Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 33.

POV Rose

Met grote ogen kijk ik Ashton aan, weg? Weg uit Londen, waar ik ben geboren, ben opgegroeid en mijn beste vriendinnen heb ontmoet? Dat kan toch niet opeens, ik kan toch niet opeens verdwijnen?

''Maar hoe zit het dan met school, daar moet ik ook gewoon heen! Ik heb eindexamens dit jaar, dat kan ik niet opeens overslaan!'', roep ik hysterisch.

Calum loopt naar me toen en trekt me bij hem op schoot, waarna hij zijn armen om mijn lichaam slaat. ''Het komt goed Rose, wees maar niet ongerust. We gaan naar een plek waar ze ons niet zullen vinden en school kunnen we via de computer doen'', vertelt zijn rustige stem me.

Ik knik, toch niet zo zeker van deze onverwachtse beslissing. Is het niet een beetje overhaast allemaal, misschien was het gewoon een grapje en gebeurt er niets. Dan nemen we al deze maatregelen voor niets, dat is dan toch helemaal niet nodig?

''Het is heel lief hoor, maar zo een vaart loopt het toch niet? Ik bedoel, het is vast gewoon een grapje en zo gevaarlijk kan het niet zijn'', zeg ik zelfverzekerd. Ze kijken me allemaal aan alsof ik net iets in het chinees heb gezegd en beginnen dan allemaal door elkaar heen te praten.

''Rose, jij snapt toch ook wel dat dit heel gevaarlijk is? Zoiets zeggen ze niet voor de grap hoor!'', hoor ik Luke zeggen.

''We gaan je niet zomaar onbeschermd achterlaten Rose, je bent belangrijk voor ons en we willen je beschermen!'', roept Michael er nog tussendoor.

Na een paar minuten te hebben geroepen stoppen ze eindelijk en kijken me allemaal aan, alsof ze op een antwoord wachten. ''We vertrekken vanavond nog, ik bel management wel'', zegt Ashton beslissend.

Zonder dat we er iets tegenin kunnen brengen beent hij naar de telefoon en begint hevig te bellen naar de cupcakegoden mogen weten wie allemaal. Ondertussen beginnen de jongens met het inpakken van koffers en lopen elke minuut weer ergens anders heen.

Ik sta er een beetje verward bij, gaan we nou echt zomaar weg? En wat moet ik tegen Stephanie en Skylar zeggen? Tegen Haylor? ''Ja sorry, ik moet vluchten voor een of andere persoon waarvan ik niet weet wie het is.'' Dat kan toch niet zomaar?

Luke kijkt me bezorgd aan en loopt dan naar me toe. Hij trekt me in een knuffel en strijkt met zijn duim over mijn rug, wat me een rustgevend gevoel geeft. ''We gaan je beschermen, we zorgen ervoor dat niemand jou iets aandoet Rose.''

Bij zijn woorden ontspan ik een beetje, het komt echt wel goed! We gaan gewoon even weg, wachten een tijdje op een andere plek en gaan dan weer terug naar hier, klaar. Dan kunnen de jongens weer op tour en kan ik verder met leven.

''We kunnen vertrekken, ik heb alles geregeld. Rose krijgt les via de computer en wij gaan haar begeleiden, ik heb tips gekregen van haar psychologe. Management heeft een huisje gevonden in een of andere streek waar we nu heen kunnen'', zegt Ashton in een rap tempo.

Koffers worden in een grote auto gesleept, blijkbaar is die ook opeens uit de lucht komen vallen. Haastig loop ik mee, we sluiten de hotelkamer af en lopen naar de auto. Daar stappen we met zijn allen in en Michael scheurt ervandoor. Naast hem zit Ashton, die aanwijzingen geeft om de goede weg te vinden.

Ik zit tegen het raam aan, naast me zit Luke en daarnaast zit Calum. Ik staar naar buiten en kijk naar de voorbij flitsende gebouwen. Vaarwel lief stadje, tot gauw.

Ik beloof dat ik snel weer terug ben, echt waar.

Hey lieve schattige panda's!

Een kort hoofdstukje deze keer, ik ben nogal druk met school, vandaar.

Votes en comments zijn altijd welkom :).

Kus, Bente.