Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 62.

POV Calum

Inmiddels is Rose al langer dan drie dagen vermist. We hebben de politie gebeld, maar ze zeiden dat het erg moeilijk was om haar terug te kunnen vinden. Bullshit! Daarom zijn ze toch politie, om mensen te helpen met hun problemen?

De jongens en ik slapen allemaal niet meer, de concerten gaan slecht en alle interviews worden afgezegd. Luke heeft sinds haar verdwijning niets anders gedaan dan zoeken naar een spoor van haar. Hij zegt niets meer, kijkt alleen maar met een verdrietige blik naar buiten en lacht nooit meer.

We weten niet wat er aan kunnen doen. Ze is weg, maar waarheen? Door wie? Ze moet ontvoerd zijn, anders zou de deur niet open hebben gestaan. Maar heeft ze vijanden, mensen die haar niet mogen? We hebben haar er nooit over horen praten.

Allemaal zijn we radeloos, hoe krijgen we haar ooit weer terug? Niemand weet het antwoord en het lijkt er niet op dat we dat antwoord snel zullen krijgen. We zullen het zelf uit moeten zoeken, maar wij zijn ook geen professionals in het opspeuren van ontvoerde mensen.

''Jongens!'', roept Luke opeens door de kamer heen. We kijken verbaast op en lopen naar hem toe, waar we hem zittend op de grond aantreffen. In zijn hand houdt hij een klein, verfrommeld papiertje waar wat op staat geschreven.

''Hier, lees dit eens!'', zegt hij dwingend. Ik pak het briefje van hem aan en vouw het voorzichtig open. Vluchtig lees ik het briefje en mijn mond valt open als ik klaar ben met lezen.

Hoi.

Rose kwijt? Dat kan zeker kloppen. Wie haar heeft meegenomen? Dat ben ik, Sean. Waarom? Omdat ze mij moet erkennen, net zoals jullie! Maar dat deed ze niet, daar zal ze dus voor moeten boeten.

Wil je haar terug? Kom dan op vrijdagavond klokslag acht uur 's avonds naar het oude plein, hieronder de kaart.

Tot snel, vrienden.

''Hoe kan hij?! Hij kan Rose niet zomaar ontvoeren, wat voor een gek denkt hij dat hij is?'', schreeuwt Michael boos. Ikzelf voel ook woede opborrelen, wie deze gast ook mag zijn, hij zal boeten! Niemand komt aan Rose, al helemaal niet met slechte bedoelingen!

''Morgenavond is het vrijdagavond, we moeten haar zien te redden!'', roept Luke weer. Je merkt duidelijk zijn woede, frustratie maar ook pijn. Hij is natuurlijk wel het vriendje van Rose, wat het voor hem nog erger moet maken. Hij is zijn geliefde kwijt, en of hij haar nog terug gaat zien is maar de vraag.

''We moeten wapens mee, voor het geval dat. We hebben geen idee met wie we te maken gaan krijgen, wie weet zijn het wel topcriminelen en schieten ze ons allemaal overhoop!'', roept Ashton deze keer. We kijken hem even verbaast aan, maar beseffen ons dan dat het eigenlijk wel een goed idee is.

Zonder wapens gaan we waarschijnlijk nergens komen, laat staan dat we Rose dan weten te bevrijden! Ik stel de jongens voor om het management te overleggen, aangezien we niet zomaar kunnen verdwijnen. Ze stemmen ermee in en even later zit ik aan de telefoon te bellen met het management.

''Nee, snap ik. Ja. Wat?! We moeten haar godverdomme redden, we kunnen haar niet zomaar aan haar lot overlaten! Boeit me geen flikker, wij gaan naar Rose toe. U doet uw best maar, ons hou je niet tegen! Een hele fijne dag nog, flikker.''

Boos gooi ik de telefoon op de tafel, hoe kunnen ze dit maken!

''Wat zeiden ze?'', vraagt Luke met een lichte paniek in zijn stem. Ik kijk hem met een verdrietige blik aan, waarna ik mijn ogen neersla. Hoe moet ik hem ooit gaan vertellen dat we niet naar het adres mogen gaan, omdat het te gevaarlijk is?

''Ze vonden het niet goed. Het was te gevaarlijk, we mochten onze eigen levens niet riskeren. Ze sturen bewaking om ervoor te zorgen dat we niet weggaan, het spijt me. Ik heb er alles aan gedaan, maar management wilde het niet..''

Luke zijn ogen zijn bijna pikzwart geworden en woest kijkt hij naar de telefoon. Hij pakt het ding met een snelle beweging en typt wild een nummer in. Even later komt er een reeks scheldwoorden uit zijn mond die met niets in vergelijking vallen, zijn woede is in ieder geval duidelijk te horen.

''Vuile flikkers! Het boeit jullie ook geen flikker! Ze is godverdomme mijn vriendin, domme varkens! Ja, mijn vriendin, als in liefde. Nog nooit van gehoord, domme eikel!''

Zo ging het nog een tijdje door en na tien minuten legde hij de telefoon weer op tafel.

''Geregeld. Er moeten alleen bewakers mee, maar dat boeit me geen flikker. Het enige wat telt op dit moment is Rose, ze moet worden gered uit de handen van die vieze, vuile-''

''We snappen het Luke, we snappen het. Maar misschien moeten we gaan slapen nu, zodat we goed uitgerust zijn voor morgen? Dan kunnen we er morgen goed tegenaan, en het gaat zeker lukken'', zegt Michael sussend.

Luke knikt kort en ook ik denk dat het een verstandig idee is. We lopen naar onze kamer en ik loop naar mijn eigen kamer. Ik sliep alleen, wat best lekker was. In een rap tempo trek ik mijn kleding uit, neem nog een korte douche, trek een schone boxer aan en kruip in bed.

De dekens voelen koud aan op mijn warme huid en ik merk nu pas dat ik helemaal warm ben. Alle stress vandaag werkte ook niet echt mee en dit nieuws was al helemaal teveel. Het was de druppel die de emmer deed overlopen, als je het mij vraagt.

Hopelijk vinden we Rose morgen wel, ik kan er niet tegen om niet te weten wat er met haar gebeurt. Ze voelt als een klein zusje voor me, een klein zusje dat ik met mijn leven moet beschermen. Niemand komt zomaar aan haar, al helemaal niet als het vieze, vuile eikels zijn!

Wie die Sean ook mag zijn, hij is nog lang niet jarig. Zodra ik hem zie zal ik hem helemaal verrot slaan, dat zal hem een lesje leren! Wie denkt hij wel dat hij is, meisjes zoals Rose zomaar meenemen omdat ze hem zogenaamd niet 'erkent'.

Welke gek verzint dat nou? We leven niet in een dictatuur, iedereen hier is vrij om te gaan en staan waar die zelf wil! Maar helaas heb je nog steeds de mensen die niet helemaal sporen en gekke ideeën in hun hoofd hebben. Het is oneerlijk dat Rose daar het slachtoffer van moet worden.

Met een overvol hoofd en miljoenen gedachten val ik uiteindelijk in slaap, op naar een zware en gevaarlijke dag.

Hey lieve schattige panda's!

Nog snel even een hoofdstukje, school is zo annoying :(

Alles goed met jullie? :)

Vraag bij dit hoofdstuk:

Zou je liever Cameron Dallas of Luke Hemmings daten? HEHE.

Kus, Bente.

P.S. Ik date ze gewoon allebei, maar dat mogen jullie lekker niet. Hihi.