Just Friends(?)

Utandım şu an.

Magnus sınavdan çıktıktan sonra okulun kafeteryasında onu bekleyen Alec'i görünce birazcık şaşırmıştı.

"Beklemene gerek yok demiştim, bir saattir burada mısın sen?"

"Evet. Bekleme dedin ama dayanamadım. Nasıl geçti sınavın?"

"Güzeldi, çok çalışmıştım zaten." Deyip onun yanına oturmuştu Magnus. "Hala bu durum garip geliyor."

"Sevgili olmamız mı?"

"Kulağa bile tuhaf geliyor." Deyip gülmüştü Magnus. "Yarın sınavın var mı?"

"Sabahtan var bir tane."

"Benim de sabahtan var." Demişti Magnus iç çekerek. "Kiptalarım yanımda, kütüphaneye gidip ders mi çalışsak?"

"Benim kitaplarım yanımda değil ama. Şey mi yapsak?" Deyip heyecanlı heyecanlı konuşmaya başlamıştı Alec. "Bize mi gitsek? Annemle kız kardeşim bugün teyzemde kalacaklar da... evde kimse yok. Hem sen de bizde kalırsın gece."

Alec bunu söylerken çok heyecanlı görünüyordu.

"Yarın sınavım var Alec."

"Ne olmuş, benim de var."

"Kendimi geceden yormak istemiyorum."

"Ne? Ha... sen... hayır öyle bir amacım yok zaten. Sen belirli bir süre istemediğini söyledin ve ben buna saygı duyuyorum. Sadece... çok heyecanlıyım ve seninle daha fazla vakit geçirmek istiyorum. Daha rahat olmak adına annemlere bile teyzemde kalın dedim."

"Yok artık Alec, utandım şu an."

"Ne yapabilirim, her zaman Raphael'de kalırsan kıskançlıktan ölürüm ben." Alec bunu dedikten sonra masum masum Magnus'a bakmaya başlamıştı. "Ne düşünüyorsun? Gelecek misin?"

"O kadar plan ve organizasyon çöpe gitmesin, geleyim bari." Deyip arkasına yaslandı Magnus. "Hem senin odanda klima da var. Rahat ederim."

"Güzel. İstersen Raphael'e gidip birkaç eşyanı alabiliriz."

"Olur, senin kıyafetlerin içinde resmen kayboluyorum, sen de biliyorsun."

...

Alec Magnus ile birlikte önce Raphael'e uğramış daha sonrasında da kendi evine geçmişti.

"Ailene sizde kalacağımı, bu yüzden evden gitmelerini söylediğine hala inanamıyorum."

"Öyle söylemedim. Izzy'e sevgili olduğumuzu söyleyince önce çığlık attı, sonra telefonda sevinçten bir süre kahkaha attı. En son duygulanıp ağlamaya başladı. Ben de bugün  seni eve çağıracağımı söyleyince kendi biraz teklif etti diyebilirim? Hem ne olmuş? Benimle daha fazla vakit geçirmek istemiyor musun yoksa?"

"Öyle bir şey demedim Alec." Deyip elindeki çantayı yana bırakmıştı Magnus. "Önce duş alayım ben."

"Tamam. Ben de yiyecek bir şeyler hazırlarım ikimize."

"Sen bana sürekli yemek hazırlarsan ben bu duruma alışmaya başlarım yalnız." Deyip kollarını Alec'in boynuna dolamıştı Magnus. "Bil istedim."

"Alışabilirsin, hiç sorun etmem ben."

Alec bunu dedikten sonra uzanıp Magnus'un dudağına bir öpücük bırakmıştı.

"Hadi gidip duşunu al sen."

"Tamamdır. Senin havlunu kullanabilir miyim?"

"Kullanabilirsin."

Magnus gülümseyip ondan uzaklaşırken nedensizce içinde garip bir heyecan da vardı. Kendisini ilk zamanlardaki Magnus gibi hissediyordu. Cilveli ve çapkın.