Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 4.

Checked.

POV Rose.

De weken voor het concert vlogen voorbij. Ik dacht nergens anders meer aan, eindelijk zou ik mijn favoriete band zien. Stephanie en ik waren niet meer te houden de dag voor het concert, en dat kon Skylar goed merken.

''Het lijkt wel alsof jullie voor het eerst te horen krijgen dat eenhoorns bestaan'', zuchte ze.

Ik keek haar met een boze blik aan.

''Iedereen weet dat eenhoorns bestaan, dat is inmiddels een feit geworden.''

Ik hoor Stephanie en Skylar diep zuchtten, nog steeds geloven die sukkels niet in eenhoorns.

Na een lange en vermoeiende dag waren we eindelijk vrij van school. Ik zou Stephanie om 7 uur 's ochtends ophalen, zodat we er rond 9 uur 's ochtends waren. Het concert begint pas om 6 uur 's avonds, maar dan weten we zeker dat we een goede plek hebben. De avond voor het concert kon ik niets anders doen dan als een gek rondjes door mijn kamer rennen en alle lyrics van de liedjes van 5sos meezingen, euhm, gillen.

Mijn moeder heeft volgens mij nog nooit zo vaak tegen me gezegd dat ik normaal moest doen. Maar kom op, niemand gaat normaal doen op de avond voor een concert waar je zo lang van gedroomd hebt.

Ik heb tot 3 uur 's nachts wakker gelegen, het lukte me met geen mogelijkheid om in slaap te komen. Uiteindelijk ben ik toch op mysterieuze wijze in slaap gevallen. Dromend over de jongens, totdat mijn wekker die ochtend mijn mooie droom verpestte.

Toen de wekker ging was ik meteen klaarwakker, en niet eens moe. Ik sprong uit mijn bed als een pro en pakte mijn setje kleding dat ik had klaargelegd. Ik sprintte naar de badkamer en nam een douche. Ik poetste mijn tanden zorgvuldig, totdat ze glanzend wit waren. Vervolgens kleedde ik me aan in de kleren die ik had meegenomen. Ik had een zwarte skinny jeans aan met een paar gaten erin. Daarboven droeg ik een witte tanktop waar met zwarte sierlijke letters 5sos opstond. In mijn tas had ik nog een bordeaux rood vest zitten, voor het geval het koud zou worden.

Waarschijnlijk zou dat niet gebeuren, aangezien het zomer was. Maar je weet maar nooit, ik ben altijd op alles voorbereid.

Verder droeg ik nog een zilveren dunne ketting, in een driehoekige vorm. Om mijn pols droeg ik mijn zilveren Casio Retro horloge die ik had gekregen voor mijn verjaardag.

Toen ik me aangekleed had krulde ik mijn haar in een natuurlijke krul, waarna ik twee plukjes naar achteren deed en die met een speldje vastzette. Ik deed wat eyeliner op, en voegde daarna nog een sierlijke wing toe. Nog een klein laagje mascara en klaar! Ik droeg geen foundation, puur omdat ik geen puistjes heb. Als finishing touch deed ik nog knalrode matte lippenstift op, wat mijn outfit een leuke touch gaf.

Toen ik klaar was liep ik naar beneden en at mijn ontbijt, wat bestond uit cornflakes met melk en vruchten. Ik werkte mijn lippenstift na mijn ontbijt nog bij, trok mijn bruine Clarks en spijkerjack aan en keurde mezelf nog even in de spiegel.

Voor de eerste keer zag ik er nog best vertoonbaar uit, voor mijn doen dan. Ik ben nooit zo een zeker meisje geweest, laat staan dat ik mezelf ooit mooi heb gevonden. Ik hoorde mijn moeder toeteren, wat betekende dat we zouden vertrekken. Ik trok een sprintje naar onze witte cabrio mini en stapte in. We haalden Stephanie op, die een paar straten verderop woonde, en deden het dak van de auto open.

Het was super warm, geweldig weer voor een concert dus. De autorit verliep rustig en we hebben de hele weg gepraat over de jongens, inclusief mijn moeder.

En hier staan Stephanie en ik dan, helemaal vooraan. Er was nog geen eenhoorn toen we aankwamen, dus konden we meteen vooraan gaan staan. We hebben hier 9 uur staan wachten, maar nog steeds is dat het zeker waard.

Het staat nu ook bomvol, je kunt nog geen millimeter opschuiven. Maar juist dat maakt het zo gezellig, er is een hele fanbase en het voelt alsof het je familie is.

''OMG, VOLGENS MIJ KOMEN ZE ZO OP'', hoor ik Stephanie in mijn oor schreeuwen.

''JA, IK DENK HET OOK'', schreeuw ik terug. We barsten in lachen uit, omdat een paar mensen ons rare blikken toewerpen.

Het is nog tamelijk stil, waardoor iedereen ons wel gehoord moest hebben. Niet dat het ons wat uitmaakt, iedere eenhoorn hier mag weten dat we er zijn. Na nog een kwartiertje gewacht te hebben, gaan de lichten opeens uit.

Het concert is buiten, waardoor je alleen nog wat bomen en mensen ziet staan. Iedereen begint te gillen en ik gil mijn longen uit mijn lijf. Op dat moment beginnen er allemaal spotlights te schijnen, waardoor iedereen nog harder gaat schreeuwen.

En dan zie ik ze, de jongens waar ik mijn hele leven al fan van ben geweest, de jongens die mijn leven hebben gered en elke dag een glimlach op mijn gezicht toveren. Ze rennen als helden het podium op waar ze hun positie in nemen. Ik gil zo hard als ik kan en kan mijn ogen nog steeds niet geloven.

Daar staan ze dan, slechts enkele meters van mij verwijdert, te schitteren als sterren aan de hemel in een prachtige heldere zomernacht.

Heeey lieve schattige panda's van me. Er moet me iets van mijn hart af. Ik probeerde net mijn gitaar te stemmen en dat ging aardig goed, alleen toen gebeurde het.

Ik zat lekker in de flow van het knopje draaien en opeens ''PANG'', daar knapte de snaar. Ik voelde me echt een malloot en mijn moeder keek me met een ''allemachtig wat doe jij nou weer'' blik aan.

Dus nu moet ik een nieuwe snaar kopen, wihoe. Nou dat was mijn verhaal, leuk he?

En, hoe vinden julie het verhaal tot nu toe? Ik heb al bijna 200 reads, en daar ben ik super blij mee! Het zou leuk zijn als meer van jullie zouden willen reageren, voten of mij followen, maar dat hoeft natuurlijk niet!

Ik ben al super blij dat jullie mijn boek lezen, daar ben ik jullie nog steeds super dankbaar voor! Morgen begint school weer, dus ik weet niet wanneer ik weer zal updaten.

Ik probeer vanavond nog vooruit te werken, zodat ik wel wat kan updaten komende week! Kus, Bente.