Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 55.

POV Sean

Ik zit in een luxe hotelkamer, vlakbij het hotel waar Rose verblijft. Ik heb uitgezocht waar ze verblijft, voor hoelang, ik weet zelfs het tijdstip dat ze weer vertrekt. Door de hele stad zitten mensen van mij verstopt, om haar overal in de gaten te kunnen houden.

Vandaag hebben haar lieve vriendjes een concert, waardoor Rose dus alleen thuisblijft. Mee naar het concert zal ze niet mogen, aangezien ze geen kaartjes heeft en ook niet zomaar mee kan gaan. Vanavond moet alles dus gebeuren, er hangt veel vanaf.

Ik kan mijn vader laten zien dat ik ook dingen alleen kan, dat ik ook zelfstandig en slim ben! Hij zal eens weten dat ik niet een zwakke zoon ben met veel praatjes. Nee, ik ben sterk en machtig. Ik kan mensen zonder medelijden meenemen, mishandelen of zelfs ergere dingen aandoen.

En vanavond is de tijd om dat te laten zien. Rose is geen zwakke meid, nee, ze heeft zeker pit. Maar we zullen vanavond wel zien hoeveel pit ze eigenlijk echt heeft. Hoeveel ze aan zal kunnen, of ze het überhaupt aan zal kunnen.

Grijnzend loop ik door de hotelkamer heen, ik kan niet wachten om eindelijk toe te kunnen slaan! Ze zal lijden, ze zal zeker gaan lijden. En het maakt me niets uit dat ze pijn heeft, dingen niet wil. Ik moet mijn reputatie hoog houden, wat daar ook de prijs van mag zijn.

Veel om Rose geef ik toch niet, ze is nooit populair geweest en we haten elkaar al sinds dat ik haar ken. Geen haar op mijn lijf die haar ooit heeft gemogen, of zal mogen. En daarom is zij juist het perfecte slachtoffer, omdat ik toch geen medelijden zal krijgen!

En ach, misschien klinkt het wat hard en bot. Maar dat moet wel in de wereld waarin ik leef, anders overleef je het simpelweg niet. Je moet een bikkel zijn, stoer zijn, voor je doelen willen vechten. Anders kom je nergens en ben je niets, niemand.

De klok tikt langzaam door, bijna is het tijd om te gaan. Ik trek mijn zwarte jack aan, doe mijn zwarte Nike schoenen aan en bind de veters stevig vast. In mijn binnenzak drukt een koude, metalen pistool tegen mijn borstkast aan.

Je weet maar nooit wat er kan gebeuren, je moet op alles voorbereid zijn. Niet dat ik van plan ben om haar neer te schieten, nee. Dat zou te makkelijk zijn, veel te makkelijk. Ze moet lijden, ze moet mij erkennen als grote macht!

De klok staat op acht uur 's avonds precies. Tijd om te gaan!

Met volle moed loop ik het hotel uit en stap recht in een onweersbui. Altijd fijn, duister weer maakt het alleen maar beter. Met een snel tempo loop ik richting het hotel van Rose, wat nog geen vijf minuten lopen is. Zo normaal mogelijk loop ik naar binnen, op weg naar Rose haar verblijfplek.

Na alle trappen te zijn opgelopen kom ik aan bij de juiste kamer, en blijf er even voor staan. Er komt geen geluid uit de kamer, wat betekent dat haar vriendjes al vertrokken zijn. Ik trek mijn jack recht, haal een keer diep adem en klop aan.

Na een paar seconden hoor ik voetstappen naar de deur lopen en wordt er wat aan sloten gefriemeld. De deur gaat open en Rose kijkt nieuwsgierig naar buiten. Zodra haar blik op mijn gezicht valt verstijfd ze voor een seconde, de angst is duidelijk af te lezen.

Nog voordat ze de deur weer kan dichtslaan staat mijn voet er al tussen en grijpt mijn hand naar haar dunne pols. Ik kijk haar doordringend aan, waardoor ze zichtbaar in een krimpt. Een grijns siert mijn mond, misschien wordt dit nog makkelijker dan gepland!

''Hallo Rose, jou heb ik lang niet gezien.''

Hey lieve schattige panda's!

Een kleiner hoofdstukje, school werkt niet bepaald mee de laatste tijd :'(

WIE VERZINT ER EEN LEUKE SHIPNAAM VOOR LUKE EN ROSE, EN WIE HEEFT ER NOG LEUKE VRAGEN VOOR DE Q&A? IK HEB VRAGEN NODIG LIEVE ABRIKOOSJES VAN ME.

HAHA.

Goed, dat was het wel weer. Maar ik heb echt meer vragen nodig, dus reageer alsjeblieft even met een vraag :) Het mag aan ieder persoon uit het boek zijn en ook aan mij!

Kus, Bente.

EN VERGEET GEEN VRAGEN TE STELLEN, DAT IS JULLIE HUISWERK VOOR VANDAAG! ;)