FARAZİ- Kırmızı Damlalar (Kırık Hayaller Serisi II)

BÖLÜM 80

"Beğenirler Uğur değil mi?" dedim heyecanla.

Uğur arabayı Kartal ağabeylerin evinin bahçesine çekerken gülüp elimi tuttu.

"Tabi ki de beğenirler güzelim, hem aldığın elbiseye ben bile hayran kaldım. Eğer bir gün kızımız olursa ona da böyle güzel şeyler alırsın."

Olayı hemen bizim bebeğimize bağlamıştı. Gülüp başımı salladım, ondan bir bebeğim olsun bende çok istiyordum.

Arabayı park ettiğinde elimdeki hediye kutusuyla indip Uğur'un arka koltuktan çikolataları almasını bekledim.

"Hadi gidelim." diyerek yanıma gelmii ve elimi tutarak eve doğru yürümeye başlamıştı.

Bebeği görmek için o kadar sabırsızlanıyordum ki kalbim yerinden çıkacaktı. Daha önce hiç yakından bebek görmemiştim. Uğur kapıyı çalar çalmaz çalışan bir kadın kapıyı açmıştı.

"Hoşgeldiniz."

Kadın neşe saçarak bize bakarken Uğur "Hoşbulduk." diyerek içeriye girmişti.

"Ağabeyim ve yengem neredeler?"

"Kendileri odalarındalar ben hemen çağırıyorum."

Uğur kendini koltuklardan birine atıp keyiflice "Rahatlarını bozacaklar ama..." diye mırıldandı. Yanına oturup koluna hafifçe vurarak güldüm.

"Bebekleriyle ilgileniyorlar çok görme."

"Bir şey demedim ki güzelim."

Gülmeye devam ederken yanağımdan öperek beni göğsüne çekmişti. Aynı saniyeler içerisinde merdivenlerden ses gelmiş ve hemen Uğur'dan ayrılmıştım.

Doğa elinde kundaktaki bebekle birlikte  aşağıya inerken Kartal ağabey arkasından bizi izliyordu.

"Rahatınızı bozduk ama."

Kartal ağabeyin imalı konuşmalarına karşı ben utanırken Uğur daha cazip bir cevap vermişti.

"Asıl biz sizin rahatınızı bozduk."

İkisinin arası yavaş yavaş düzeliyordu. Artık iki yabancı gibi davranmıyor ve konuşmaya başlıyorlardı. Bu da beni mutlu ediyordu.

Doğa koltuğa oturup bebeğini pışpışlarken oturduğum yerden kalkıp bebeğe doğru gittim.

"Maşallah hiç ağlamıyor." dedim yanına oturarak.

"Sen öyle san sabaha kadar uyutmadı."

"O kadar da olur, merhaba minik bebek."

Uzaktan usul usul onu severken Uğur "Ee bu güzel kızımızın ismi ne olacak?" demişti. Bunun üzerine Kartal ağabey koltuğa biraz daha yayılıp güldü.

"Olacak değil, ismi Güneş oldu."

"Çok güzel bir isim." dedim bebeğe gülümseyerek.

"Evet, dünyamızı aydınlatsın hayatımıza ışık saçsın diye bu ismi koymak istedik."

"Eminim ki beklentinizin de üstünü yapar."

"Darısı sizin de başınıza."

Kartal ağabeyin sözü üzerine bakışlarım hemen Uğur'a gitmişti. Yüzünde huzurlu bir gülümseme ile bana bakıyordu.

Aynı gülümseme ile Doğa'ya döndüm.

"İnşallah."

"Uğur biz senle birer viski mi içsek?"

"Olur."

İkisinin arasında geçen diyalog üzerine Doğa ile birbirimize bakmıştık.

"Araları yavaş yavaş düzeliyor." demişti Doğa.