Sleeping beauty [L.H.]

Hoofdstuk 13.

POV Rose

Als ik wakker word zie ik dat mijn twitter weer op ontploffen staat. Mijn mobiel geeft zelfs aan dat hij oververhit is, shit.

''Telefoon schakelt over 3, 2, 1 automatisch uit,'' verschijnt er op het beeldscherm.

Met een gefrustreerd hoofd gooi ik het ding tegen de muur aan, en al snel bedenk ik me dat dat niet zo slim was. Ik sta snel op en pak hem van de vloer op, gelukkig zit er geen barst in.

Na mijn geweldige actie spring ik onder de douche, zodat ik er nog een beetje vertoonbaar uitzie. Dan bedenk ik me dat ik vandaag naar de Starbucks ga met Haylor, en werp snel een blik op de klok, die gelukkig aangeeft dat het pas twaalf uur is.

Nog een uur, dat moet lukken.

Met een opgelucht hart ga ik verder met douchen, het zou nogal gênant zijn als ik op de eerste afspraak al te laat zou komen. Nadat ik me heb gewassen met mijn lievelingszeep die een zoete bloemengeur heeft loop ik naar mijn inloopkast.

Na een uur weet ik eindelijk wat ik aan moet trekken en kleed me haastig om, aangezien ik over een halfuurtje al weg moet. Het is nog steeds lekker weer, tijd voor een jurkje! Met wat moeite trek ik mijn jurkje aan, waarna ik mezelf bekijk in de spiegel.

Ik draag een jurkje dat net boven mijn knieën komt en een lichtblauwe kleur heeft. Hij is strapless, wat ik persoonlijk heel mooi vind. Op het jurkje staan met witte lijnen een bloemenpatroon getekend, wat er erg sierlijk uitziet. Om mijn nek hangt een zilveren ketting met een klein veertje eraan.

Mijn bruine haar heb ik in een slordige paardenstaart, waar ik om het elastiekje een plukje haar heb gewikkeld. Om mijn pols draag ik een paar zilveren en witte armbandjes, die ik ooit bij een schattig winkeltje in Italië heb gekocht.

Onder mijn jurkje draag ik witte sandaaltjes, en mijn teennagels zijn in een felrode kleur gelakt. Mijn make-up heb ik naturel gehouden, ik heb nooit zoveel make-up gedragen. Een lichtroze lippenstift siert mijn lippen en ik ben er best tevreden mee.

Als ik op de klok kijk zie ik dat het al kwart voor een is, tijd om te gaan dus. Ik sprint naar beneden, trek mijn spijkerjack aan, roep gedag en fiets naar de Starbucks. Onderweg word ik bijna aangereden, maar dat gebeurt wel vaker.

Ik ben gewoon niet zo een heldin in het verkeer, kan er ook niets aan doen.

Om klokslag een uur zet ik mijn fiets tegen een muurtje aan en loop de Starbucks binnen. Ik zie Haylor al zitten en loop naar haar toe. We begroeten elkaar en lopen naar de toonbank om wat te bestellen.

Met mijn Starbucks beker, waarop in sierlijke letters mijn naam staat geschreven, zitten we op een bankje bij een groot raam, vrolijk pratend over, je raad het al, 5sos. Ik neem een slokje van mijn Frappucino caramel en bevries bijna mijn tong, maar allemachtig, wat is Starbucks toch lekker.

''En, wie is jouw favoriet?'' vraagt Haylor met een geamuseerde stem aan me.

''Hm, daar vraag je me toch bijna een onmogelijke vraag, maar als ik moest kiezen zou het Luke zijn.''

Ze knikt goedkeurend, alsof ik zojuist mijn examen heb gehaald.

''En die van jou dan?''

Ze kijkt me met een geschrokken gezicht aan en kijkt vervolgens naar het T-shirt dat ze aanheeft.

Daar zie ik met handgeschreven letters ''Calum Hood'', opstaan. Op het T-shirt staan verder allemaal tekentjes die te maken hebben met 5sos en het ziet er heel gaaf uit.

''Wauw, heb je dat zelf gemaakt?'' vraag ik met een bewonderde stem.

Ze knikt trots en ik zie haar ogen oplichten als ze een brede glimlach toont.

''Nou, ik denk dat ik nu wel weet wie je favoriet is,'' zeg ik lachend. Ze grinnikt ook en er ontstaan lichte blosjes op haar wangen, wat er schattig uitziet.

We hebben bijna twee uur in de Starbucks gezeten en zijn nu op weg naar Haylor's huis. Nadat ik twee keer in de bermen ben gereden en bijna een oud vrouwtje heb overreden komen we bij haar huis aan. Ze woont, net zoals ik, nog bij haar ouders.

We lopen naar binnen en er is niemand thuis, gelukkig. Ik ben nooit zo goed geweest in mezelf voorstellen bij vrienden, vreemd genoeg weet ik mezelf altijd voor schut te zetten.

We lopen naar haar kamer die iets kleiner dan die van mij is, maar wel gezellig is ingericht. Op de muur hangen drie grote posters van 5sos en daar tussendoor allemaal kleine tekeningen.

Ik bewonder de muur nadat ze heeft verteld dat ze bijna een jaar aan de muur heeft gewerkt. Haylor zit op haar bed en ik draai rondjes op haar bureaustoel, pratend over hoe we onze toekomst zien.

''Wat wil je later worden?'', vraagt Haylor. Ik trek mijn schouders op en maak een ''ik heb echt geen idee'' gebaar, waarna ze me lachend aankijkt. ''Ik zou zoveel willen worden en zoveel willen doen, maar daar is mijn leven gewoon te kort voor.'' Ze kijkt me met een begrijpende blik aan, en geeft dan antwoord.

''Als je zoveel wilt doen, begin er dan mee. Want voordat je het weet is je leven voorbij, en heb je spijt dat je zolang hebt stilgestaan.''

Hey lieve schattige panda's, hoe vinden jullie het boek?

Het zou fijn/leuk zijn als er wat meer mensen een comment zouden geven, zodat ik weet wat er kan veranderen of wat juist leuk is :).

Voten, een comment geven en mij een follow gunnen mag natuurlijk altijd.

Ik hou nog steeds van iedereen die mijn boek leest! Kus, Bente.