Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 12

POV Rose

Nadat ik mijn ouders het hele verhaal heb verteld en ervoor gezorgd heb dat ik de komende week niet naar school hoef, loop ik met wat moeite mijn kamer in. Ik laat me in mijn vensterbank zakken en leun tegen de muur aan. Eenzaam staar ik naar buiten, niet wetend wat ik moet doen.

Ik pak mijn mobiel en start twitter op, als je je verveelt moet je toch iets doen. Ik klik op Luke zijn profiel en zie dat hij twee uur geleden wat getweet heeft.

''Bedankt voor de geweldige avond, het was een avond om nooit te vergeten,'' staat er geschreven.

Ik reageer er op en ga naar mijn eigen account. Daar plaats ik een foto van mij en de jongens op, die we hadden gemaakt toen we backstage waren.

Luke kijkt met een overdreven vrolijk gezicht de camera in en ik sta met een arm leunend op zijn schouder lachend toe te kijken.

Ashton en Calum staan met twee verbaasde gezichten naar elkaar te kijken en Michael kijkt met een geweldige pokerface de camera in. Het is een geweldige foto, al zeg ik het zelf.

Als tekst schrijf ik: ''It was the best day of my life, I love you freaks.'' Na een tijdje krijg ik een aantal leuke reacties terug, de meeste schrijven dat ze jaloers zijn. En als ik een van hen zou zijn, zou ik absoluut hetzelfde gevoel hebben.

De dag gaat langzaam voorbij en ik verveel me dood. Kijkend naar een programma op tv merk ik dat mijn mobiel steeds vaker oplicht.

Nieuwsgierig ontgrendel ik mijn mobiel en zie dat ik enorm veel meldingen van twitter binnen heb. Als ik erop klik moet hij eerst vijf minuten laden, voordat hij weer enig teken van leven vertoond.

Nadat ik eindelijk kan zien waarom ik zoveel meldingen heb kijk ik verschrikt naar mijn scherm.

''Luke heeft op je tweet gereageerd.'' Alle cupcakes nog aan toe, is dit soms een grap?

Snel druk ik op de melding en scroll naar de foto, die inmiddels al meer dan duizend keer is geretweet. Onder de foto staan veel reacties, maar een reactie doet mijn hart stilstaan. ''It was a great time with you, we love you too freak.'' 

Luke. Luke freaking Hemmings heeft op mijn foto gereageerd en geretweet.  Het duurt een halfuur voordat ik weer een beetje normaal kan fatsoeneren, en besluit om op hem te reageren.

''Hope I'll see you again, I miss you guys so much.'' Tevreden kijk ik naar mijn berichtje en tweet het, met de linknamen van 5sos erbij.

Als ik even later naar mijn volgers kijk, zie ik dat ik er veel meer bij heb. Allemaal 5sos fans, maar dat maakt me juist heel blij. Ik zie dat Luke en Michael me volgen en voel dat ik onbewust een grote glimlach op mijn gezicht krijg. Misschien is deze dag dan toch niet zo heel erg.

Mijn moeder komt binnen en ziet me in de vensterbank zitten.

''Moet je niet eens wat gaan doen voor school?''

Shit, school. Bedankt mam, fijn dat je me eraan herinnert.

''Nee, ik heb volgende week geen toetsen en het huiswerk heb ik al af,'' mompel ik.

Mijn moeder kijkt me met een bedenkelijke blik aan, maar besluit dan toch maar om weg te gaan. Een verstandige keuze, omdat ik toch geen zin had in een gesprek.

''Wil je nog even voor me naar de supermarkt lopen Rose? De yoghurt is op en er moet ook nog fruit komen,'' schreeuwt mijn vader vanaf beneden.

''Ja, ik kom er zo aan,'' schreeuw ik met een geërgerde stem terug.

Wie bedenkt er nou om hun net aangevallen dochter naar de winkel te sturen,  nota bene met een gekneusde enkel? Mijn ouders dus.

Ik klim uit de vensterbank en loop voorzichtig naar beneden, mijn enkel is nog steeds niet helemaal beter. Als ik beneden kom zie ik dat er wat geld op de eikenhouten keukentafel ligt en daarnaast een lijstje met wat er moet komen.

Met mijn ''nieuwe'' fiets, een zwarte tweedehands omafiets om precies te zijn, fiets ik in een sloom tempo naar de winkel. Eenmaal aangekomen spring ik behendig van mijn fiets af en zet hem in het daarvoor bestemde fietsenrek.

Ik loop de Albert Heijn in en zie dat het best rustig is tot mijn verbazing in, sinds het eigenlijk altijd druk is in de appie happie. Ik pak een mandje en loop als een sloom wijf door de winkel, alle spullen ondertussen meepakkend.

Als ik bij de kassa kom zit er een meisje, ik schat dat ze ongeveer dezelfde leeftijd als mij heeft. Als ik mijn spullen op de loopband heb gelegd en voor haar sta, kijkt ze me met grote ogen aan.

''Jij bent toch het meisje dat 5sos heeft ontmoet?'' vraagt ze met een trillende stem.

Ik lach en knik, nooit geweten dat er andere fans in deze buurt leefden.

''Wow, dan moet je wel heel gelukkig zijn geweest!''

''Dat was ik zeker, ik had het iedere andere fan net zo erg gegund,'' zeg ik met een vriendelijke stem.

Als ik heb betaald en weg wil lopen hoor ik het meisje mijn naam roepen. Met een verbaasd gezicht draai ik me om en zie dat ze met een klein, wit papiertje wappert. Ik loop terug naar de kassa en neem het papiertje aan, waar in een sierlijk handschrift een nummer op staat geschreven.

''Dan kunnen we contact houden, als je dat leuk zou vinden.''

Ik knik en schenk haar een grote glimlach als ik me iets bedenk.

''Hoe heet je eigenlijk?'' vraag ik met een lachende stem.

''Haylor, en jij heet Rose, neem ik aan?''

Weer knik ik en we nemen afscheid, aangezien haar baas er nogal boos uitziet.

Thuis leg ik de boodschappen in de keuken neer en plof op de bank neer, nadat ik een blikje cola heb meegesmokkeld. Ik voeg haar nummer toe en stuur haar een berichtje.

Al snel krijg ik een antwoord terug, waarin staat dat ze het leuk zou vinden om me wat beter te leren kennen. Ik stem er mee in en we besluiten morgen bij de Starbucks af te spreken, aangezien ze dan vrij is en ik niet naar school hoef.

Na nog een tijdje te hebben gepraat moet ze gaan, ze heeft een date met haar vriendje. Ik wens haar veel plezier en leg mijn mobiel weg, denkend aan hoe mooi het zou zijn als ik ook ooit een vriendje zou krijgen.

Heyheey lieve schattige panda's, mijn boek staat op #76 in fanfictie en het is mijn droom om het in de top drie te krijgen.. Hopelijk kunnen jullie mij daarbij helpen!

Super bedankt voor alle lieve comments. Kus, Bente.