Just Friends(?)

Alec dikkat et

Alec, olan şeylerden sonra Magnus'un ona karşı soğuklaştığını hissediyordu.

Önceden daha mutlu, daha enerji doluydu ama şimdi öyle değildi. Soğukluğu Alec her zerresine kadar hissediyordu.

Yaptığı aptallıktan sonra bunu hak etmişti, kesinlikle hak etmişti. Ama Magnus'un ondan kopmasını, nefret etmesini istemiyordu. Bunu nasıl telafi edebilirdi kendi de bilmiyordu ve günleri resmen berbat geçiyordu.

Sevişirken bile Magnus "Yapalım bitsin" havasına giriyordu ve Alec kendisini suçlamaktan kaçamıyordu.

Yaptığı şeye ölümüne pişmandı ama son pişmanlığın fayda etmediğini de öğrenmişti.

Kendisi ekstra iyiydi, son derece güler yüzlü davranıp tüm pozitif enerjisini veriyordu ama hiçbir işe yaramıyor gibi hissediyordu.

Bugün de yine benzer durumlar vardı. Magnus dans kursundan geldikten sonra odaya çıkmış, Alec'e adam akıllı selam bile vermemişti. Alec salonda, açık televizyona boş gözlerle bakarken ağlamamak için zor tutmuştu kendini.

Magnus ona bu tavrı küs oldukları zamanlarda bile yapmamıştı. Belki de sevgisi cidden bitmiştir ya da azalmıştır, olamaz mı?

Alec bunu düşünürken Magnus'un merdivenlerden indiğini görüp ona dönmüştü.

"Bir yere mi gidiyorsun?"

"Raphael ile sözleştik, onunla görüşeceğim."

"Bana niye haber vermedin?"

"Her şeyi haber vermek zorunda olduğumu bilmiyordum."

Magnus bunu dediğinde Alec bir an kötü olmuştu.

"Artık aynı evde yaşıyoruz ya, o yüzden demiştim."

"Şu an öğrendin işte Alec, ne fark eder. Ben geç gelirim, bekleme beni tamam mı?"

"Çok mu geç geleceksin? Bu aralar sürekli dışarıdasın, aynı evde yaşamamıza rağmen birbirimizi çok göremiyoruz."

"Raphael'in morali bozuk, onda kalmayı bile düşündüm ama geç olsa da dönerim eve diyorum. Ama bilmiyorum, kafama eserse dönmem."

Magnus bunu dediğinde Alec kalbinde bir ağırlık hissetti. Bir şeyler demek istiyordu ama dilinin ucunda dönüp durdu kelimeler.

Özür dilemek dışında ne diyebilirdi ki?

"Kalırsan haber ver en azından."

"Şimdi söyledim işte. Bekleme kısaca beni."

Magnus başka bir şey demeden evden çıkıp gitmişti.

Alec ilk kez Magnus'tan yana sevgiyi hissedemiyordu. Genelde sevgiyi daha çok hissettiren hep Magnus olmuştu ve Alec buna alışmıştı.

Şimdi ise bencil olduğunu hissediyordu. Belki de Magnus'u hak etmiyordu...

....

"Oğlum madem  üzülüyorsun, neden hala tavır yapıyorsun?"

Raphael Magnus'un keyifsiz halinden sıkılıp sonunda isyan etmişti.

"Ne yapayım Raphael? Hemen affedip normale döneyim de Alec yine sıçsın değil mi ağzıma?"

"Pişman oldu diyorsun. Kedi gibi her istediğini yapıyormuş adam. Daha ne istiyorsun?"

"Aynı şeylerin yaşanmasını engellenmeye çalışıyorum Raphael. Eğer şu an tavır yapmazsam ileride yine yüz bulacak, rahatlayacak. Sanki bunlar hiç yaşanmamış gibi davranıp yine kıracak kalbimi. Ha ama o hakkı ona ben verdim. Onca zaman koştum tabii peşinden, tüm sevgimi verdim. Her hatasını affettim, her zaman yanında oldum. Ama beyefendi hatam bile olmayan bir yerde paat yüzüme vurdu eskileri."