Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 50.

POV Rose

Nadat ik ben uitgehuild veeg ik de tranen ruw weg, ik ga niet janken om mijn beste vriend! Hij kan er ook niets aan doen, het was gewoon een spontane actie. Heeft iedereen wel eens last van, toch?

Ik sta weer op, veeg al het zand van mijn kont af en loop richting het grote gebouw. Als ik de deuren open komt een heerlijke geur van verse pizza's mijn neusgaten binnendringen en plots besef ik me dat ik enorme trek heb.

Snel loop ik op de geur af en tref een kleine keuken aan, waar de jongens gezellig met elkaar aan het praten zijn. Voor hen staan vijf dozen met reusachtige pizza's erin, nog niet aangebroken. Met open mond kijk ik ze aan, hebben ze zich in kunnen houden?

''We wilden op jou wachten, lief hé?'', vraagt Michael. Lachend knik ik en schuif aan naast Calum, tegenover Luke. Een moment hebben we oogcontact, maar die verbreekt hij al snel. Ik probeer me er niet teveel van aan te trekken en geniet van de heerlijke pizza.

Later die avond rijden we weer terug, nadat ik tegen Mike heb gezegd dat ik graag met de jongens een nummer zou willen maken. Zo een kans krijg je maar een keer in je leven, het zou zonde zijn om die zomaar weg te gooien.

Ook de jongens weten er van, en het lijkt ze super leuk om te doen. Tussen mij en Luke gaat het wel goed, alhoewel het soms wel een beetje ongemakkelijk is. Maar wat wil je dan, we hebben zojuist gezoend, zonder dat hij er iets bij voelde.

Voor mij voelde het als de hemel, een regelrechte cupcakehemel die perfect leek te zijn. Vuurwerk was afgegaan in mijn buik en al mijn gedachten waren op slag verdwenen. Het was onbeschrijfelijk, totdat een zogenaamde 'Calum het monster' kwam aanhuppelen en alles moest verpesten.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou enorm veel van hem hoor. Maar het was nou niet echt het goede moment om ons te storen, helaas. Maargoed, dat kon hij ook niet weten, ik kan hem helemaal niets kwalijk nemen.

''Rose, we zijn weer bij het hotel!''

Ik schrik op uit mijn gedachten en stap snel uit, maar kijk zoals gewoonlijk weer niet uit. Met een oerkreet val ik over mijn eigen voeten heen en maak een koprol waar acrobaten zelfs jaloers op zouden zijn. En omdat het nog wel erger mocht, belandde ik met mijn volle gewicht in een reusachtige plas met water.

Een kreet verlaat mijn keel zonder dat ik überhaupt toestemming heb gegeven, sinds wanneer liggen er plassen op de grond met dit weer? Als ik om me heen kijk zie ik een stukje verderop mensen hun ramen wassen, en al het water stroomt over de stoep naar beneden.

Precies op de plek waar ik heen ben gerold heeft het water besloten om te stoppen en daar een gezamenlijke vergadering te houden, die ik zojuist ruw heb verstoord. Zuchtend ga ik rechtop zitten, met een hoofd zo rood als een tomaat.

Kan ik dan écht nooit een normale entree maken?

Ondertussen staan de jongens voor me me keihard uit te lachen, waardoor ik ze een duivelse blik stuur. Voordat ze een vluchtroute konden vinden ga ik met mijn handen door de plas met water, waardoor het water met een mooie boog opspringt.

Recht in de gezichten van de jongens.

Grijnzend kijk ik ze aan, mij uitlachen zal je duur komen te staan! De jongens zijn gestopt met lachen en kijken elkaar nu beteuterd aan, waardoor het mijn beurt is om te lachen.

''Wat ben jij toch ook een gemeen kreng!'', roept Michael lachend. Ik geef hem een van mijn beroemde blikken en haal mijn schouders op, no way dat zij mij zonder straf zullen uitlachen.

Ik sta op, kijk verdrietig naar mijn nu doorweekte outfit en met z'n allen lopen we het hotel in. Er worden een paar rare blikken op ons geworpen, wat redelijk begrijpelijk is. Er lopen hier vijf (bijna) volwassen mensen rond, die van top tot teen doorweekt zijn, alsof ze zojuist zijn aangevallen door een waterslang.

Gehaast lopen we naar de hotelkamer, waar we lachend naar binnen lopen. Iedereen trekt schone kleren aan, ik heb Michael de kamer uit moeten slepen omdat hij niet weg wilde, en nu zitten we op de bank met een glas cola.

''Het was echt gaaf vandaag, en nu mag je ook mee naar de studio voor ons nieuwe nummer!'', roept Ashton enthousiast. Ik schenk hem een grote glimlach en knik vrolijk, het is echt super om zoveel tijd met de jongens door te kunnen brengen!

Ik voel dat Luke me aankijkt en kijk hem vragend aan. Zijn wangen kleuren rood aan en snel wendt hij zijn blik af. Wat is er toch met hem aan de hand? Ik wil niet dat we elkaar de hele tour gaan negeren, dat zou ronduit vreselijk zijn.

Luke is juist degene waar ik het eerste naartoe stap om mee te praten, wat dat ook mag zijn. Hij snapt alles en heeft overal wel een goed antwoord of advies op. Dat ga ik niet laten verbreken door die stomme kus, dat laat ik echt nooit gebeuren!

Ik wenk hem en loop vervolgens naar mijn kamer, waar ik ga zitten op het grote waterbed. Even later hoor ik voetstappen aankomen en loopt Luke een beetje onzeker de kamer in, waarna hij de deur sluit en daar blijft staan.

''Luke, ik wil niet dat onze vriendschap wordt verbroken door, door wat er vanmiddag is gebeurd. Je betekent enorm veel voor me, ik kan je niet zomaar laten gaan!'', zeg ik een beetje wanhopig.

Een tijdje is het stil, en een paar keer doet hij zijn mond open, die hij dan vervolgens weer sluit. Als er een lange tijd voorbij is sta ik op en maak aanstalten om weer terug naar de anderen te lopen, dit heeft ook totaal geen zin dus.

''Nee wacht, Rose. Ik, het spijt me. Ik weet niet wat ik deed, en het was niet de bedoeling om het zo te laten lopen!''

Ik kijk hem verdrietig aan, het betekende dus echt niets voor hem. Ik knik en grijp naar de deurklink, om vervolgens weer naar de woonkamer te lopen. Maar voordat ik de deur kan openen legt hij snel zijn hand op de mijne, waardoor ik ter plekke verstijf.

''Rose, ik weet dat het gevoel niet wederzijds zal zijn, maar ik kan er niets aandoen. Vanaf de eerste dag was je al zo enorm bijzonder, ik wist niet eens waarom. En zie me nu, een watje dat niet eens zijn gevoelens durft te tonen aan het meisje voor hem.''

Sprakeloos kijk ik hem aan, voelt hij dan hetzelfde voor mij als ik voor hem?!

Hey lieve, schattige panda's!

OMG, misschien vindt Luke Rose wel leuk, hmmm ;)

Het is zo geweldig dat ik al zoveel lezers heb, super bedankt iedereen!

IK HOU ENORM VEEL VAN JULLIE ALLEMAAL!

Kus, Bente.