Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 52.

POV Michael

Ik zag het aan ze, ze gedroegen zich anders. Ze zitten de hele tijd zenuwachtig te lachen om domme grapjes en zeggen niets tegen elkaar. Of het ligt aan mij, of er is gisteravond in de slaapkamer heel wat gebeurt.

En nee, geen verkeerde dingen gaan denken nu.

Maar ze zouden ook zo schattig zijn als koppel! Luke gedroeg zich anders bij haar dan bij welk meisje dan ook. Hij beschermde haar, zonder dat ze het echt door had. Hij zorgde voor haar alsof ze zijn eigendom was, alsof ze zijn belangrijkste bezit was.

En dat is nog steeds zo, al sinds de eerste keer dat we Rose hebben ontmoet. En god, wat ben ik blij dat zij degene was die werd uitgekozen om het podium op te komen! Haar schilderij was dan ook echt prachtig, je zag meteen dat ze enorm veel talent had.

Toen ze verlegen het podium opkwam zag ze er zo schattig uit. Haar blauwe ogen glinsterden als kleine diamantjes en op haar voorhoofd lag een klein laagje zweet. Ze keek ons zo kwetsbaar aan, maar ergens brandde er een wild vuur in haar.

Nadat we haar echt hadden ontmoet verdween ze niet meer. We kwamen haar weer tegen, en we lieten haar niet meer los. We konden het simpelweg niet, ze had ons allemaal betoverd met haar mooie ogen en stralende glimlach.

''Michael, hallo!''

Een vuist stompte zacht tegen mijn arm aan en ik ontwaakte weer uit mijn gedachten. Een beetje verbaast keek ik de anderen aan, die me lachend aan zaten te kijken. Ik zag Luke Rose een soort knipoog geven, waardoor ze hevig moest grinniken.

''Gast, waar zat jij met je gedachten?'', roept Ashton lachend. Beschaamd haal ik mijn schouders op, waarna ze me allemaal met een gefronste blik aankijken.

Het is zo enorm ongemakkelijk als letterlijk iedereen je aankijkt, hoe moet je nou weten welke kant je dan wel op moet kijken?

''Vandaag hebben we nog niks en morgen beginnen de concerten weer. We zouden naar een paar winkels kunnen gaan?'', vraagt Calum. Niemand reageert, aangezien we deze hele week al zo vaak in Rome zijn geweest.

''Ik denk dat we dat nou wel genoeg hebben gedaan, we moeten iets anders verzinnen'', merkt Luke op. De anderen knikken instemmend en Calum kijkt met een verdrietige blik naar zijn schoenen, arme jongen.

''We kunnen wel een tekst gaan schrijven voor het nieuwe nummer?'', vraagt Rose voorzichtig. Iedereen stemt ermee in en even later zitten we met drie gitaren en een cajon zitten. We proberen wat verschillende toonhoogtes en na een tijdje hebben we al een ritme gecreëerd

Het liedje noemen we 'Voodoo Doll', en na een tijdje hebben we ook al een stuk van het lied geschreven. Rose zingt enorm goed, en Ashton zijn drum skills zijn gewoon fabulous. Het klinkt enorm gaaf, en bijna zou ik het in het nieuwe album willen zetten.

Na bijna vier uur te hebben gerepeteerd zijn we er wel klaar mee voor vandaag, en besluiten om een ijsje te gaan halen. Vrolijk pak ik wat geld mee en lopen we met z'n allen richting een ijskraam, die toevallig net om de hoek blijkt te staan.

Juichend rennen we naar de ijskraam, waardoor een paar mensen ons raar aankijken. Niet dat het ons wat uitmaakt, niemand die ons hier kijkt. Of nou, op de fans na dan. Maar die zijn hier toch niet zoveel te bekennen, wat op zich wel lekker rustig is.

Nadat iedereen zijn ijsje heeft, betaal ik het meisje achter de kassa die me een beetje verbaast aankijkt. Ik geef haar een glimlach en maak aanstalten om weg te lopen, als ik mijn naam hoor.

''Michael?'', vraagt een zachte stem.

Als ik me weer omdraai zie ik het meisje verlegen naar me kijken, wat er best schattig uitziet.

''Ja?'', vraag ik grappend.'

Met open mond kijkt ze me aan, en volgens mij doet ze heel erg haar best om niet in huilen uit te barsten. Wat we al best vaak hebben meegemaakt, maar dat maakt niet uit. Lachend kijk ik haar aan en ze lacht vrolijk terug, waardoor haar een klein beetje scheef staande tanden te zien zijn.

''Mag ik, zou ik, zou je met mij een foto willen maken?'', vraagt ze verlegen. Ik knik naar haar en vrolijk komt ze naar me toelopen. Ze haalt een mobiel tevoorschijn en reikt hem naar mij, die ik voorzichtig vastpak. De camera staat al op ons gericht, en per ongeluk maak ik al een foto.

Lekker bezig Michael, goede indruk maak je weer op je fans!

Het meisje lacht even en ik lach ook, waarna ik snel een foto maak. Mijn arm sla ik om haar middel heen en met mijn hoofd leun ik een beetje scheef, waardoor haar zachte, blonde haren mijn wang aanraken. Haar haar ruikt lekker, naar een soort bloemengeur.

Verlegen kijkt ze de camera in, maar nadat we een paar foto's hebben gemaakt is ze al minder nerveus en we blijven nog een tijdje praten. Ze blijkt Nicky te heten, en woont in Rome. Oorspronkelijk komt ze uit Engeland, maar haar ouders zijn hierheen geëmigreerd, en ze moest mee.

''Michael, kom je mee?'', schreeuwt Calum naar me. Ik knik en gebaar dat ik er zo aankom. Het meisje kijkt een beetje beteuterd en maakt aanstalten om weg te lopen.

''Wacht!'', roep ik snel. Verbaast draait ze zich om en ik gris een stift uit mijn zak.

Waar die vandaan mag komen, ik heb werkelijk waar geen flauw benul.

Ik pak haar arm, kijk haar vragend aan waarna ze me een knikje geeft, en krabbel er snel mijn nummer op. Verlegen kijk ik haar aan en haar ogen glinsteren enorm.

''Dan kunnen we contact houden, ik vond het gezellig'', mompel ik. Met een glimlach kijkt ze me aan en ik vertrek weer uit de ijskraam.

Wat heb ik nou weer uitgehaald?

Heey lieve schattige panda's!

Weer een hoofdstukje, ik had gisteren weinig tijd dus helaas geen update :(

MAAR NU WEL SO BE HAPPY YAY.

Alweer 24K, het is niet te geloven hoor! Super bedankt iedereen, so much loveeee.

En bij de media een plaatje van het meisje van de ijswinkel: meet Nicky!

Kus, Bente.