FARAZİ- Kırmızı Damlalar (Kırık Hayaller Serisi II)

BÖLÜM 25

Yediğim tokat ile geriye doğru sendelenmiştim. Uğur ağabey kollarımdan tutup beni arkasına çekmiş ve annemin üzerine doğru yürümüştü.

"Haddinizi bilin ve bir daha o elinizi sakın kaldırmayın!"

"Sen kimsin be!"

Annem tiz bir çığlık atarak Uğur ağabeyin üzerine yürüyüp göğsüne yumruk atmıştı.

"Kızımı benden aldığın yetmedi mi! Kafasını bulandırıp bize karşı doldurmuşsun!"

"Ben kimseyi doldurmadım. Sizin gibi kimseye zorla bir şey de yaptırmadım. Kim benimle geldiyse kendi isteği ile oldu."

"O şerefsiz arkadaşın yüzünden benim oğlum katil oldu! Oğlumun hayatını kararttın yetmedi kızımı da benden aldın! Ahım senin üzerinde olacak Uğur! Bir annenin ahı ile asla mutlu olamayacaksın duydun mu beni!"

"Anne!"

Tüm gücümle tiz bir çığlık atarak onu susturmuş ve Uğur ağabeyin önüne geçerek annemin üzerine yürüdüm.

"Senin oğlun hasta! Onu sevmeyen bir kızı öldüren bir psikopat! Cezasını almasına rağmen benim arkadaşımı mezarında bile rahat bırakmadı!"

"Alev ağabeyin hakkında düzgün konuş!"

"Konuşmuyorum! Gerçekler zorunuza gitmesin! Bütün bu olanların suçlusu sensin! Oğlunu da kocan gibi büyüttün! Onun bu hale gelmesinin sebebi sensin!"

Senelerce içimde dolan bütün her şeyi söylemek istiyordum. Öfkeyle göz yaşlarımı silip burnumu çekerek gözlerinin içine baktım. Zerre pişmanlık yoktu, aksine daha çok hırslanıyordu.

"Ben o evde neler yaşadım bir ben bir Allah biliyor. O odanın içerisinde ne şiddetler gördüm. Keşke o evin duvarlarının dili olsa da konuşsa."

"Tamam yeter bu kadar, Alev hanım önceki isminiz neydi?"

Öfkeli bakışlarımı annemin üzerinden çekip polis beye döndüm.

"Rima Alev'di polis bey."

"Yeni kimliğinizde sadece ikinci isminiz mi yazıyor?"

"Evet."

"Kimliğinizi alabilir miyim?"

"Tabi ki bir saniye getiriyorum."

Uğur ağabeye bir bakış atarak eve girmiştim. Bütün yaşadıklarımı inkar ederek yeniden hayatımı alt üst etmeye çalışıyordu. Fakat buna izin vermeyecektim.

Komidinin üzerinde asılı olan çantamın içerisinde titreyen ellerimle kimliğimi ararken arkamdan adım sesleri gelmişti.

"Alev iyi misin?"

Cüzdanımdaki kimliğimi çıkartıp gülümseyerek Nefes'e döndüm.

"Çok iyiyim, sen odana geç bizde birazdan geliyoruz."

Cevap vermesine izim vermeden evden çıkıp polisin tam karşısında durdum.

"Buyrun."

Polis kimliği incelerken Uğur ağabeye bakıp yutkundum. İki gündür benimle konuşmuyordu ama benim için de fazlasıyla endişeleniyordu.

"Alev Çakıl."

"Evet." dedim kendimden emin bir ses tonuyla.

"Kendi isteğiniz ile geldiğinizi söylediniz değil mi?"

"Evet tamamen kendi isteğim ile o nikahtan kaçtım ve kaçarkende reşittim."

"Anlaşıldı bir saniye bekleyin."