders mijn beste vriendin zijn?

De lessen waren afgelopen en mijn dag was nog niet eens zo slecht verlopen, dacht ik. Stephanie en ik waren niet tegelijkertijd uit en Skylar heeft een heel ander vakkenpakket, waardoor ik haar alleen in de pauzes zie. Als ik mijn fiets pak en weg wil fietsen zie ik Rick en James bij het schoolhek wachten.

Als ze me zien beginnen ze eng te grijnzen en kijken me met een gemene blik in hun ogen aan. Daarna fietsen ze weg, zonder me iets aan te doen.

Merkwaardig, zeer merkwaardig.

Ik fiets uiteindelijk ook weg en plug mijn oortjes in. Ik zet mijn playlist van 5sos op en fiets in een snel tempo naar huis.

Onderweg naar huis zit me al de hele tijd iets dwars, en ik heb geen idee wat het is. Ik kijk schichtig om me heen maar zie niemand klaarstaan om me elk moment te kunnen bespringen.

En dan zie ik ze, ze staan me op te wachten, een straatje verderop. Ik zie ze net om de hoek staan, en helaas voor mij hebben ze me al gezien. Snel fiets ik een ander straatje in, hopend dat ze niet achter me aankomen.