VİSAL

4

Bir tesadüf sinsilesi birini gönlünüze altın harflerle kazır.

Berdan'dan...

Karşımda masmavi gözleriyle, kumral saçlarıyla ve o güzel kokusuyla gönlüme taht kuran kadın vardı ve ben ona asla karşı koyamazdım,gücüm yetmezdi 'bir bakışınla beni öldürme' demeye...

- Benim duygum ve gülüşlerim sadece özel kişilere esigenmez ve gülüşümü senden esirgemiyorum.

Sonra elimle arabayı gösterip arkamı döndüm ve arabaya binip bıyık altından gülümsedim, Allah'ım inşallah kalp krizi geçirip ölmem. Gökyüzü gözlü kadınsa yüzünde ki muzip kızarıklık ile arabaya bindi,hm utanmıştı demek bu güzeldi.

- Çok dövme adamı benim gözümün önünde sonuçta ben bir sağlıkcıyım, hipograt yeminim var benim.

- Bunun için söz veremem doktor hanım.

- Vermelisin bence.

- Dediğini yapmaya çalışırım.

- Sizin evde pencereden bize bakan güzel bir hanımefendi vardı,annen mi?

- Evet.

- Neden bize öyle bakıyordu?

- Nasıl?

- Ne bileyim,değişik bakıyordu.

- Annem bu aralar öyle boşver sen onu takma.

- Bilmem,bir sorun var sanırım.

- Var ama en yakın zamanda çözücem.

- Umarım.

- Geldik doktor hanım.

Allah'tan karakola gelmiştik ve bu konuyu kapatmıştık yoksa ben anneme biraz daha sinirlenirdim.

- Buyrun Berdan Komiserim,bir sorun mu var?

- Şu Ahmet denilen caniyi görmeye geldim sorun yok. Hanımefendi doktor ve Ahmet efendi hanımefendiyi yaraladı şikayet işi falan var o yüzden geldik hemde.

- Tamamdır komiserim. Bir şeye ihtiyaç olursa bana bağırabilirsiniz.

- Tamam,sağol.

Tam çocuğun yanından geçtik uzaklaştık Elis bana dönüp:

- Neden ses tonun birden soğudu?

- Bir ağırlığım var ve bunu göstermem lazım.

- Ama benim yanımda bu ağırlık yok.

- Cevabını az önce vermiştim sanki.

- Ama...

- Aa bak geldik,sen dur burda ben bir evrak imzalayıp gelicem.

Allah kahretmesin kalbim çarpıntı yapıyordu,kendimi seksen yaşında yeni aşklara yelken açan dedeler gibi hissediyorum. İmzalanacak evrak olmamasına rağmen sakinleşmek için bahane uydurmuştum,zekiyim.